ความสุขและความทุกข์ของการเรียน ป.บัณทิต
เมื่อข้าพเจ้าเรียนจบ ข้าพเจ้าก็มาเรียนต่อป.บัณทิตวิชาชีพครู ซึ่งในการมาเรียนนั้นข้าพเจ้าต้องมาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ซึ่งข้าพเจ้าก็ยังไม่รู้ ว่าจะเป็นใคร และจะมีใครคบหรือไม่ ในจุดนี้ก็ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะว่าลักษณะภายนอกของข้าพเจ้าเป็นคนที่ดูเคร่งครึม และหน้าดุ ไม่ค่อยพูด จึงอาจจะทำให้ผู้ที่ไม่เคยรู้จักอาจจะกลัว ไม่กล้าที่จะพูดด้วย แต่ในที่สุดก็มีเพื่อนเข้ามาเริ่มคุยกับข้าพเจ้าก็คือพี่ผ่องศรีหรือพี่ซี พี่ซีอายุ29แต่หน้าอ่อนมาก พี่ซีเป็นคนที่คอยเตือนข้าพเจ้าเสมอเวลาที่ต้องส่งงานอาจารย์ หรือเวลาว่างๆก็คุยเกี่ยวกับศัพท์ภาษาอังกฤษเสมอ และเพื่อนอีกสองคนคือโยธกาและอัจฉรา เวลามีงานที่ต้องส่งก็จะมีการพูดคุยปรึกษากัน คุยเฮฮากัน เวลาว่างก็ชวนกันกินขนม โดยเฉพาะคาบสุดท้าย ที่ต้องเรียนกับอาจารย์องคุลีมาร ก่อนเรียนก็ต้องกินขนมรองท้อง กินตลอด จนได้ฉายาจากอาจารย์ว่าแก๊งค์มาม่า ทั้งๆที่วันนั้นข้าพเจ้าไม่ได้กินมาม่า แต่โดนเหมารวมไปกับเพื่อนๆ เพราะว่าวันนั้นหนูกินแซนวิช ก็ถือว่าข้าพเจ้าได้รู้จักเพื่อนที่ดี สำหรับข้าพเจ้า
แต่ในด้านปัญหานั้นก็มีอยู่ว่า ข้าพเจ้าต้องทำงานจันทร์ถึงศุกร์ และงานของข้าพเจ้าก็เยอะและยุ่งมาก ทำให้กระทบต่อการเรียนในด้านของเวลาการทำงาน การทำการบ้าน บ่อยครั้ง แต่เมื่อมีเวลาข้าพเจ้าก็จะพยามยามทำงานทุกชิ้นให้ออกมาด้วยความตั้งใจที่สุด
ความเห็น (1)
อืมม แก๊งค์ไวไวควิกนี่เอง เจอตัวแล้ว ;)