ถ้าสามารถลาจากแฟน...
ด้วยรอยยิ้มและความรู้สึกดีๆ...
นั่นอาจหมายความว่า...
คุณผ่านการรู้จักรักมาแล้วจริงๆ...
ความรักอาจเป็นสิ่งงดงามที่สุดสำหรับทุกคน
ในคำว่ารักไม่มีความน่าเกลียดน่าชัง แต่การอยู่ร่วมกันของคู่รักอาจนำมาซึ่งความรู้สึกเกลียดชัง....และหลังจากไม่อาจทนอยู่ร่วมกันจนต้องแยกทาง....
สิ่งเดียวที่หลายคู่ทิ้งไว้ให้แก่กันคือ"ความรู้สึกแย่ๆและบาดแผลที่ไม่มีวันประสาน" ถ้ารู้จักรักถ้าสร้างความรักเป็น และถ้าเข้าใจว่า...จะแก้ปัญหาที่ความรักสร้างขึ้นได้อย่างไร " คุณจะมีความรักในอุดมคติ คือ มีรักอย่างเดียวก็พอ..
ไม่ต้องรอส่วนประกอบใดๆเพิ่มเติมให้กับชีวิตคู่อีก"
แต่หากตรงกันข้าม...ความรักอาจทำให้คุณขาดไปทุกสิ่งไม่ว่าจะเป็นอิสระภาพ ความเป็นตัวของตัวเอง ไปจนกระทั่งความดีงามเยี่ยงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง....
ไม่ว่าคุณกำลังรอคอยใครสักคน...กำลังมีความสุขกับชีวิตรักที่พึ่งเริ่มต้น...หรือกำลังเจอกับมรสุมจากชีวิตรักที่ไม่เป็นไปอย่างหวัง....ไม่ว่าคุณจะกำลังยิ้มหรือกำลังร้องไห้...ก็หวังใจว่า"คุณจะดำเนินชีวิตผ่านไปกับเหตุการณ์เหล่านั้นอย่างเข้าใจ....และมองเห็นเส้นทางที่ดีกว่าของวันข้างหน้าได้ด้วยใจที่ยิ้มชื่นเพราะ...คุณได้เข้าใจแล้วที่จะ..."รู้จักรัก"
ถ้ารักแล้วเข้าใจเรียกว่า.....รักเป็น
ถ้ารักแล้วไม่เข้าใจ มีแต่ความเดือดร้อนใจมีแต่ความทุกข์ใจที่รักไม่เป็นดังที่คาดหวังเรียกว่า......รักไม่เป็น
แต่....ก็เป็นความรักเหมือนกัน!!!
ที่ทำให้โลกสดใสสวยงามและ.....มีความสุขที่ได้รัก
สวัสดีค่ะ
มาอ่านเรื่องราวของความรักค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
แวะมาเยี่ยมชม..ความรักที่สวงาม..
แต่..ทำยากนะคะนั่น...
เพราะเหมือนเป็นแค่รักในอุดมคติ..
การลาจากกันด้วยความเข้าใจ..
อาจจะมีให้เห็นบ้างในสังคมไทย..
แต่ผู้ที่ได้รับบาดแผลจาปัญหานี้..มากที่สุด
คือ..ผลิตของคนทั้งคู่นั่นแหละค่ะ..