Lafayette เมืองเงียบสงบของมลรัฐ Louisiana : คนไทยน้ำใจงาม
ผู้เขียนและคุณพี่ Rose ต้องเดินทางไปถึง Lafayette ในเวลา ๑๖:๓๐ น แต่ปรากฏว่ามีการเปลี่ยนทั้งเวลา เปลี่ยนเครื่องบินและเปลี่ยน gate จึงทำให้พลาดงาน Jazz Festival ในช่วงสุดท้ายไปอย่างน่าเสียดาย
หลังอาหารเย็นจึงได้แต่พูดคุยและพักผ่อนกับพี่แว่นที่บ้านพัก รู้จักสนิทสนมกับพี่แว่นตั้งแต่สมัยอยู่ที่มลรัฐ Maine ได้พึ่งพิงอาหารไทยและ Lobster ยามที่มีโอกาสอยู่ประจำ
พี่แว่นหยุดพักงานร้านอาหารไทยและมอบหมายให้ลูกชายเป็นผู้สานต่อ ปัจจุบันมาช่วยดูแลกิจการร้านอาหารให้หลานสาวที่นี่ พี่แว่นเป็นพี่ที่นับถือและให้ความเป็นกันเองดีมาก แต่ภาระกิจช่วงนี้จะหยุดได้เฉพาะช่วงสุดสัปดาห์แต่ผู้เขียนมีเวลาจำกัดจึงต้องพึ่งพาตนเองไปก่อน
ไปเก็บตกบรรยากาศหลังเทศกาลงาน Jazz Festival ที่ Down Town คุณพี่ Rose บ่นว่า เจ้า taxi มันแกล้งพาเราไปส่งที่ไหนเนี่ย เงียบอย่างกับผีจะหลอก พบป้ายบอกทางบนถนนจึงยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้หลอกมันคือ Downtown จริงๆ ร้านขายของที่ระลึกเปิดบริการตามปกติ จึงได้ของติดมือคนละ ๖-๗ ชิ้น
เดินชมเมืองไปเรื่อยๆ เงียบสงบดีแท้ๆเชียว ทำให้นึกไปถึงเรื่องเล่าจากคุณ Wayne ว่า นักท่องเที่ยวคนหนึ่งเดินเล่นแถบ New York พบชายคนหนึ่งเดินสวนทางมาจึงกล่าวขอบคุณที่ชาวอเมริกันเปิดประเทศให้เขาได้มาท่องเที่ยวและศึกษาเรียนรู้ ชายคนนั้นตอบว่า ผมไม่ใช่ชาวอเมริกัน แต่เป็นชาวรัสเซีย นักท่องเที่ยวคนนั้นเดินต่อไปเมื่อพบชายอีกคนหนึ่งก็ กล่าวขอบคุณเช่นเดิม และก็ได้รับคำตอบปฏิเสธิ ว่า เขาไม่ใช่ชาวอเมริกันแต่เป็นชาวฝรั่งเศส จนไปพบคนที่ ๔ ซึ่งเป็นชาวอเมริกัน เมื่อเล่าเหตุการณ์ให้ฟังจึงได้คำตอบมาว่า ชาวอเมริกันล้วนต้องไปทำงาน ที่เห็นเดินอยู่บนถนนทั้งหลายนั่นคือ นักท่องเที่ยวทั้งนั้น เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การทำสิ่งต่างๆควรประกาศให้ผู้อื่นรับรู้ด้วย ( แง่คิดอีกมุมหนึ่ง) เหอะๆๆ ประเทศอเมริกาเป็นดินแดนแห่งเสรีภาพประกอบไปด้วยประชากรหลายเชื้อชาติ ซึ่งล้วนอพยพมาจากหลายประเทศด้วยกัน เคยมีการประชาสัมพันธ์ให้สมัคร Green Card Lottery ผ่านทางออนไลน์ ใครโชคดีได้รับรางวัล มีสิทธิ์ได้วีซ่าพำนักอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นเวลา ๑ ปี สมัยแรกๆให้ตั๋วเครื่องบินด้วย แต่ปัจจุบันไม่ได้ติดตามข่าว
ชุมชนที่นี่เป็นเมืองเก่าสร้างบ้านหลังเล็กๆคล้ายๆ บ้านตุ๊กตาดูน่าอยู่ ไม่มีชั้นใต้ดินเหมือนแถบทางเหนือ เพราะไม่มีความจำเป็นนั่นเอง อากาศค่อนไปทางอบอุ่นรู้สึกสบายๆ ที่น่าแปลกคือมีอาคารสำนักงานของธนาคารหลายแห่ง ตั้งที่นี่ทั้งๆที่เป็นเมืองไม่ใหญ่แสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจที่นี่คงดี
เดินชมบ้านเมืองไปเรื่อยๆ พบโบสถ์ของคริตส์ตั้งเด่นเป็นสง่า ต้นโอ๊คขนาดใหญ่น่าจะอายุหลายร้อยปียืนแผ่กิ่งก้านสาขามองดูน่าเกรงขาม
มองเห็นสุสานอยู่ด้านหลังจึงชวนคุณพี่ Rose ไปถ่ายภาพกัน คุณพี่ไม่ชอบเข้าไปใกล้สุสานมากนักแต่ผู้เขียนชอบมาก ชอบเข้าไปเดินดูสุสานของชาวอเมริกันที่จัดเป็นระเบียบและตกแต่งสภาพแวดล้อมไว้สวยงาม บรรยากาศโดยรวมไม่น่ากลัว
เดินเข้าไปชมด้านในของโบสถ์และเดินไปหาห้องน้ำ โดยปล่อยให้คุณพี่ นั่งคอยอยู่บริเวณด้านข้างโดยไม่รู้ว่าม้านั่งตรงนั้นเป็นสถานที่นั่งคอยเพื่อรอสารภาพบาป
คนแถวนั้นมาสอบถามว่าคุณพี่ Rose รอการสารภาพบาปอยู่ใช่ไหม เมื่อย้อนกลับมาคุณพี่ Rose กล่าวว่า พรจ๊ะ แค่ให้พี่เป็นนกแก้ว รับประทาน Cereal จุ๊บจิ๊บๆ หรือเป็นกระต่ายกินผักสลัด จั๊บๆ พี่ก็รับได้จ้ะ แต่อย่าให้พี่ถึงกับต้องสารภาพบาปเลยนะจ๊ะ
ขำกลิ้งจริงๆ กับความช่างคิดเปรียบเทียบที่แฝงด้วยอารมณ์ขัน ช่วงบินมา Louisiana มีผู้โดยสารด้านหน้าปล่อยกลิ่นไม่โสภาโชยเข้าจมูก ผู้เขียนบ่นด้วยความขัดใจ คุณพี่ Rose แสดงอาการเดือดร้อนแทนน้อง กล่าวเสนอว่า ให้พี่แก้แค้นให้ดีไหมจ๊ะ พี่จะปล่อยพลังให้ฟุ้งทั้งลำเลย รีบห้ามเสียงหลงว่า อย่าเพิ่งเลยค่ะคุณพี่ ไว้ให้เครื่องบินลงจอดแล้วให้น้องเดินเลยไปด้านหน้าให้ไกลๆก่อนดีกว่าค่ะ
เดินลัดเลาะไปพบห้องสมุดสร้างเป็นอาคารใหญ่โต แสดงว่ามีการส่งเสริมด้านการศึกษาเป็นอย่างดี นำบัตรประจำตัวไปติดต่อขอใช้ Internet เนื่องจากที่บ้านพักไม่มี Internet ใช้ อากาศหนาวเย็นยะเยือกขึ้นมาแบบไม่มีปี่-มีขลุ่ย แปลกแท้ๆเชียว
คุณแอร์ เจ้าของหุ้นส่วน พบกันเมื่อ ๕ ปีก่อนที่ Maine
นั่ง taxi กลับมาที่ร้าน Bangkok Restaurant ซึ่งคุณแอร์หลานสาวพี่แว่นรวมหุ้นกับคุณแอ๊ดพี่สาว ดำเนินกิจการได้ ๓ เดือน ขนาด ๑๖ โต๊ะ จัดแต่งร้านแบบเรียบเก๋ ไม่มาก-ไม่น้อย พองาม
ช่วงนี้พี่แว่นจึงต้องคอยใส่ใจดูแลเป็นพิเศษให้อยู่ตัวก่อน พนักงานหลักมีอยู่ ๗ คน ทำงานกันมือเป็นระวิงทีเดียว เป็นเพื่อนกับเจ้าของร้านก็สบายไปหลายอย่างเดินเข้า-ออกครัวศึกษา-สังเกตได้ทุกเรื่อง
คุณตุ้ยแม่ครัวใหญ่ทำอาหารไทยให้ทานอย่างถูกปาก บอกได้เลยว่าอยากจะทานอะไร รสชาติแบบไหน ขอขอบคุณกับน้ำใจอันงดงามหลายๆเด้อ
ผู้เขียน คุณจินตนา และสาวลาว " คุณตุ้ย "
ได้พบคุณจินตนา อดีตเจ้าของร้านอาหารไทยที่ทาง Bangkok Restaurant ซื้อสถานที่ต่อ เธอย้ายร้านไปตั้งอยู่ที่ใหม่ขยายเป็น ๓๐๐ โต๊ะ ห่างจากร้านเดิมไปประมาณ ๑ ไมล์ เธอช่างมีจิตใจดีเยี่ยมต่อพวกเรา ทั้งๆที่เพิ่งพบครั้งแรก กล่าวอาสาจะพาไปเที่ยวที่ต่างๆให้รอได้ไหม เพราะต้องกลับไปเคลียร์ที่ร้านก่อน เนื่องจากเพิ่งรู้ว่ามีสาวไทยสองคนพลัดหลงถิ่นมาเที่ยว หากเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ไปได้เลยแบบไม่ห่วงเพราะมีคนมาเปลี่ยนทำแทน เราสองคนกล่าวขอบคุณ แต่กำหนดไว้แล้วว่าจะนั่งรถ Greyhound ไปเที่ยว New Orleans
ในวันเดินทางกลับคุณพี่จินตนา มีน้ำใจขับรถไปส่งที่สนามบิน แถมช่วยยกกระเป๋าลงรถให้อย่างไม่ถือตัว เป็นคนที่มีความคิดและวิสัยทัศน์อันยาวไกล ใครจะไปรู้ว่าอนาคตข้างหน้าหนูน้อยอาจจะได้ช่วยเหลือราชสีห์ก็ได้ คนไทยและคนลาวช่างมีน้ำใจงามเหลือเกิน
ความเห็น (9)
เข้ามาอ่าน เห็นส้มตำน่าอร่อย เลยทิ้งร่องรอยไว้ค่ะ
คุณหมอคะ
ข้าวเหนียว-ไก่ย่าง-ส้มตำ นี่โปรดมากๆ เลยค่ะ ทานได้บ่อยครั้งไม่มีเบื่อ
ขอบคุณ.... คุณหมอมากนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมเยียน
- มาดูต้นไม้ใหญ่ๆๆชอบมาก
- ต้นอะไรไม่ทราบ
- ชอบห้องสมุดครับ ไปที่ไหนผมชอบแอบไปเที่ยวห้องสมุด
- มีหนังสือดีๆๆมากเลย
- มาแจ้งพี่ว่าได้เสื้อ AFS แล้วครับ
- ขอบคุณมากๆๆๆ
- มีปากกา AFS และ ธง(ขอเอาไว้ที่นั่งทำงานนะครับ)
- ขอบคุณอาจารย์มากๆๆครับ
- พรุ่งนี้ 19 พค อยู่อุทัยธานี ฮ่าๆๆ
ขอบคุณค่ะ พี่อ่านไปฝันไป น้องสาวคนนี้เก่งจริงๆ
ได้สนุกกับการติดตามอ่าน แทรกอารมณ์ขัน
มีความสุขมากๆนะคะ
ปล.อิอิ ต้นโอ๊คใหญ่มากๆขอบอก
มิน่าหละคนแคระถึงชอบเข้าไปแอบในโพรงใต้ต้นโอ๊ค
อ่านขำยิ้มๆ กับคนนอกเมืองไทย ได้เรียนรู้ชีวิต นอกเมือง เมืองนอก
ขอบคุณที่แบ่งปัน
น้อง ดร.ขจิตจ๊ะ
* นึกว่าไปคุมเข้มแถบ กทม. เฮ้อออออ.....น่าจะสงบเสียที
* ช่วงนี้มีเพื่อนชาวอเมริกันและเพื่อนคนไทยมาเยี่ยมเยียน จึงทำงานไป- วิ่งหลบไปเทคแคร์เพื่อนบ้าง โรงเรียนเพิ่งเปิดหมาดๆ จะลาก็เกรงใจ.... เดี๋ยวจะมองดูเด่นเกิน....เป็นที่ขวางหุ-ขวางตา
* มีสิ่งใดที่พอจะรับใช้-บริการได้บ้างก็ยินดีนะจ๊ะ
พี่ครูต้อยคะ
* ศึกษาประสบการณ์จากพี่ครูต้อย-พี่ๆ-น้องๆ ชาว G2K ไงคะ....ภาพลักษณ์ถึงออกมาไม่ขายหน้า....อิอิอิ !
* ต้นโอ๊คใหญ่มากๆ เลยค่ะ .... ไม่เพียงแต่พวกคนแคระเท่านั้นนะคะ Pually (ตัวใหญ่กว่าคนแคระนิดหน่อย) ก็ชอบเล่นซ่อน-แอบในโพรงไม้เช่นกัน
* ขอบคุณพี่ครูต้อยนะคะ ที่ติดตามและให้กำลังใจเสมอมา!
ท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า-Natachoei คะ
* พยายามเรียนรู้สิ่งต่างๆเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง.....เผื่อจะได้ประโยชน์บ้างน่ะค่ะ!
* ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมชม !
korakot horn
ว้าวสวยงามมากค่ะ วิวก็สวยคนก็สวยมากค่ะ