จากอัมพวาสู่เดิมบาง
ทัศนศึกษา ชัยภูมิ ชะอำ อัมพวา สุพรรณบุรี
26- 27 มีนาคม 2552
ตอนที่ 1 เดินทางจาก ชัยภูมิ สู่อัมพวา
ชาวคณะหลังเขาภูเลนคา ทัศนาสถานที่ดีแล้วหนอ
ยี่สิบหกเดือนมีนาตั้งตารอ ทุกคนก็มาพร้อมกันในวันนั้น
ไปกับรถประภาพรการท่องเที่ยว ความสัมพันธ์กันแน่นเหนียวเที่ยวสุขสันต์ ต่างโรงเรียนก็ต่างมาหาสัมพันธ์ แล้วขึ้นรถคันเดียวกันพลันฉับไว
สมาชิกมาทั้งหมดสามสิบเก้า รถว่างมากเลยนะเจ้าจะบอกให้
แสนเสียดายสมาชิกไม่ได้ไป รถแล่นไวไม่ทันใดถึงเมืองกรุง
ผ่านวังน้อยเมืองปทุมบางบัวทอง พวกเราต้องให้ตื่นตัวเมื่อใกล้รุ่ง
สมุทรสาครเมืองแห่งนี้เขาปรับปรุง เจริญพุ่งเทียบเมืองฟ้าของไทยเรา
รถจอดพักเข้าห้องน้ำแถวนาเกลือ คนบนรถไม่มีเหลือกันเลยเจ้า
ไปล้างหน้าและล้างตาต้องเตรียมเอา สัมภาระมิใช่เบาหิ้วลงไป
เมื่อเสร็จสรรพภารกิจเป็นนิจแล้ว ไปคลาดแคล้วรถแล่นผ่านไปทางไหน
แล่นมาถึงไม่เนิ่นนานก็ผ่านไป เมืองแม่กลองนี่ยังไงที่ได้มา
ถึงสามแยกวังมะนาวที่ลือชื่อ เขาเลื่องลือว่าที่นี่ดีหนักหนา
เริ่มสู่ทางเข้าเมืองใต้นามพารา เพชรบุรีเมืองเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน
แวะกินข้าวที่ตลาดเมืองเขาย้อย เมืองน้อยน้อยแต่อาหารมีมากสิ้น
พวกเราก็เลือกอาหารที่อยากกิน พออิ่มหนำสำราญลิ้นแล้วต่อไป
เพชรบุรีอันเมืองนี้มีเขาวัง ตั้งตระหง่านเปรียบประดังสวรรค์ไซร้
ใครได้มาตาแลเห็นอยู่แต่ไกล ไม่ได้แวะเลยลงไปเสียดายจัง
รถเข้าเขตอีกอำเภอคือท่ายาง ครูบุญยืนเดินเยื้องย่างอย่างตาตั้ง
กลัวรถเลยวิ่งผ่านไปต้องระวัง ท่ากระเทียมถึงหรือยังจะได้ลง
ลงไปแล้วตอนขากลับมารับด้วย จะได้ช่วยออกค่ารถกฎประสงค์
รถแล่นไปถึงชะอำพากันลง เราเดินตรงต่อกันไปชายทะเล
ทั้งแสงแดดอีกอากาศก็ร้อนมาก เลยไม่อยากจะเที่ยวไปใจหันเห
ชวนเพื่อนแวะที่บ้านญาติเพื่อนโอเค ไม่ลังเลแวะเข้าไปทักทายกัน
ถึงเวลาใกล้ตอนเที่ยงรถจะออก ครูคำภาโทรมาบอกพวกเรานั้น
ทุกคนต่างพาเร่งรีบมาเร็วพลัน อัศจรรย์ครูวังโพนยังไม่มา
รอข้างล่างข้างฟุตบาทรอบนรถ มาเกือบหมดแต่ไม่เห็นพวกเจ้าหนา ให้ทองใสโทรไปตามจำนรรจา แล้วเดินมาหารู้ว่าเพื่อนคอยรอ
รถออกจากเมืองชะอำแล้วหวนกลับ ไม่ไปแล้วและไปลับกันหรอกหนอ
หยุดชะอำไว้แค่นี้ก็เพียงพอ มุ่งหน้าต่อเพชรบุรีถิ่นที่มา
ครูนันทสิทธิ์พ่วงลาภมารออยู่ ท่านเป็นครูไปประเมินหินโงมหนา
ออกมารอตั้งแต่เช้าจวนเวลา บ่ายสองกว่าเราจึงมาได้พบพัน
สวัสดีแล้วทักทายกับพวกเรา ใครใครเขาเรารู้จักกันทั้งนั้น
มีของฝากไว้ให้กินบนรถพลัน ลาจากกันแล้วเดินทางต้องจากไป
ถึงแม่กลองหรือว่าเมืองสมุทรสงคราม มีสองนามนะพวกเราจงจำไว้
รถแล่นต่อกันไม่นานอีกเท่าไร อัมพวาเมืองนี้ไงปลายทางเรา
ข้ามแม่น้ำนามแม่กลองอันกว้างใหญ่ รถเข้าไปในสวนของใครใครเขา
เป็นรีสอร์ทที่จะพักมีร่มเงา สวยไม่เบาทั้งอากาศเย็นสบาย
ชื่อว่าสวนเป็นรีสอร์ทนามดาหลา ผลไม้มากหนักหนาอีกเหลือหลาย
ทั้งลิ้นจี่มีขนุนอีกมากมาย ตามสบายใครอยากชิมเชิญลิ้มลอง
เขาจัดแจงให้พวกเราเข้าที่พัก ไม่ไกลนักนั่นที่พักใช่เศร้าหมอง
แต่ละหลังดูสวยงามอยากจะจอง ให้พวกเราชาวพี่น้องได้พักกัน
ห้าโมงเย็นก็นัดกันที่ท่าน้ำ จะลงเรือให้สุขล้ำและสุขสันต์
ตามตลาดอัมพวาเขาว่ากัน เย็นนี้นั้นล่องเรือไปให้ติดตาม
ตอนที่ 2 ล่องเรือชมหิ่งห้อย
ห้าโมงเย็นอยู่ศาลาที่ท่าน้ำ เรือสามลำมารอท่าอย่าช้าหลาย
เร็วเร็วเข้าที่จะไปอีกมากมาย ทั้งหญิงชายอย่าชักช้ามาลงเรือ
ได้ลงเรือลำแรกก็แปลกดี เพราะลำนี้กะลาสีความรู้เหลือ
ทั้งบรรยายอธิบายพร้อมจุนเจือ เรื่องความเชื่อและความจริงนิ่งฟังเอา
ออกจากท่าตรงมาหาน้ำแม่กลอง เรือลอยล่องกลางธาราพาพวกเจ้า
อัมพวันวิทยาลัยใหญ่ไม่เบา ตั้งตระหง่านโสมเสลาริมแม่กลอง
เรือแล่นอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำนั้น เราคุยกันแล้วถามท่านยามขัดข้อง
เมื่อเราถามท่านก็ตอบตามใจปอง ต่างรุมจ้องท่านก็ตอบขอขอบคุณ
ครูบุญยืนนั่งอยู่ที่หัวเรือเล่า ครูสมควรก็คอยเฝ้าพร้อมสมุน
แม่ใหญ่ตึ่งนันทวรรณนั้นเจือจุน ศศิธรทองใสลุ้นเรือล่องไป
ครูอุดมครูมีชัยไงนั่งท้าย ครูประสานอยากสบายหายไปไหน
ไม่อยากพูดไม่อยากจากันหรือไร เรือล่องไปตลาดน้ำอัมพวา
เห็นบ้านเรือนนั้นเก่าแก่อยู่ริมฝั่ง ผู้คนนั่งทั้งขายของหน้าห้องหนา
แต่ละท่านคนเหล่านั้นจำนรรจา ตามริมน้ำสายธารานามแม่กลอง
บ้านเหล่านี้มีอายุมากกว่าร้อย หลังคาห้อยคอยปรับปรุงไม่ให้หมอง
เพื่อให้มีสีสันงามตามครรลอง พวกเรามองแลดูไปใจชื่นบาน
มาถึงถิ่นจุฬามณีนี้ชื่อวัด ได้ถูกจัดให้เป็นวัดสืบประสาน
วัฒนธรรมมีมากมาแต่โบราณ รวบรวมไว้อีกยาวนานเราเข้าชม
หลวงปู่เนื่องมรณะอยู่วัดนี้ เขาจัดไว้ให้เข้าที่ดีสุขสม
ให้ผู้คนได้กราบไหว้ตามนิยม ทุกข์ระทมใครขอพรได้ดั่งใจ
ออกจากวัดดวงตะวันก็พลบค่ำ เรือก็จ้ำส่วนท้องฟ้าพาหลับใหล
เริ่มมืดมัวสลัวแสงอยู่รำไร หิ่งห้อยไง เราอยากไปจะชมกัน
แสงระยิบจิบระยับจับกิ่งไม้ อยู่ไม่ไกลเมื่อเข้าไปใกล้ฝั่งนั้น
แสงของมันก็ดับลงในเร็วพลัน คืนแสงจันทร์นั้นไม่เห็นถนัดตา
กลางลำน้ำก็มืดมิดสนิทเสียง เห็นแสงไฟส่องรายเรียงอยู่ข้างหน้า
เป็นสะพานอันยาวใหญ่ข้ามธารา มีชื่อว่านามอะไรไม่จำเอา
เรืออ้อมมาหาแม่กลองอีกครั้งหนึ่ง ลำน้ำซึ่งไหลอ้อมเกาะเหมาะไหมเล่า
ชมหิ่งห้อยมาเรื่อยเรื่อยนะพวกเรา เรือกลับเข้ามาที่พักดาหลาไง
พอมาถึงครูกลุ่มหนึ่งมาถึงแล้ว เลยถูกแซวว่ากลุ่มนี้หนีไปไหน
ไปหลงทางอยู่แห่งหนตำบลใด นี่รู้ไหมเพื่อนรอคอยอยู่ตั้งนาน
เสียงดนตรีแสนไพเราะเสนาะหู เพราะคุณครูของพวกเราเขาประสาน
ส่งเสียงร้องก้องเสนาะเพราะกังวาน กล่อมขับขานร่วมบรรเลงเป็นเพลงมา
อีกอาหารพร้อมการกินก็มากเหลือ กินไม่เบื่อล้วนอาหารทะเลหนา
มีทั้งหอยออีกกุ้งปูหมึกนานา แสนอร่อยรสโอชาว่าแซบดี
ครูสมหวังยังร้องเพลงเต้นรำด้วย ใครอยากรวยครูบุญยืนให้มานี่
ฟังท่านฟังพวกเรานั้นมีเรื่องดี กรรมการของเรามีสมณาคุณ
จับฉลากให้รางวัลนั้นของขวัญ ล็อตตารี่รู้ทันควันพลันเกื้อหนุน
ใครโชคดีเที่ยวครั้งนี้ให้ค้ำจุน จะลงทุนให้เที่ยวฟรีที่ต่อไป
ฉลากออกบอกรางวัลแต่ละคน สาละวนใครจับผิดคิดจับใหม่
ทั้งครูกบครูบุญยืนบอกเราไป ว่าอย่างไงได้แน่แน่ของรางวัล
ออกมาแล้วเป็นรางวัลของคนแรก ใช่เรื่องแปลกใครจับได้ให้สุขสันต์
ครูเพ็ญศรีครูอาภานันทวรรณ ครูสมจิตประสานกันสมหวังตาม
ครูบุญพร้อมก็จับได้กับเขาด้วย คิดว่าซวยอีกแล้วเราเฝ้าคอยถาม
วีระศักดิ์ก็จับได้เลขตัวงาม ภารโรงพรมออกมายามเลยโชคดี
อีกหลายคนท่านนั้นจับรางวัลได้ จำไม่ไหวหรอกนะท่านตั้งหลายนี่
ใครก็ช่างที่จับได้ ให้โชคดี ในคืนนี้ขอลาทีกลับไปนอน
ตอนที่ 3 เดินทางกลับอัมพวา สู่เดิมบาง
ที่บ้านพักการเวกตื่นแต่เช้า ใครใครเขาก็ตื่นมาหน้าสลอน
สัมภาระก็จัดเก็บพร้อมที่นอน ขอลาก่อนสวนดาหลาว้าเหว่จัง
มีอาหารตั้งรอไว้ให้เสร็จสรรพ ทั้งข้าวสวยพร้อมสำรับตามที่สั่ง
มีทอดปลาอีกผัดผักแบบชาววัง อร่อยจังกินอาหารแบบดีดี
เรือมาแล้วรอคอยท่าที่ท่าน้ำ แค่สองลำก็พอเพียงกันแล้วนี่
มาขึ้นท่าที่หน้าวัดนั้นเขามี เสริมราศีปล่อยนกเต่าปลาไหลนำ
รถมารอคอยพวกเราที่หน้าวัด ทุกคนจัดที่จะนั่งฟังเรื่องขำ
ครูสุชีพท่านบรรยายให้เราจำ ไม่เข้าใจให้พูดซ้ำอีกสักที
ท่านบรรยายเรื่องต่างต่างให้ความรู้ เป็นคุณครูของพวกเราในวันนี้
ตั้งใจฟังได้ความรู้ที่ดีดี จนมาถึงที่ถิ่นนี้อัมพวา
อุทยานประวัติศาสตร์ของ ร.สอง พวกเรามองเข้าข้างในเห็นไพรหนา
แสนร่มรื่นชื่นฉ่ำฉะตระการตา ของเก่าแก่รวบรวมมาให้คนชม
ต่างคนเพลินเดินท่องเที่ยวไปกันทั่ว อย่าเมามัวหลงทางไปไม่สุขสม
มาไม่ทันแล้วเพื่อนเพื่อนจะทุกข์ตรม อภิรมย์เดี๋ยวไม่ดีที่ต่อไป
เมื่อออกจากอัมพวาเดินหน้าต่อ บางคนทีแดนนี้ก็อยู่ใกล้ใกล้
รถแล่นผ่านเลยไม่ได้แวะเข้าไป เตลิดเลยเขาไปในเมืองดำเนิน
ตัวอำเภอเต็มไปด้วยห้วยน้อยใหญ่ ลำคลองซอยลึกเข้าในไม่ตื้นเขิน
พวกแม่ค้าค้าขายกันอย่างเพลิดเพลิน อยากชวนเชิญให้พวกเราไปเที่ยวกัน
จากดำเนินเข้าสู่ทางเมืองบางแพ สองตาแลแล้วจ้องมองสองข้างนั้น
มีการปลูกผลไม้มากมายครัน เพราะบางแพเมืองอนันต์พืชพันธุ์ดี
ไม่เท่าไรได้มาถึงหุ่นขี้ผึ้ง แดนที่ซึ่งลอกเลียนแบบแยบยลนี้
สร้างไว้เพื่อการประดับบารมี เป็นศักดิ์ศรีของชาวไทยได้เข้าชม
มีบุคคลที่สำคัญอนันต์หลาก และอีกมากหุ่นดีดีที่เหมาะสม
เติ้งเสี่ยวผิงลีกวนยูผู้นิยม สร้างนานนมเก็บเอาไว้ให้คนดู
พิพิธภัณฑ์บ้านทรงไทยหลายหลายภาค ล้วนหลายหลากตั้งเรียงรายกระจายอยู่
ใกล้น้ำตกมีหุ่นคนยลโฉมตรู พร้อมกับตู้ลำโพงเสียงสำเนียงดี
ออกมาจากหุ่นขี้ผึ้งคนต้องรีบไป สู่แดนไกลนครปฐมดินแดนที่
มีของแปลกและของใหม่สวยเข้าที พระปฐมนามเจดีย์แดนนี้แล
ให้พวกเราได้ลงไปกินข้าวเที่ยง อย่าบ่ายเบี่ยงหรือหลีกเลี่ยงเสียงกระแส
ถ้าไม่กินหาว่าอวดปวดดวงแด ระยะทางอีกไกลแน่จะแย่เอา
มุ่งหน้าสู่อำเภอเมืองกำแพงแสน เป็นดินแดนที่อยู่ใกล้กว่าใครเขา
สุพรรณบุรีที่แห่งนี้หรือพวกเรา สองพี่น้องแล้วนะเจ้าเฝ้าจดจำ
เป็นแดนดินถิ่นอุดมสมบูรณ์นัก ทั้งปลูกผักปลูกข้าวเห็นเป็นเลิศล้ำ
&
ความเห็น (1)
ขอให้สนุก และมีความสุขในการเดินทาง
แวะมาทักทายค่ะ
Take care
