ขณะที่ผมกำลังบันทึกสิ่งที่ผมอยากรู้ลงใน G2K ผมเพิ่งกลับจากการไปซื้อใส้กรองเครื่องกรองน้ำ ที่ซีคอนสแควส์ ผมไปกลับภรรยา และรู้มาตลอดว่าที่ซีคอน รถติดมาก ก็เลยนั่งรถตู้ไปจากปากน้ำ ค่ารถแค่คนละ 15 บาท ไม่ต้องกังวลเรื่องรถติด
ถึงซีคอน เกิดนึกอยากทานอาหารญี่ปุ่น เลยชวนกันไปกินอาหารญี่ปุ่นที่โอเอชิ ชั้น 4 เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นแบบบุฟเฟ่ หัวละ 359 บาท ค่าบริการพิเศษอีก 10% รวมแล้ว คนละ 400 บาทพอดี ของกินในร้านมีมากมาย ผมเลือกปลาดิบ ก่อนเพื่อน อย่างอื่นว่ากันทีหลัง
หลังจากละเลียดปลาดิบไป 2 จานใหญ่ ๆ ชักเริ่มอิ่ม แต่ก็ไม่วาย ลองโน่นนิด ลองนี่หน่อย จนทุกอย่างแทบจะล้นถึงคอหอย จึงหันไปทานของเบา ๆ คือ ถั่วแดงน้ำแข็งใส หันไปเห็นโต๊ะข้าง ๆ เป็นผู้ชายสองคน เขาทานกันน่าอิจฉามาก เรียกว่าคุ้มค่าที่สุด ปลาดิบเอย ซาบุ ซาบุ เอย ที่จริงเขานั่งทานก่อนผม ผมอิ่มแล้ว แต่เขายังคงดำเนินต่อไป
หลังจากอิ่มแล้ว ผมกำลังจะกลับ เห็นโต๊ะข้าง ๆ มีคนหนึ่งไปตักอาหารมาอีก คนที่นั่งเฝ้าโต๊ะถามว่ายังไม่อิ่มหรือวะ เสียงตอบมาเบา ๆ ว่า อิ่มแล้ว แต่อยากกินอีก ไม่ได้หรอก ต้องกินให้คุ้มค่าหน่อย จากนั้นผมไม่ได้ยิน เพราะลุกออกมาก่อน
ขณะนั่งรถตู้กลับบ้าน ผมอดนึกไม่ได้ว่า เมื่อพูดถึงความคุ้มค่า หลายคนชอบพูดกันบ่อย ๆ แต่ไม่รู้ว่าจุดคุ้มค่าอยู่ตรงใหน ทุกคนแสวงหาความคุ้มค่า แต่ไม่เคยหันไปมองตัวเองว่า ตราบที่เราเกิดมาเป็นคนไทยเท่าทุกวันนี้ เราได้เคยประพฤติปฏิบัติตนให้คุ้มค่ากับการที่เราเกิดมาเป็นคนไทยบ้างหรือยัง แล้วผมก็ม่อยหลับไปเพราะปลาดิบออกฤทธิ์
เรียน ผอ.สมนึก
ขอประชาสัมพันธ์ความก้าวหน้าในการจัดทำบทปฏิบัติการการเรียนรู้วิทยาศาสตร์สำหรับนักศึกษา กศน. ตามนี้ค่ะ
สวัสดีอาจารย์
ตอนนี้ยังไม่มีเวลาเข้าไปดู เพราะติดงานที่อื่นว่างเมื่อไรจะเข้าไปดูทันที เปิดโอกาสให้วิพากย์วิจารณ์ ด้วยหรือเปล่า ขอบคุณอาจารย์มากที่ให้เกียรติ
ยินดีรับฟังข้อเสนอแนะ/วิพากษ์/วิจารณ์ ฯลฯ จาก ผอ.ทุกประการค่ะ
สวัสดีค่ะ
หากเขาอิ่มมาก แล้วเจ็บป่วยเพราะความเกินพอดีจะคุ้มค่าไหมหนอ ต่างคนต่างคิดต่างที่ต่างใจ ต่างการศึกษาอบรม ต่างที่เลือกทำนะคะ
ดิฉันเคยเห็นคนไปทานอาหารดึงกระดาษชำระ และไม้จิ้มฟันจากโต๊ะอาหารไปจนเกลี้ยง ใส่กระเป๋ากลับบ้าน น่ารักไหมนี่คะ