ฝึกจิตเวช 1 เดือน
ดิฉันได้ขึ้นฝึกปฏิบัติงานวิชาเจตเวชที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
ซึ่งวันแรกที่ขึ้นฝึกความรู้สึกก็เหมือนนักศักษาคนอื่นๆคือ "กลัวผู้ป่วย"
กลัวว่าผู้ป่วยจะเข้ามาทำร้ายเรา 2-3 วันผ่านไปก็เริ่มชินและสนุกและสนุกมากขึ้นเรื่อยๆ
รู้สึกได้ว่าเป็นอะไรที่ผ่อรคลาย ผู้ป่วยน่านักทุกคน และพี่ๆพยาบาลก็ต้อนรับนักศึกษาเป็นอย่างดี
ทำให้รุ้สึกอบอุ่น (ร้อน) แต่ร้อนมากกว่าเพราะบนตึกอากาศร้อนมาก บางครั้งก็กลัวเหมือนกัน กลัวว่า
อากาศร้อนๆแบบนี้ผู้ป่วยจะหงุดหงิดแล้วเข้าใทร้ายเรา และจากการขึ้นฝึกปฏิบัติงานครั้งนี้ทำให้รู้สึกอีกอย่างคือ รุ้สึกสงสารผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยบางคนไม่มีญาติมาเยี่ยมเลย คูปองก็ไม่ให้ไว้เลยไม่ได้ทานอาหารว่างกับผู้ป่วยอื่นๆ แต่ผู้ป่วยอื่นก็ได้แสดงความมีน้ำใจโดยการแบ่งอาการให้ทานบ้าง
และดิฉันได้ประสลการณ์เพิ่มคือได้ไปฝึกที่ฝ่ายจิตเวชฉุกเฉินและการทำECT ซึ่งเป็นอะไรที่สนุกมาก การไปฝึกที่จิตเวชฉุกเฉินสนุกมาก อยากไปหลายๆวันรุ้สุกว่าได้เห็นอาการแรกรับของผู้ป่วยจริงๆ ถ้าเปนไปได้อยากจะฝึกที่จิตเวชฉุกเฉินหลายๆวันค่ะ
ความเห็น (3)
ครั้งเเรกที่เราไปฝึกก็กลัว ผู้ป่วยเหมือนกัน
ไปเจอสิ่งที่เราไม่เคยเจอ มันก็เป็นเรื่องฑรรมดานี่นา
ความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกัน ของการขึ้นฝึก มันมีความแตกต่างกันระหว่างการฝึกแรกรับ กับการฝึกบนตึกผู้ป่วย
ความยากง่ายในสถานการณ์ต่างๆที่จะแก้ไขปัญหาก็แตกต่างกันออกไป แรกรับตื่นเต้นเร้าใจแต่ก็อย่าลืมประเมินผู้ป่วยให้ได้ และบนตึกก็ยากตรงการฟื้นฟู การใช้ความสามารถในการช่วยเหลือผู้ป่วยไม่ให้เขากลับมาเป็นอีก
thx 4 comment ja juๆ