Marketing ขั้นเทพ

เมื่อวันที่ 2-5 เมษายน 2553 ที่ผ่านมานี้ ข้าพเจ้าได้เดินทางไปท่องเที่ยวฮานอย ประเทศเวียตนามกับกรุ๊ปทัวร์และครอบครัว ครอบครัวข้าพเจ้ามีด้วยกัน 4 ชีวิต รวมเพื่อนพ้องในกรุ๊ปก็นับได้ 19 หัว มีไก่ เอ้ย ไกด์อีก 2 สิ่งที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังไม่ได้เป็นเรื่องการไปเที่ยวชมที่ไหนบ้าง แต่จะเล่าเรื่อง Marketing ขั้นเทพ ต่อให้พลิกตำราอย่างไรก็ไม่มีทางเจอกลยุทธ์แบบนี้

ตามกำหนดการของการเดินทางเราจะต้องลงเครื่องบินแล้วต่อรถบัสเลย นั่งไปอีกร่วม 3 ชั่วโมงเพื่อไปพักที่ฮาลองเบย์ 1 คืน กฎจราจรของเวียตนามก็คือ ห้ามขับเกิน 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ประเทศนี้ไม่มีห้องน้ำตามปั๊มน้ำมันเหมือนประเทศไทย หากจะแวะก็ต้องเข้าตามบ้านคนหรือร้านค้า (ไม่แน่ใจว่าเป็นข้ออ้างหรือเปล่า) ทางทัวร์ก็แวะให้เข้าห้องน้ำในบริษัทขายหยกและมุก เดินตรงไปห้องน้ำทันทีหลังจากลงจากรถ พอเสร็จจากห้องน้ำ พวกเราก็ถูกกวาดต้อนเข้าไปในห้องประชุมที่มีอาหมวยคนหนึ่งยืนเตรียมนำเสนอสินค้าอยู่แล้ว ทุกคนได้รับน้ำชาในถ้วยน้ำจิ้มพลาสติก เป็นถ้วยที่เล็กมาก ข้าพเจ้าไม่เอาเนื่องจากว่าน้ำชาร้อนจัดที่อยู่ในถ้วยพลาสติกอย่างบางคงไม่ดีต่อสุขภาพซักเท่าไหร่

อาหมวยเริ่มต้นเล่าเรื่องหยกและมุกด้วยสำเนียงไทยปนจีน มีการขอคำชมหรือชงเรื่องเพื่อให้คนอื่นชม เป็นระยะๆ เช่น

“พี่ๆ ทั้งหลัย หนูเพ่อหักพุกภาษาทาย แค่หกเลือน พี่ๆ ข้าวจายหนูหมายคะ หนูพุกภาษาทายเปงยังงายบ้างคะ” อย่างว่าแหละ คนไทยก็ตอบไป เข้าใจแล้ว เก่งมากเลย อาหมวยก็เริ่มอธิบายต่อไป

“หยกนะค้า หยกมีสองชนิก เปงชนิก…… และถ้าหากเป็นมุก พี่ๆ ทราบมั้ยค้าว่ามุกมีกี่ชนิก แล้วพี่ชอบมุกมั้ยค้า ………………………………………“    สักพักหนึ่งก็เริ่มกล่าวว่า

“ที่นี่นะค้า เปงของคงจีง แต่ตองนี้ มีคุงหลูมาลูแลนะค้า วังนี้คุงหลูไม่มา แต่คุงหลูได้ไปอยู่เมืองทายถึงสองปีนะค้า คุงหลูคิกว่าจะไปเปิกร้างที่เมืองทายนะค้า” ข้าพเจ้าคิดในใจว่า ‘เดี๋ยวต้องมีคุณหนูโผล่มาแน่เลย ชงมาซะขนาดนี้’  พูดยังไม่ทันจบประโยค ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

อาหมวยอีกคนเดินเข้ามา เอามือประสานกันไว้ข้างลำตัว “คุงหลูมาแล้วค้า” ประตูเปิด มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหน้าดูแล้วอายุไม่น่าเกิน 25 ปี แต่งตัวดู Fashion ใส่กำไลหยก ผิดขาว ตาโต จมูกโด่ง มาถึงก็ยืนเท้าชิด ยกมือไหว้ประหนึ่งนางงาม คนไทยจริงๆ ยังไหว้ไม่สวยเท่านี้เลย (น่าขายหน้า)

“พอลี หลูมาถึงพอดี เหงเหล็กๆ บอกว่า มีคงทายมา หลูดีจายมากเลยคะ หลูชื่อบัวนะคะ ขอให้พี่ๆ เรียกว่าบัวได้ไหมคะ”

“ได้ค่ะ” พร้อมใจกันมากมาย

“บัวเคยไปอยู่เมืองทายค่ะ บัวก็เลยขอให้บัวเปงเพื่องกับทูกคงได้ไหมคะ บัวรู้สึกรักเมืองทายมาก คะ คงทายจายลี บัวคิกว่าจะปายเปิกสาขาที่ฮ่องกง พี่ๆ เคยไปฮ่องกงหมายคะ” ทดสอบระดับของลูกค้าก่อน

“บัว……………. บัว………………. บัว…………” ทุกครั้งที่พูดก็จะผายมือออกไปราวกับเป็นพิธีกร เสียงดังแหลมแสบแก้วหูเป็นอย่างมาก เนื่องจากข้าพเจ้าเข้าช้าสุด ก็เลยนั่งหน้าสุด

“ตองนี้เราเปงเพื่องกังแล้ว บัวก็มีของขวัญให้ด้วยนะคะ เด็กๆ ปายเอาหยกมาสิ นี่เปงหยกอย่างดีนะคะ ทุกคนเปงเพื่องบัว บัวก็อยากให้แต่ของดีๆ ค่ะ” ได้รับแจกกันทั่วหน้า ทุกคนได้หยกเป็นรูปโดนัทคนละอัน ขนาดประมาณเมนทอส

“ตองนี้บัวจะพาไปชมร้างนะคะ แต่ว่าเพราะว่าทูกคงเป็นเพื่อนบัวแล้วใช่ไหมคะ บัวจะพาไปดูอังที่เป็นของชั้งหนึ่งเลยค่ะ ตามบัวมานะคะ” คุณหนูบัวก็เดินไปห้องที่เขียนว่า vip แล้วทุกคนก็เดินตามเข้าไป

“เดี๋ยวบัวจะทดสอบมุกแท้มุกเทียมให้เพื่อนๆ ดูนะคะ เพื่อนๆ ดูออกมั้ยคะว่าอันไหนมุกแท้มุกเทียม ทำอย่างนี้ค่ะ” คุณหนูบัวก็เอามุกกรีดลงไปบนกระจกส่องหน้า ทำให้ดูหลายๆ ครั้ง แล้วก็ทดสอบหยกให้ดูด้วย ปากก็เรียกให้พวกเรามารวมกลุ่มฟัง She อธิบาย จากนั้นก็เริ่มพูดเรื่องราคา

“จริงนะค๊า ราคาพวกนี้ต้นทุนเส้นนี้ก็ …… ดอลล่าร์ ที่นี้ขาย …………. ดอลล่าร์ แต่พวกพี่ๆ เปงเพื่องของบัวนะค๊า บัวขายให้ ……………… ดอลล่าร์นะค๊ะ” อาหมวยคนอื่นๆ ก็ท้วงกันเสียงหลง “ม่ายล่ายได้นะค๊ะ ขากทุงคะ”

“ม่ายเปงไร ตองนี้บัวอยู่ที่นี่ บัวเปงลูกเจ้าของนะ คุงพ่อม่ายอยู่ บัวรับผิกชอบเอง” จากนั้นบางคนเริ่มเลือกซื้อของเฉพาะในห้อง VIP นั้น แต่ข้าพเจ้าสังเกตว่า มีทั้งคนที่ซื้อ ส่วนคนที่ไม่ซื้อก็นั่งรอกันข้างนอกห้อง ซักพักนึงก็ไม่เห็นคุณหนูบัวนั่นแล้ว หรือว่ารายได้จะไม่เข้าเป้า เพราะกรุ๊ปของเรามากกว่าครึ่งไม่ได้ซื้ออะไรเลย พวกเราเริ่มทยอยออกไปขึ้นรถบัส ก็ไม่เห็นคุณหนูเดินออกมาส่ง “เพื่อนคนไทย” เลยแม้แต่นิดเดียว

ข้าพเจ้าตั้งข้อสังเกตว่า She ไม่ใช่คุณหนูตัวจริง แต่ไกด์ยืนยันว่าเป็นคุณหนูตัวจริง แล้วท่านผู้อ่านคิดว่าอย่างไร

[ต้นเฟิร์น]

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราว

ขอบคุณนะคะ