งานเล็ก งานน้อย ไม่เคยเกี่ยง
การทำงานเป็นอีกวิถีชีวิตหนึ่งที่ทุกคนต้องเดิน ทางเดินในการทำงานของแต่ละคนก็ย่อมแตกต่างกันไป การทำงานเปรียบเสมือนการผจญภัย มีทั้งทางที่สบายและยากลำบาก มีทั้งปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ
ในการทำงาน ฉันทำงานอยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานเล็ก งานน้อย ช่วยพ่อแม่ค้าขาย รับซื้อขายผลไม้ตามฤดูกาล รับซื้อมะม่วง ลำไย กระเทียม สู่โรงงาน ช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย ช่วยอาจารย์จัดทำเอกสารประกอบการอบรมทางวิชาการ วันเสาร์-อาทิตย์ รับสอนพิเศษ
ชีวิตส่วนใหญ่ของฉันอยู่กับการเรียนและงาน ไม่ค่อยได้มีเวลาว่าง การทำงานเป็นอีกชีวิตหนึ่งที่ต้องเดิน คนส่วนใหญ่บอกว่าการทำงานคือความน่าเบื่อ คือชีวิตที่ซ้ำซาก แต่ฉันมองการทำงานเป็นการผจญภัยอย่างหนึ่ง เป็นการค้นคว้าหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต เราได้รับประสบการณ์ต่าง ๆ จากการทำงาน
ส่วนงานที่ฉันรัก รักในการที่จะทำ คือ "การเป็นนักข่าว" อาชีพนักข่าวเป็นอาชีพที่ฉันรักและใฝ่ฝันที่จะทำ แต่เนื่องจากอาชีพนักข่าวเป็นอาชีพที่ต้องออกงาน หาข่าว และได้เดินทางไปสถานที่ต่าง ๆ ทำให้ครอบครัวไม่อยากให้ทำ อยากให้ทำงานอยู่กับที่และขอให้ฉันหางานใหม่ทำ "ชีวิตเป็นของเรา แต่บางครั้งก็ไม่สามารถเลือกเดินเองได้" มีองค์ประกอบหลายอย่างที่เราต้องนำมาประกอบการตัดสินใจ ถึงฉันจะรักในอาชีพนักข่าว แต่สุดท้ายฉันก็ต้องย้อนกลับมาดูเหตุผลที่ครอบครัวไม่อยากให้ทำ จึงเลือกที่หยุดเดินในเส้นทางนั้น และเดินตามหาความฝันต่อไป
ในที่สุดก็พบกับอีกงานหนึ่งที่ทำแล้วมีความสุข สุขที่ได้ทำ งานนั้นก็คือ “ครู” อยู่กับเด็ก ๆ แล้วรู้สึกว่ามีความสุข อบอุ่น และงานที่ฉันทำในปัจจุบันคือ ครูผู้สอนระดับประถมศึกษา สอนในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ถึงแม้จะเป็นแค่ครูอัตราจ้างสอน สักวันฝันก็คงเป็นจริง
เส้นทางจะยาวไกลแค่ไหนถ้าเราไม่ท้อ สักวันฝันก็จะไม่ใช่ฝันอีกต่อไป
สวัสดีค่ะ..คุณดอกบัวขาว
ขอบคุณคะ คุณจำเนียรวดี
ที่มาแบ่งปันและให้แง่คิดเพิ่มเติม ฝันดีเช่นกันนะคะ
มาเยี่ยมครู.....
ฮ่อๆๆๆ กำเสี่ยๆๆๆ
ขอบคุณ ดอกรัก ดอนตรอ ที่แวะมาเยี่ยมเจ้า
ขอบคุณคะ ศิลป์"สติ กำเสี่ยๆๆๆ