หมาชิงเสา

เป็นการส่งเสริมการละเล่นของคนไทยภาคใต้สมัยก่อน แต่มาตอนนี้ไม่มีเสาให้ชิงแล้ว

ได้อ่านเจอคำร้อยกรองที่บอกเล่าเรื่องราวของการละเล่นที่นิยมมากของคนภาคใต้ในยุคสมัยก่อน  ท่านได้แต่งเอาไว้ดีมากก็เลยคัดลอกของท่านมา (ต้องขออนุญาตที่นำมาโดยไม่ได้บอกท่านผู้แต่ง)

                                       หมาชิงเสา

ดุ่มเดินไปโดนด่วน        มองผองเพื่อน

ล้วนอยู่ใกล้ชายคาเรือน    เย้าเยือนถึง

ตากแดดกล้าเหงื่อไหลเกลียว    เหนียวเหนอะคลึง

ทุกคนจึงพร้อมใจ     ไปศาลา

เป็นศาลากลางหน         เพื่อคนพัก

นอนพำนักผ่อนความเหนื่อย   ความเมื่อยล้า

จะต่างเมืองต่างบ้านเรือน    ซมซานมา

ได้แวะมาหุงข้าวปลา   คราเดินทาง

พวกอ้านผอมอ้ายผัน   อ้ายฟันเหลี้ยม

อ้ายเปลือกเคี่ยมและอ้ายจัน   ซี่ฟันห่าง

ยึดเอาเสาโน่นนี่   สี่เสาวาง

มาเล่นเกมยามว่าง   ช่วงกลางวัน

เกมนี้มีชื่อว่า  หมาชิงเสา

ใครเป็นหมาก็ต้องเหมา    และดั้นด้น

ต้องแย่งชิงเอาเสาทอง   เป็นของตน

วัดตู้ชมแล้วเลือกสรร   หมาทันที

เกมแรกอ้าย.....         มันเป็นหมา

เที่ยวฉีกแข้งฉีกขา    หาพื้นที่

หวังแย่งชิงเสาทอง    เจ้าของมี

เจ้าของหนีแต่เก่งกล้า   กลับมาทัน

จึงเป็นหมาที่น่าชัง   ทั้งเกมเล่น

ถึงแม้ไม่ยากเป็น   ไม่ไฝ่ฝัน

หมาชิงเสาเก่าก่อนยุค   สนุกกัน

วันนีนั้นเสาหาย   ไม่ได้ชิง