เด็กชายนายภาค สอง
ห่างหายไปนานเลยค่ะ ปิดเทอมก็เลยไปแว๊บไปแว๊บมา เพื่อให้เศรษฐกิจกระตุ้นค่ะ
หลายคนที่เคยเข้ามาอ่านบทความของหญิง คงจำเด็กชายนายกันได้ดีนะค่ะ หลังจากวลีเด็ดของเด็กชายนายที่บอกกับว่าที่ครูหญิงว่า "ผมไม่เคยครับ" มาวันนี้ เด็กชายนายเปลี่ยนไปแล้วค่ะ จากที่เคยกล้ว ประหม่า ไม่กล้าที่จะแสดง แต่วันนี้ เค้ากลายเป็นนักแสดง(สมัครเล่น)เต็มที่แล้วค่ะ
สงกรานต์ที่ผ่านมา โรงเรียนบ้านสันต้นม่วงที่หญิงไปฝึกสอนนั้นแหละค่ะ เค้ามีผ้าป่าศิษย์เก่าค่ะ แล้วทางโรงเรียนเค้าก็อยากให้มีการแสดงต้อนรับคณะศิษย์เก่าเพื่อให้เกิดความประทับใจ คิดหนักเลยค่ะ ว่าจะเอาอะไรไปแสดงดี เพราะอีกอย่างเด็กๆที่เคยแสดงก็จบกันไปแล้ว เด็กชายนายก็เป็นหนึ่งในนั้น เอาละซิคิดมากอยู่ตั้งนาน ก็เลยลองไปคุยกับคณะของเด็กชายนายดูว่าจะมาช่วยครูได้ไหม คำตอบที่ได้กลับมา "ได้ก๊ะครู สบายมาก เรื่องจะอี๊" (ได้ซิครับครู สบายมาก เรื่องแบบนี้ ) ก็เลยเริ่มซ้อมกัน แต่เปลี่ยนจากละครมาเป็นการเต้นซึ่งมันจะสนุกกับงานผ้าป่ามากกว่า ก็เลยตกลงเป็นการเต้นประกอบเพลงของโปงลางสะออน หญิงก็เลยลงทุนตัดชุดให้เด็กๆใส่ เด็กเห็นชุดทีแรกตกใจกันหมดเลยค่ะ เพราะเขาเป็นเด็กผู้ชาย แต่ให้มาแต่งหญิงก็เลยมองหน้ากัน แต่หญิงก็เลยบอกเด็กๆว่า การเป็นนักแสดงที่ดีต้องแสดงได้ทุกบทบาท และแสดงอย่างไรก็ได้ให้ผู้ที่ชมการแสดงของเรามีความสุขและสนุกไปกับเรา (เคยมีอาจารย์ของหญิงบอกไว้ว่า ถ้าเราอยากให้เค้าสนุกร้อยเปอร์เซ็นต์เราต้องมีร้อยห้าสิบ ก็คือเราต้องทำเกินกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์)เด็กๆก็เลยตกลงที่จะใส่ และซ้อมกันอย่างหนักทุกวันที่บ้านของหญิงเอง
แล้ววันงานก็มาถึง หญิงพาเด็กๆไปเก็บตัวที่ห้องวิทยาศาสตร์รอจนกว่าจะถึงคิวการแสดง พอถึงเวลาเด็กๆออกมา คณะศิษย์เก่าและชาวบ้านจำเด็กๆไม่ได้เลยค่ะ ว่าเป็นใครกันบ้าง พอการแสดงเริ่มก็มีคนมามุงดูเต็มเวทีเลยล่ะค่ะ (ภูมิใจมาก) แสดงจบปุ๊บ ไม่รู้มือใครเป็นมือใคร ส่งรางวัลให้เด็กๆกันตรึมเลยค่ะ เด็กชายนายก็เป็นคนนึงที่มีคนมามุงมอบรางวัลเต็มเลย แสดงเสร็จก็กลับไปเปลี่ยนชุด ครูหญิงก็แอบไปฟังเด็กๆ เขาคุยกัน (ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แต่หญิงไปถึงช้า) "โหสูได้ตังค์หนักขนาด ถ้าครูหญิงบ่เอาเฮามาแสดง เฮาถ้าบ่ไดตังค์เนาะ" ("โอ้โหได้เงินรางวัลเยอะมากเลย ถ้าครูหญิงไม่พาเรามาแสดง เราคงไม่ได้เงินกันแน่นอนเลย") เด็กตัวเล็กๆได้เงินรางวัลจากความสามารถของตัวเองก็ย่อมภูมิใจและดีใจเป็นธรรมดาประสาเด็กๆ
แต่ที่จริงแล้ว...ว่าที่ครูอย่างหญิงดีใจก็คือ เราสามารถเปลี่ยนเด็กผู้ชายหลังห้องคนนึง ที่แต่ก่อนไม่มีใครสนใจ นั่งเรียนไปวันๆ ไม่มีใครเห็นความสามารถ ให้กลายมาเป็นคนที่กล้าแสดงออก ไม่อายที่จะแสดงในบทบาทต่างๆ ใครๆก็รู้จักและเห็นในความสามารถของเขาได้นี่สิค่ะ มันเป็นรางวัลสำหรับครูฝึกสอนที่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ
คนนี้แหละค่ะ เด็กชายนาย
"เกิดมาเสียจาดเกิดหมด เป๋นป่อจายมาแต่งเป๋นแม่ยิง ถ้าป่อแม่มาหันใส่จะหยะจะใดนิเฮา"
นี่คือคำพูดที่เด็กชายนายนั่งบ่นอยู่มุมห้อง
แต่มาดูๆแล้วเค้าก็คงบ่นไปงั้นแหละค่ะเพราะหญิงเห็นเค้าสนุกกับการแสดงและเงินรางวัลที่ได้มามากกว่าคำพูดที่ได้บ่นๆมานะ
อีกบทบาทหนึ่งของเด็กชายนายค่ะ ตาแก่ที่ถือไม้เท้านั้นแหละค่ะ เด็กชายนาย
ความเห็น (3)
แวะมาเยี่ยมเด็กชายนายครับ
กิจกรรมที่ทำให้กล้าแสดงออก
เป็นการบ่มเพราะความมั่นใจให้เด็กนะครับ...
เป็นกำลังใจให้ทั้งน้องครูหญิง
และเด็กน้อย นะคะ
ความกล้าหาญในทางที่ถูกจะนำไปสู่ความมั่นใจ
และเมื่อเด็กน้อยมีความมั่นใจ เขาจะเรียนรู้ได้อย่างมีความสุขค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ
- ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมทักทาย
- ขอชื่นชมทั้งแม่พิมพ์และลูกพิมพ์นะครับ
- ขอให้มีแต่ความสุขสมหวังตลอดไป