หนังสือที่ฉันรัก


นวนิยายเรื่องเอก " ข้างหลังภาพ "

                                  

เรื่อง " ข้างหลังภาพ "

     เป็นนวนิยายที่ประทับใจตั้งแต่สมัยมัธยม เพราะเป็นความรักระหว่างวัยกับหญิงสูงศักดิ์กับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งไม่สามารถที่จะรักกันได้ และเป็นนวนิยายที่ขายดีที่สุดและได้รับความนิยมมากที่สุดในสมัยนั้น

          นวนิยายเล่มนี้เขียนโดย ศรีบูรพา มีนางเอกชื่อ ม.ร.ว. หญิง กีรติ เธอเป็นสตรีสูงศักดิ์งดงามมาก แต่วัยและเวลาของเธอได้ล่วงเลยไปจนเกือบจนอายุ 40 ปี เมื่อเธอพบชายหนุ่มพระเอกของเรื่อง ที่ชื่อว่า นพพร

         นพพร มีอายุเพียง 20 ปีกว่าๆ กำลังรุ่งโรจน์ ศึกษาวิชาธนาคารอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น อนาคตของเขากำลังสดใส และฉากรักของบุคคลทั้งสองที่ต่างกันทั้งฐานะสภาพทางสังคมก็เกิดขึ้นที่มิตาเกะ

        นพพรหลงรักและบูชาคุณหญิงกีรติอย่างบ้าคลั่งตามวิสัยชายหนุ่ม หลายปีต่อมาเขาก็ลืมเลือนความรู้สึกก่อนนั้น ในขณะที่คุณหญิงกีรติ ยังคงประทับใจและฝังแน่นกับความรักครั้งแรกของเธอที่มิตาเกะ

         นวนิยายเรื่องนี้จบลงเมื่อคุณหญิงกีรติตายไปด้วยความโศกเศร้าและวัณโรค เธอเขียนลงบนกระดาษทิ้งไว้ว่า

         " ฉันตายโดยปราศจากคนที่ฉันรัก  แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก "

         ดิฉันประทับใจนวนิยายเรื่องนี้มานานแล้ว และภาพของมิตาเกะก็คือข้างหลังภาพของนวนิยายเรื่องนี้ที่เต็มไปด้วยความรักและความเจ็บปวด สอนคนในเรื่อง การวางตนและท่าทีอันมีเกียรติแห่งตน ตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ผู้แต่งไม่ได้ใช้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือสอนสมบัติผู้ดี หรือธรรมจริยา แต่ชี้ให้เห็นผ่านตัวคุณหญิงว่า คนที่เป็นผู้ดีนั้นเขาเป็นกันอย่างไร ความเป็นผู้ดีของคุณหญิงมิใช่แต่กิริยามารยาทอันนุ่มนวลตามแบบฉบับกุลสตรีไทย เพราะนั่นเป็นความสำคัญอันดับรอง แต่ความเป็นผู้ดีของเธอนั่นอยู่ที่ใจ ความสำรวมและการข่มใจ การมีสติ ไม่ปล่อยใจตนเองให้โลดแล่นตามปรารถนา นี่คือความสำคํญอันดับแรก จะสังเกตได้ว่า คุณหญิงไม่เคยเอ่ยปากบอกนพพรว่ารักเลยสักครั้ง โดยเฉพาะเมื่อเจ้าคุณมีชีวิตอยู่ นั่นเป็นการรู้ว่าอะไรควรหรือไม่บังควรเธอรู้จักสถานะแห่งตน ครั้นเมื่อเจ้าคุณตายไป คุณหญิงก็ไม่เคยปริปากพูดตรงๆ อีกเรื่องความรัก แต่จะใช้คำพูดที่มีความหมายล้ำลึกเป็นนัย แต่เพราะนพพรไม่มีความละเมียดในอารมณ์เท่าคุณหญิงจึงไม่สามารถรับรู้นัยซ่อยเร้นได้ จนในที่สุดตอนจบของเรื่องเท่านั้นที่คุณหญิงได้บอกคำว่า "รัก" ออกมาให้นพพรคิดอย่างง่ายๆ อีกครั้ง ในประโยคในตอนจบว่า

                                    "...ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก

     คำพูดบอกรักคำเดียวจึงก่อให้เกิดความประทับใจเป็นอย่างมาก เพราะดูศักดิ์สิทธิ์และมีคุณค่าอยู่ในใจ

หมายเลขบันทึก: 354618เขียนเมื่อ 28 เมษายน 2010 09:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม 2012 21:00 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีจ้า

โรแมนติคมากเลยอ่ะเธอเนี่ย

นี่ไว้วันหลังไปคาราโอเกะกันมั่งเนาะ ^_^

สวัสดีจ๊ะ จำกันได้มั้ย

ยินที่ได้รู้จัก

เรื่องนี้อ่านแล้วเศร้า แต่ก็สนุกดี

สวัสดีคะ

ชอบอ่านเรื่องเศร้าหรือจ๊ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท