ครูเพื่อศิษย์(ขอไว้อาลัยแด่คุณครูที่รักและเคารพยิ่งของศิษย์)
ครูเพื่อศิษย์(ขอไว้อาลัยแด่คุณครูที่รักและเคารพยิ่งของศิษย์)
สมัยเรียนชั้นมัธยมปลาย ถ้าใครเคยอ่านเรื่องราวของฉันในตอน ทบทวนชีวิตตนเอง จะทราบกันดีนะคะ
ว่าฉันไม่ชอบและเกลียดวิชาคณิตศาสตร์ยิ่งกว่าวิชาอื่นใดในโลกนี้ที่เคยเรียนมาทั้งหมด
ฉันได้เลือกทางเดินที่ผิดพลาดไปลงสายศิลป์-คำนวณ ทั้งๆที่ตัวฉันเองไม่ได้เก่งและชอบวิชานี้เลย
ด้วยความที่คิดอะไรง่ายๆ ว่า ถึงอย่างไรในตอนสอบเอ็นทรานซ์ฉันก็ต้องหนีมันไม่พ้นอยู่ดี เรียนๆไปเถอะ คงไม่เสียหายอะไรหรอกน่า... พอเรียนชั้น ม.4
อาจารย์สอนวิชาคณิตท่านแรก เป็นผู้ชาย หล่อมากเลยละ 5555
แต่ อาจารย์แต่งงานแล้วนะคะ น้ำเสียงของอาจารย์เวลาพูดจาน่ารักมาก เหมือนเด็กๆ เลย
เรื่องแรกที่เรียน ฉันจำได้ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับ เซต สับเซต ฉันก็นั่งเรียนไปอมยิ้มไป อาจารย์คิดว่าฉันเรียนเก่งและเข้าใจในวิชานี้เป็นอย่างดี ถึงได้ยิ้มตลอดเวลาที่ท่านสอนอยู่ จึงเรียกให้ฉันออกไปทำโจทย์ที่หน้ากระดานบ่อยครั้ง
แต่ขอโทษเถอะค่ะ อาจารย์คะ...หนูไม่เข้าใจเลยน่ะค่ะ ที่หนูยิ้มตลอดนั้นเพราะอาจารย์พูดจาน่ารักดี เท่านั้นเองค่ะ
ไม่ได้เกี่ยวกับวิชาเลขเลยสักนิดเดียว....
พอขึ้นชั้น ม.5 ฉันเจออาจารย์ผู้หญิง ใจดีนะคะ แต่ก็ดุเอาเรื่องถ้าไม่ส่งงาน
แหม...ก็งานของอาจารย์มันเยอะมากๆเลยนะคะ พวกหนูทำกันไม่ทันหรอกค่ะ เลยต้องซื้อคีย์มาอ่านและลอกน่ะค่ะ
ไหนจะชีท ที่แจกทุกๆคาบ คาบละหลายๆแผ่นแล้ว ยังจะแบบฝึกหัดอีกล่ะคะ
วิชาอื่นๆหนูต้องเรียนและมีการบ้านเหมือนกันนะคะอาจารย์
อาจารย์ที่ใจดีทั้ง 2 ท่านก็ไม่ได้ทำให้ฉันรักและชอบในวิชาคณิตศาสตร์ขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
มาถึงชั้น ม.6 นี่เป็นจุดเปลี่ยนความคิดของฉันเลยละ
เมื่อฉันได้มาพบกับ อาจารย์ วิชัย เหลืองหิรัญ
(ขออนุญาตออกนามหน่อยนะคะ ด้วยความเคารพค่ะ) อาจารย์ผิวขาว หน้าตี๋ๆ สไตล์ลูกชาวจีนโดยแท้ ตาชั้นเดียว สวมแว่น ท่าทางใจดีมากๆ
อาจารย์เป็นคนเดียวที่เข้าใจเด็กนักเรียนที่เรียนอ่อนวิชาคณิตศาสตร์อย่างแท้จริง
อาจารย์ท่านมีเทคนิคและวิธีการสอนที่ไม่เหมือนใคร เวลาที่นักเรียนเริ่มเบื่อหน่ายการเรียน
ท่านก็จะสรรหาเรื่องราว ประสบการณ์ในชีวิตของท่านมาเล่าให้ฟังเป็นความรู้และอุทาหรณ์
ท่านบอกว่า ท่านไม่ใช่คนเก่งเลขเลย จากเมื่อก่อนท่านเคยสอบตก
จนท่านมุมานะขยันและพยายามในการเรียนวิชานี้จนสอบได้คะแนนมากที่สุด
และ่ท่านก็ได้ไปสอบเรียนพยาบาลกับเพื่อนอีก 1 คน ในสมัยนั้น เค้ารับผู้ชายด้วย สมัยนี้ก็รับนะคะ แต่น้อยมาก
แล้วท่านรู้สึกว่าไม่ชอบจึงลาออกและไปเรียนต่อครู
พอท่านเล่าเสร็จ ก็สังเกตเห็นนักเรียนตั้งใจฟังและหายง่วงนอนกันแล้ว ท่านจึงวกกลับมาที่บทเรียนต่อ
ทำเอาพวกเราบ่นอุบเลยล่ะคะ แหม...กำลังอินอยู่เชียว....อาจารย์เ้ลยบอกว่า ไว้จะมาเล่าต่อในโอกาสต่อไป
ถ้าพวกเราตั้งใจเรียน บางครั้งท่านกำลังสอนๆอยู่ ก็พูดเรื่องการปิ้งหมูสะเต๊ะขึ้นมาเลยก็มีค่ะ
สงสัยคงเห็นว่าเป็นเวลาใกล้เที่ยงแล้ว พวกเราจะเริ่มหิวข้าว เลยกระตุ้นต่อมอยากขึ้นมา....
ถึงอย่างนั้นพวกฉันก็รักท่านมากเลยค่ะ ไม่ว่าใครจะสอบได้คะแนนแย่แค่ไหน ท่านก็ให้กำลังใจตลอด
และสรรหาวิธีคิด สูตรลัดต่างๆมาคอยชี้แนะ ท่านทำเรื่องยากๆ ทุกอย่างให้เป็นเรื่องง่ายๆ เวลาสอนเรื่องการคิดเลข หรือสูตร อะไรก็ตาม
ท่านจะเริ่มจากส่วนเล็กๆ ไปหาส่วนใหญ่ๆ เพื่อให้เราได้มองเห็นภาพรวมออก
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่ค่อยเก่งเลขขึ้นมาสักเท่าไหร่หรอกนะคะ ก็ดีกว่าเดิมนิดหน่อยเอง เพราะได้ครูดีน่ะค่ะ
จนเมื่อพวกเราเรียนจบชั้น ม.6 แล้ว ฉันกับเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันสมัยม.ปลาย
ได้เข้ามาเรียนต่อที่ วิทยาลัยพลศึกษาด้วยกัน พวกเราได้กลับไปเยี่ยมอาจารย์ด้วยกัน ฉันไปที่หมวดวิชาคณิตศาสตร์เป็นห้องแรกเลย
และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้คุยกับท่าน ฉันเคยบอกท่านไว้ว่า ถ้าฉันเรียนจบ มหาวิทยาลัยฉันจะใส่ชุดครุยไปอวดท่าน
ฉันอยากถ่ายรูปกับท่านแต่ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว
เมื่อฉันได้สอบเข้าเรียนต่อใหม่ ในปี 2546
ป้าของฉันได้บอกข่าวร้ายที่สุดในชีวิตนักเรียนของฉันว่า
อาจารย์วิชัยที่ฉันเคารพเหมือนพ่อคนที่สองนั้น ได้จากโลกนี้ไปแล้ว ด้วยโรคประจำตัว
ท่านไม่ยอมไปหาหมอ จนอาการของโรคกำเริบขึ้นมาและหมอช่วยไว้ไม่ทัน ท่านได้จากไปอย่างสงบ ด้วยอายุเพียงแค่ 52 ปีเท่านั้น
ฉันไปร่วมงานศพของท่านทั้งชุดนักศึกษา ฉันร้องไห้และเสียใจมาก เป็นสิ่งที่เจ็บปวดใจที่สุดในชีวิตของศิษย์คนหนึ่ง
ที่อาจารย์ไม่ได้เห็นฉันประสบความสำเร็จในการเรียนเลย ท่านก็มาด่วนจากไปเสียก่อน
ในวันที่สวดพระอภิธรรม ฉันได้ไปร่วมงานทุกวัน
การบ้านจะ เยอะแค่ไหน ฉันก็ไปร่วมงานเสมอๆ เพราะมันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ศิษย์คนหนึ่งพึงจะทำให้อาจารย์ได้ แต่ใน วันฌาปนกิจศพนั้นฉันไม่ได้ไปร่วมงาน ฉันจำไม่ได้ว่าเพราะอะไร
ในวันนี้ฉันอยากให้ท่านรับรู้และมองเห็นเหลือเกินว่า ฉันภาคภูมิใจในตัวท่านมากแค่ไหน
ฉันขอให้ท่านมีความสุขอยู่บนสวรรค์ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายปีแล้ว
ฉันยังจำน้ำเสียงและท่าทางของท่านได้ไม่เคยลืมเลย และจะไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต
จากนั้นเมื่อฉันเรียนจบและเป็นครูธุรการสอนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งนั้น
อาจารย์อีกท่านหนึ่งซึ่งเป็นพี่ชายของเพื่อนป้าของฉันที่เป็นครูสอนวิชาวิทยาศาสตร์
สมัยฉันเรียนอยู่ ม.3 ท่านโดนรถชนเสียชีวิต ฉันขนลุกซู่เลย นี่เป็นข่าวร้ายข่าวที่สองแล้ว
ฉันเสียอาจารย์ที่ฉันเคารพไปอีกคนหนึ่งแล้ว....อาจารย์ท่านนี้ฉันเคยเจอท่านเมื่อตอนที่ฉันเรียนจบแล้วไปเที่ยวที่โรงเรียน
ท่านถามว่า เธอจบอะไรมา? ทำไมไม่เขียนหนังสือขายละ ครูจะคอยอ่านนะ...ฉันตอบท่านไปว่า
ถ้าหนูเขียนแล้วจะเอามาให้ครูอ่านเป็นคนแรกเลยนะคะ
ฉันก็รับปากท่านไปเพราะฉันก็ชอบเขียนหนังสือ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะลงมือทำอะไร ท่านก็มาจากไปเสียก่อน
ฉันได้ยินมาว่า รุ่นน้องที่โรงเรียนร้องไห้กันใหญ่เลย เพราะอาจารย์ฺท่านกำลังจะติวให้กับนักเรียนที่สอบไม่ผ่านวิชา วิทยาศาสตร์
แต่ท่านก็เพิ่งเริ่มติวไปได้ไม่นาน และเมื่อท่านเสียไปแล้ว ท่านยังบริจาคร่างกายให้เป็นวิทยาทานแก่นักศึกษาแพทย์อีกด้วย
ท่านเป็นครูจนลมหายใจสุดท้ายเลยจริงๆ
ฉันคิดว่า คนดีๆ ไม่น่าอายุสั้นเลย พวกคนไม่ดีเต็มบ้านเมือง ทำไมไม่เอาไปเสียบ้าง
คนดียังมีประโยชน์ต่อโลก ช่วยจรรโลงและสร้างสรรค์โลกให้น่าอยู่ ทำไมไม่ยุติธรรมเลย
ฉันจะยึดเอาท่านทั้งสองเป็นแบบอย่าง แต่ฉันไม่สามารถทำการสอนได้ดีเท่ากับท่านหรอกนะคะ
ฉันแค่อยากให้ลูกศิษย์ของฉันได้รับความเป็นกันเอง ได้รับความอบอุ่นและรอยยิ้มเหมือนที่ฉันได้รับบ้างเท่านั้นเอง
ฉันไม่เคยเรียนวิชาเลขด้วยความสุึขมาก่อน เพิ่งมาได้สัมผัสจากท่านนี่แหละค่ะ
ท่านไม่เคยสนใจเรื่องผลงานทางวิชาการมากกว่า พัฒนาการด้านการเรียนของลูกศิษย์
แต่เรื่องนี้ฉันไม่ทราบข้่อเท็จจริงนะคะ ฉันคิดว่าครูมัธยมท่านไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้หรอกค่ะ เป็นความคิดส่วนตัวนะคะ
ถ้าไปกระทบกับความรู้สึกนึกคิด ของท่านผู้อ่านก็ขออภัยด้วยค่ะ
สุดท้ายนี้ ขอให้ดวงวิญญาณของอาจารย์ทังสองท่านมีความสุขบนสัมปรายภพ ด้วยเทอญ
จาก...ศิษย์คนหนึ่ง ด้วยดวงใจ
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ คุณครูกระดาษทราย
แวะมาให้กำลังใจนะค่ะ
อาจารย์จะต้องภูมิใจในตัว
ลูกศิษย์ คนนี้แนะนอน
:)
สวัสดีค่ะ คุณครูฟ้าใส
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจ
สวัสดีครับ ว่าที่คุณครูกระดาษทราย ;)
คิดและเขียนเก่งมากครับ
ตอนนี้คงมีคำแนะนำให้ลองไปฝึกจัดข้อความบันทึกให้น่าอ่านขึ้นครับ
เพราะข้อความต่อเนื่อง ทำให้อ่านยากครับ
ขอไว้อาลัยให้กับครูดี ๆ ครับ
คนเรามีชีวิตแป๊บเดียว เดี๋ยวก็จากกันไป เราจึงควรเลือกทำความดีให้คนข้างหลังได้จดจำแต่สิ่งดี ๆ เอาไว้
ลองปรับดูนะครับ
ขอให้กำลังใจ ;)
สวัสดีค่ะ คุณครูองคุลีมาล
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ จะพยายามปรับรูปแบบค่ะ
แต่จัดหน้าค่อนข้างลำบากนะคะ
ราตรีสวัสดิ์นะคะ