ข้าศึกของการปฏิบัติธรรม (๑)

เดี๋ยวนี้พระจะฟังได้แต่เทปธรรมะอย่างเดียว ไปฟังข่าว ฟังเพลง ฟังนิยายหรือฟังอะไรต่าง ๆ ไม่ได้ ถ้าเราฟังนี่ก็ “เป็นบาปทุกประโยคความ” อย่างนี้เน๊อะ
เป็นบาป

ถ้าเรามีความกำหนัดยินดีมาก ก็บาปน้อย มีความกำหนัดยินดีน้อยก็บาปน้อย อะไรอะไรพวกนี้นะ ตามจิตใจที่ของเราลุ่มหลง

จะฟังนิยายฟังอะไร ฟังอะไรพวกนี้นะ อันนี้ไม่ได้ เป็นบาป “เป็นบาป เป็นกรรม” เป็นทางเสื่อมทางอกุศล

แบบชนิดที่ได้รับความเศร้าหมองมาใส่ในจิตในใจอย่างเก่าไม่มากก็น้อย อย่างนี้นะ
เราอยู่ดี ๆ อย่าไปรับเอาสิ่งที่เศร้าหมองสิ่งที่สกปรกสิ่งที่อันนี้มาไว้ในจิตในใจของเรา
ครูบาอาจารย์สายปฏิบัติท่านถึงไม่ให้พระฟัง มีวิทยุ ท่านถึงไม่ให้ฟังข่าว ไม่ให้อันนี้

ฟังข่าว ไม่ให้ฟังอะไรต่าง ๆ อะไรหรอก ถ้ามีเทปก็ให้เปิดฟังธรรมะอย่างเดียว ถ้าใครมีเทปแล้วถ้ามีวิทยุท่านก็ให้ล็อคไว้กลัวเราจะไปแอบฟังข่าว ฟังเพลงหรือฟังเรื่องอะไรต่าง ๆ ซึ่งจะทำให้เป็นบาป เป็นกรรม เป็นอกุศลอะไร

บางทีเราอาจจะเคยพระฟังวิทยุ ฟังเพลง ฟังอะไร อะไร อะไรต่าง ๆ เหล่านี้ อันนี้มันฟังไม่ได้ แม้แต่เป็นเณรหรือว่าเป็นอุบาสก อุบาสิกที่ถือศีลพรหมจรรย์นี้ฟังไม่ได้พวกอันนี้นะ

ถือศีลแปดก็ผิด ศีลสิบก็ผิด ศีล ๒๒๗ ก็ผิด เป็นบาป เป็นอันนี้นะพวกนี้
แม้แต่เราเดินไปได้ยินเข้าอะไร เมื่อได้เรายินต้องสำรวม ต้องบังคับใจตัวเอง ต้องพิจารณาให้เกิดปัญญาอะไรพวกนี้นะ ไม่ให้ใจของเราเศร้าหมอง

แม้แต่คนอื่นเค้าเปิดนะ ก็ต้องทำใจอีกนะ เพราะเราเดินไปบิณฑบาตหรือเราเดินไปที่ไหน ๆ เราอาจจะได้ยินหรือว่าบางทีวัดเรามันอยู่ในรัศมีที่เสียงเครื่องขยายเสียงงานบวชงานภาพยนตร์อะไรพวกนี้นะมันดังมาอย่างนี้ เราต้องสำรวมต้องไม่ส่งใจไปตามพวกอะไรอะไรพวกอันนี้นะ ถ้าเราส่งใจไปตามนี่บาป ทุกข์ทันทีเลย ต้องแก้จิตแก้ใจของเราอย่าไปปรุงไปตามอะไร เน๊อะ

แล้วก็หนังสือนี้นะ หนังสือนี้ก็เหมือน ๆ กัน นี้กิเลสมันจะมาทางตาแล้วทีนี้ หนังสือนี้พระเราจะอ่านได้แต่หนังสือนักธรรม หนังสือวินัย นักสือที่ปฏิบัติทางศาสนา
จะเป็นหนังสือพิมพ์ทางโลก เป็นหนังสือพิมพ์รายวัน หนังสือประจำรายสัปดาห์ หรือว่าหนังสือประจำเดือน นิตยสารอะไรต่าง ๆ ที่มันอันนี้ พระนี้เราจะอ่านไม่ได้พวกนี้

เป็นหนังสือข่าวกีฬา หรือหนังสือนิยาย หนังสืออะไรที่ทางโลกเค้าอันนี้กัน อะไรอย่างนี้
หนังสือข่าวการเมือง ไม่ใช่ธรรมะ บางอย่างคนสมัยใหม่มันเปลี่ยนไปทุกวันนี้เพราะว่าเรื่องนิยายมาแต่ง นิยายบางเรื่องก็มีเรื่องกามเรื่องอะไรเข้ามาแทรกเยอะ อันนี้ก็ไม่สมควรที่จะอ่าน อันนี้ก็อ่านไม่ได้แล้ว

เช่นหนังสืออะไร อะไรที่เค้าเขียนอยู่นั่น นิยายเพชรตาเสือ หรือว่าเหงือกคำ ยกตัวอย่างนี้หรือว่าอะไรอย่างนี้เป็นต้น สิ่งที่เค้าลงในโลกทิพย์ โลกอุดม โลกอะไรซักอย่าง ที่เค้าเขียนนิยายลงในหนังสือธรรมะน่ะ อันนี้มันอย่าไปอ่าน อ่านไม่ได้ อ่านแล้วก็ทำให้จิตใจของเราเศร้าหมอง
หนังสือการเมืองอะไร อ่านได้แต่หนังสือนักธรรมตรีโทเอก พระไตรปิฏก หนังสือครูบาอาจารย์ที่ท่านบรรยายอะไรอย่างนี้นะ

หรือว่าหนังสือบางอย่างที่เขียนแล้วทำให้งมงาย หนังสือธรรมะอะไร ที่เขียนทำให้งมงายไม่เกิดสัมมาทิฏฐิอะไร ไม่ใช่เรื่องดับทุกข์
ที่เป็นการเขียนขึ้นมาเพื่อเป็นธุรกิจ หาเงินหาสตางค์เฉย ๆ
 
พวกการ์ตูนต่าง ๆ อะไร หนังสือการ์ตูน หนังสือกำลังภายในอะไร งมงายอะไรอย่างนี้

แล้วก็โทรทัศน์นี้ก็ดูไม่ได้นะ โทรทัศน์ที่เค้าออกข่าวหรือว่ารายการต่าง ๆ พวกหนังพวกละคร พวกนักร้อง พวกสนามมวยกีฬาต่าง ๆ อะไรอย่างนี้
วีดีโอเรื่องที่เค้าแต่งขึ้นอะไรที่มี แต่งขึ้นมาเช่น แปลงเป็นหนังเรื่อง เช่น พระเวสสันดรหรือว่าอะไรอะไรอย่างนี้ แต่ว่าอันนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเป็นพระเอกนางเอกอะไรแสดงพวกนี้นะ พวกเว่ยหนิง เว่ยหล่าง สัตว์โลกผู้น่ารัก พวกอะไรพวกนี้ เรื่องผีเรื่องอะไรก็แล้วแต่แบบนี้ พระนี่จะดูได้ฟังได้ตั้งแต่เรื่องประวัติเรื่องครูบาอาจารย์ ประวัติพระพุทธเจ้าอะไรอะไรอย่างนี้นะ
 
เรื่องพูดคุย เรื่องการเมือง คุยกันเรื่องการทำงานอะไรพวกนี้นะ
ความเคยชินของเราที่ในเมื่อเราเคยอยู่ทางบ้านเราเคยฟังวิทยุประจำ เคยฟังเพลงประจำ เคยฟัง เมื่อมาบวชแล้วใจมันก็ใจมันยังไม่เป็นพระ เมื่อยังเป็นอุบาสิกอุบาสิกาใจก็ยังติดอยู่ทางนั้น
แม้แต่เราเองก็เห็นพระที่วัดโน้น หรือว่าอุบาสกอุบาสิกาที่โน่นเค้า ในวัดก็มีเสาวิทยุเสาโทรทัศน์ พวกอะไร ๆ อันนี้ไม่ได้ พระพุทธองค์ท่านไม่ทรงอนุญาตอะไรพวกนี้นะ
อันนี้เรามาอันนี้เองกัน คือเราปฏิบัติคำสอนของท่านไม่ได้แล้วเองที่เรามาฟังวิทยุ มาดูโทรทัศน์อะไรพวกอันนี้นะ

ฟังเพลงฟังอะไรนี้ต้อง “บาปทุกประโยค” อะไรอะไร ถ้าดูโทรทัศน์นี้บาปทั้งตา บาปทั้งหู พวกโทรทัศน์นี้นะ

บางทีพระมีนี้ซาวด์เบาท์ไว้ฟังเพลง ฟังอะไร อะไร พวกนี้ อันนี้มันก็ห่มผ้าเหลืองปลงผมเฉย ๆ พวกนี้เน๊อะ แต่ว่าใจมันยังไม่ทางเป็นพระเป็นเจ้า ใจยังยังเป็นฆราวาสญาติโยมธรรมดา

ตามวัดวาอารามต่าง ๆ ส่วนมากเห็นเราจะเห็นเสาโทรทัศน์ หรือเห็นพระเอาไว้ฟังข่าวฟังอะไรพวกนี้นะ ไว้ดูข่าวดูหนังดูละครอะไร โยมเค้ากลัวพระเหงาอะไรก็หามาให้อะไรอะไรอย่างนี้นะ อันนี้มันปฏิบัติตรงกันข้าม

“อันนี้ไม่ใช่ศาสนาพุทธ” ให้ผู้ที่เข้ามาใหม่หรือให้ผู้อยู่เก่ารู้จักพุทธศาสนาที่แท้จริง ต้องอธิบายให้เขาฟัง

พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้สอนให้เราหลงงมงายในวิทยุในโทรทัศน์อะไรอย่างนี้ อันนี้เป็นความสุขในกาม ความสุขในโลก ในวัฏฏะ ไม่ใช่ทางไปนิพพานอะไรพวกนี้นะ
 
พระเรานี้ถ้ามันฟังวิทยุมา มีโทรทัศน์อะไร มันก็จะต่างกับฆราวาสญาติโยม ตั้งแต่ไม่มีภรรยาสามีเท่านั้นอะไรจะต่างกันแค่นั้นเอง ใช่มั๊ย

ก็ทุกวันนี้มันลามเข้าไปเรื่อย เพราะว่าเรามาห่างไกลจากศาสนาไปทุกวัน
แม้แต่วัดก็ต้องการสตางค์ต้องการวัตถุอะไรก็เอามหรสพเข้าในวัด
เอาเพลง เอารำวงเอาอะไรอะไรเข้าในวัด เอาลิเกอะไรอะไร
วัดนี้ก็เลยเป็นสนามลิเก เป็นสนามอันนี้

ไปวัดไหนก็เห็นแต่เค้ารำลิเก คณะดนตรีอะไรพวกนี้นะ
เราจะไปสามสี่แยก หรือจะไปตามที่ไหนก็เปิดป้ายฝังลูกนิมิตอย่างโน้นอย่างนี้อะไรอะไร มีคณะโน้น คณะนี้ อะไรพวกนี้นะ

อันนี้มันตรงกันข้ามกับพระพุทธเจ้าท่านสอน เห็นแก่ลาภสักการะ เห็นแก่เงินทองเห็นแก่อะไร “เอาอบายมุขเข้ามาเหยียบย่ำพระศาสนา”

คืออยากจะได้ ความอยากจะได้ อยากจะมี อยากจะเป็นมันครองงำนะ
ถ้าเราปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบมันก็ค่อยมีค่อยเป็น ถ้าไม่มีไม่เป็นก็คงเป็นไปไม่ได้
เพราะว่าถ้าทุกวัดปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ มันก็ต้องมีญาติโยมประชาชนเค้า เป็นที่พึ่งทางใจเค้าก็ไปทำบุญสุนทรทานอะไรเอง

อันนี้เราไปแข่งกันทางโลก แข่งทางวัตถุกัน แข่งโบสถ์ใครใหญ่ ศาลาใครใหญ่ ได้เป็นพระครูรึยัง ได้เป็นเจ้าคุณหรือยัง อันนี้เป็นต้นอะไรอย่างนี้นะ
หรือว่าวัดนี้มีรถกี่คัน หนัก ๆ เข้าพระอยู่ในวัดนั้นขับรถเลยเดี๋ยวนี้ ขับรถมอเตอร์ไซด์ก็มีนะ ขับรถเก๋ง รถกระบะก็มีเยอะนะประเทศไทยเดี๋ยวนี้ เพราะว่ามันเอาแต่ทางโลกมา ปฏิบัติไม่ได้เอาทางธรรมาปฏิบัติ...

ถ้าเรารู้เราเห็นอย่างนี้เราก็ให้เรารู้ว่าอันนี้ไม่ใช่เนื้อแท้ทางศาสนา ศาสนาเราไม่ใช่ของต่ำอย่างนี้
ศาสนาเราเป็นของบริสุทธิ์เป็นของสูง
เป็นสิ่งที่กราบไหว้ได้อย่างสนิทใจจริง ๆ ถ้าใครปฏิบัติตาม
ไม่ว่าจะเป็นอุบาสกอุบาสิกาหรือว่าเป็นเณรเป็นพระ ถ้าปฏิบัติตามศาสนาเรานี้ ทุกคนกราบได้ด้วยความสนิทใจ

ถ้ามีโทรทัศน์มีอะไรพวกนี้แล้ว บางทีครั้งแรกก็อันนี้หรอก ต่อไปก็ให้ลูกศิษย์ไปเช่าวีดีโอ หนัก ๆ เข้าก็ให้ลูกศิษย์ไปเช่าวีดีโอโป๊ วีดีโออะไรมา มันค่อยไป

วัดโน้นก็ทำ วัดนี้ก็ทำอะไรอะไรมันก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะว่ามันไม่รู้ใครจะไปบอกใคร ก็ทำเหมือนกันเกือบทั่วประเทศ ก็มีไม่กี่วัด ไม่กี่ที่ที่จะพยายามจะยืนหยัดตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
คนจะได้มองเห็นแปลกว่าเป็นของใหม่ของสมัยใหม่อะไร แต่อันนี้ไม่ใช่ของแปลกของสมัยใหม่ อันนี้ของพระพุทธเจ้า...

 

องค์พ่อแม่ครูอาจารย์...