ทุกข์ให้เข็ด

หลาย ๆ ครั้งในชีวิตที่เราประมาท เลินล่อ พลั้งเผลอเพราะชีวิตนั้น "ติดสุข ติดสบาย" การลงโทษตัวเองให้พบกับความทุกข์นั้น เป็นการสอนตัวเองที่มีคุณค่ายิ่ง เพราะถ้าเราไม่ทุกข์ เราจะไม่เข็ด "ยิ่งทุกข์ ยิ่งเข็ด..."

ความทุกข์นั้นร่ำ เรียน เขียน อ่าน เอาจากหนังสือก็พอจะเดา ๆ ได้อยู่ว่าเป็นอย่างไร แต่ถ้าหากใครเคยทุกข์จริง ก็จะเข้าใจถึงคำว่าทุกข์อย่างแท้จริง

เหมือนกับคนที่เคยได้ยินคนอื่นบอกมาว่าไฟนั้นร้อนนะ บางคนก็รู้แค่ว่ามันร้อน แต่ก็บางคนอีกนั่นแหละก็ไม่เชื่อ ลองเอามือไปแหย่ไฟเล่น ตอนนั้นถึงจะได้รู้ว่าความร้อนนั้นมันเป็นอย่างไร

เพราะเมื่อไฟถูกเนื้อหรือหนังแล้ว มันไม่ใช่จะ "ร้อน" อย่างเดียว มันทั้งแสบ ทั้งปวด ต่อจากนั้นถ้าเป็นแปลก็ต้องสร้างความลำบาก ต้องดูแล รักษา เยียวยา วุ่นวายต่าง ๆ นานา สาระพัด สาระเพ

คนเรามาปฏิบัติธรรมก็เพื่อมาเพื่อรู้ทุกข์ ประสบกับความทุกข์ เพื่อ "วางทุกข์"

คนที่ไม่เคยทุกข์ ก็ได้แต่จินตนาการว่าทุกข์เป็นอย่างนั้น อย่างนี้

คนที่จะวางทุกข์ได้ ต้องประสบกับความทุกข์อย่างแสนสาหัส ทุกข์จนธรรมดา ทุกข์จนเป็น "ธรรมชาติ"