ก้าวแรกและก้าวต่อไป

ก้าวแรกของการตัดสินใจและก้าวต่อไปของอนาคตการเป็นครู
จากนักวิทยาศาสตร์สู่บทบาทของการเรียนเพื่อเป็นครู จากการตัดสินใจครั้งนี้มีเหตุเนื่องมาจากชีวิตปัจจุบันได้มีโอกาสเป็นพี่เลี้ยงคอยให้คำแนะนำและสอนนักศึกษาที่เข้ามาฝึกงานที่องค์กรอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ได้มุมมองของการสอนคนๆหนึ่งให้เข้าใจในสิ่ง ๆ หนึ่งนั้นยากมาก

แต่เมื่อเค้าทำแล้วประสบความสำเร็จและสามารถนำสิ่งที่เราบอกหรือสอนกลับไปใช้ในชีวิตการทำงานของเค้าเราก็จะรู้สึกดีใจและปลื้มใจไปในคราเดียวกัน ตรงนี้เป็นจุดแรกที่คิดว่าเราน่าจะเป็นครูได้เหมือนกันนะ

จุดนี้ยังไม่ได้ตัดสินใจหรอกนะคะ เพราะไม่มั่นใจในตัวเองและคิดว่าการเป็นครูนั้นมันไม่ได้ทำแค่สอนแต่เรื่องในบทเรียน แต่ยังต้องสอนในเรื่องของจริยธรรมและคุณธรรมเพื่อสร้างคนให้เป็นคนอีกด้วย ดั่งคำที่ว่า "สอนคน ไม่ใช่สอนหนังสือ"

อยู่มาวันหนึ่งในหน้าหนาวเราได้ไปช่วยงานแจกจ่ายผ้าห่ม สิ่งของที่จำเป็น และทุนการศึกษา ให้กับเด็กที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน เราเห็นครูคนหนึ่งที่เค้าคอยอำนวยความสะดวกให้กับเราและคณะ พร้อมกับดูแลความเป็นระเบียบของเด็กนักเรียนไปด้วย ทำทุกอย่างอยู่คนเดียว

ดิฉันเดินเข้าไปถามครูคนนั้นว่า "ไม่เหนื่อยหรือคะครู" ครูตอบกลับมาว่า "เหนื่อยครับ แต่พอเห็นรอยยิ้มของเด็กๆก็หายเหนื่อยแล้ว" บางคนอาจคิดว่ามันเหมือนเป็นคำพูดที่น้ำเน่า แต่ถ้าได้ฟังจากปากของครูที่ตั้งใจจริง ๆ มันดูซึ้งมากเลยค่ะ

และจากเหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉันรู้สึกว่าอาชีพครูช่างเป็นอาชีพที่อดทน เสียสละ และน่ายกย่องจริง ๆ และจากคำพูดนั้นทำให้ดิฉันไม่ลังเลที่จะตัดสินใจเรียน ป.บัณฑิตอีก ไม่ใช่อยากเป็นครูเพราะหวังว่าจะได้มีใครมายกย่องหรอกนะคะ แต่หวังแค่ว่าในก้าวต่อไปในอนาคตข้างหน้า ดิฉันจะได้มีโอกาสเป็นครูที่ดีคนหนึ่งของสังคมเท่านั้นเอง

เขียนใน GotoKnow โดย กระเจี๊ยบ
ใน นวัตกรรมฯ ความเป็นครู

คำสำคัญ (Tags): #ครู#ทุนการศึกษา#นักวิทยาศาสตร์#ผ้าห่ม#สอนคนไม่ใช่สอนหนังสือ#สิ่งของที่จำเป็น#แนะนำและสอนนักศึกษา#แม่ฮ่องสอน#ป.บัณฑิต sec.2#พัชรินทร์ ด้วงเฟื่อง

หมายเลขบันทึก: 350892เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2010 22:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน