สนุกมาก่อนทุกข์

หลังจากเสร็จสิ้นจากการเรียนวิชา  1601505  กับอาจารย์ ดร.สุรเชต  น้อยฤทธิ์  ในวันอาทิตย์แล้ว  ในคืนวันนั้น( ตี 3)ได้พาครอบครัวของผมกับเพื่อนๆครูที่อยู่โรงเรียนเดียวกันไปเที่ยวพักผ่อนแถวทะเลระยองเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานบ้าง  ( ซึ่งก็ทำกันเป็นประจำมานานแล้ว) ขอเน้นนิดหนึ่งนะครับ..เพื่อนที่ไปด้วยกันนี่ควรจะเป็นเพื่อนที่สนิทและก็รู้ใจกันมากๆนะครับ  เพราะเวลาไปเที่ยวมันจะได้สนุกได้เต็มที่..และไม่ต้องกังวลใจ  ไอ้ประเภทใจเสาะ  ขี้เหนียว  เจ้าสำอาง  กลัวเมียจนขี้ขึ้นสมอง ฯ  อย่าได้ให้ตามก้นมาเป็นอันขาด   เดินทางจากโนนสูงไปถึงระยอง ประมาณ 2 โมงเช้า  ทางกลุ่มได้ไปพักที่  บังใบรีสอร์ท  แถวๆหาดทรายแก้ว  ที่พักก็อยู่ในระดับดี 3 ดาว (ต้องโทรจองล่วงหน้า  ถ้าระดับ 4 ดาวราคาจะแพงหน่อย..ค่าหัวจะตกคนละ 890 บาทต่อวัน) ที่จริงที่พักแถบนี้ไปเที่ยวและเข้าพักหลายต่อหลายที่แล้ว..แต่ยังต้องไปที่เดิมๆอีกเพราะลูกๆชอบทะเล  ทีมงานเริ่มต้นการดื่ม..กิน..ตั้งแต่ตอนเที่ยง  โดยไปเริ่มสตาร์ทแถวๆหาดแม่พิมพ์  นั่งดื่มกินรับลมทะเลจนถึง 4 โมงเย็นถึงขยับเข้าที่พัก  โดยซื้ออาหารทะเลสด ประเภท หมึก  ปู หอย ปลา  มาจากชาวประมงที่บ้านเพ  เด็กๆและผู้หญิงพากันลงเล่นนำ้ทะเลกันอย่างสำเริงสำราญ  ส่วนพวกผู้ชายก็นั่งดื่มกินกันที่ริมหาดต่อ..ตก 5 โมงครึ่งการดื่มกินชนิดที่ว่าเป็นลำ่่เป็นสันก็เริ่มต้นขึ้น  จ้างแม่ครัวที่รีสอร์ททำอาหารที่เราซื้อมา..ส่วนพวกหมึก หอย นำมาย่างกันตรงนั้นได้บรรยากาศ  ได้ความสนุกสนาน  ความสามัคคีกันไปอีกแบบ  อาหารอร่อย  ดื่มกินกับคนรู้ใจ  บรรยากาศริมทะเลที่แสนจะโรแมนติก  เลิกรากันประมาณ 2 ทุ่ม  เข้านอนตื่นขึ้นประมาณตี 4 ปวดท้องอย่างรุนแรง  เข้าห้องนำ้ทั้งถ่ายทั้งอ๊วก 5-6 ครั้งแต่ไอ้อาการปวดท้องนี่แหละเป็นปัญหาใหญ่  มันปวดและทรมานมากๆเหมือนมีใครเอามือไปบิดที่กระเพาะ  เคยเป็นแบบนี้มา 2-3 ครั้งที่มาเที่ยวทะเล  สาเหตุเพราะอาหารเป็นพิษ  หลังจากผมเป็นคนเริ่มต้นอาหารเป็นพิษ  จากนั้นอีก 5 คน ชาย 3 หญิง 2 ก็ทะยอยวิ่งเข้าห้องนำ้กันอย่างชุลมุน  ที่แรกว่าจะกลับตอน 3 โมงเช้าแต่แล้วพวกเราต้องนอนพักยาวที่รีสอร์ทถึงตอนเที่ยงถึงได้เดินทางกลับ  ตลอดทางต้องหยุดพักเกือบทุกปั้ม  ไม่กล้ากินอะไรเพราะกลัวท้องเสีย  ตัวผมหนักกว่าทุกคนเพราะเป็นไข้ด้วย  นั่งมาในรถหนาวสั่นต้องหาผ้าห่มมาตลอดทาง..ถึงตอนนี้..ที่กำลังบันทึกอยู่นี่  ท้องเสียยังไม่หายดีเลย...นี่แหละน้า..ที่เค้าว่าความสนุกมักจะมาก่อนความทุกข์เสมอ..จงรู้ให้เท่าทันมัน

[ภควรรณ โทมา]

ว้า....หมดสนุกเลยชิมิคะ