กลัวเหงา...ไม่เห็นใครมาเม้น
ต้องเห็นใจครูสมัยนี้นะคะ งานยุ่งมากๆค่ะ แต่ไม่ทิ้งลูกศิษย์หรอกค่ะ
ขอบคุณที่นำบันทึกดีดีมาฝากค่ะ
สุดยอดเลยครับคุณเดชา แต่อย่าเหมาว่าครูทุกคนเป็นอย่างนี้นะครับ ผมคิดว่าคุณเดชาคงโชคไม่ดี ที่พบเห็นครูที่มีพฤติกรรมอย่างนี้มาตลอด
ในชีวิตเจอครูแบบ ไม่สอน แค่ท่านเดียว แต่ท่านใจดีมากจะถามก่อนว่า ชั่วโมงนี้นักเรียนต้องการเรียนหรือเล่น พวกเราก็เฮเลือกเล่นท่านก็ปล่อยให้เราเล่น ท่านไม่สอนเลย แต่เวลาสอบต้องสอบให้ได้ ตกโดนตี เราก็ต้องขวนขวายอ่านกันเอง ไม่เข้าใจไปถามท่าน ท่านจะให้ถามเพื่อนก่อน ถ้าไม่เข้าใจทั้งห้อง ท่านจึงจะอธิบาย ซึ่งก็ดีไปอีกแบบนะ จรรย์ว่า
คนไฟฟ้ามาสอนเตือนต่อมสำนึก
ให้รู้สึกผิดชอบกอบหน้าที่
ภารกิจภายนอกมากมายหลายสิบปี
ถึงวันนี้เด็กน้อยคอยคุณครู
อายคุณเดชาแทนครูจัง ชอบเอาความจริงมาพูด(555555555555)
ขอบคุณนะครับ คุณจรรย์
ที่นำมาเล่าเรื่องครูสู่กันฟังก็ดีนะครับ เรียนเป็นเรียนเล่นเป็นเล่น เราได้ดีก็เพราะมาจากครูเป็นผู้ให้รวมทั้งตัวเราและครอบครัว(เป็นพยาบาลก็ต้องพบาบาล....)อิอิอิ ล้อเล่นครับ
สวัสดีครับคุณ เดชา
คุณเดชาขา...แซวครูซะแล่ว.....ถ้าอย่างนั้นฝากภาพนี้มาด้วยค่ะ