ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
สุภาพสตรีผู้หนึ่งเป็นเจ้าของสวนกล้วยหอมและสวนละมุดอันกว้างขวางสวนทั้งสองอยู่ในจังหวัดธนบุรี แต่อยู่ห่างไกลกันคุณนายจึงดูแลไม่ทั่วถึงสามีก็รับราชการอยู่ต่างจังหวัด ดังนั้นกล้วยหอมที่ออกเครือถูกขโมยตัดเป็นประจำ ส่วนละมุดที่ลูกยังดิบอยู่ก็ถูกเก็บเอาไปเป็นประจำ แทนที่จะโกรธแค้นแช่งด่าคนที่มาลักขโมยของในสวนเหมือนชาวสวนคนอื่น คุณนายกลับนิ่งเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อมากล้วยหอมได้หายไปหลายเครือ คุณนายจึงเขียนหนังสือปักติดไว้บริเวณที่กล้วยถูกตัดไป ความว่า ฉันทราบว่าใครตัดกล้วยไป แต่ฉันไม่เอาเรื่อง จะตัดไปกินบ้างฉันก็ไม่ว่าอะไรและฉันไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ ฉะนั้นฉันอนุญาตให้ตัดไปกินได้ตามความประสงค์ หลังจากประกาศ กล้วยหอมที่หายไปได้กลับมาปรากฏที่ตรงป้ายหนังสือ พร้อมกับมีใบตองแห้ง ความว่า คุณนายที่เคารพผมไม่ทราบว่าคุณนายเป็นคนใจดีอย่างนี้ ความดีของคุณนายทำให้ผมรู้สึกตัวผมขอนำกล้วยที่ผมตัดไปวันก่อนมาคืนให้ ผมจะไม่มารบกวนอีก ส่วนทางละมุดนั้น คุณนายก็เขียนหนังสือปักไว้ว่า ฉันอนุญาตให้เก็บละมุดกินได้ แต่ขอให้ลูกมันโตและสุกเสียก่อน ถ้าเก็บไปดิบๆมันก็บ่มไม่สุกกินไม่ได้เสียของเปล่าๆ ขอให้เก็บไปกินเมื่อมันแก่มันสุกเถิด นับตั้งแต่นั้นมาเกือบ ๒ ปีแล้วทั้งกล้วยหอมและละมุดไม่หายอีกเลย
เป็นอย่างไรบ้างคะเพื่อนๆชาวบล็อกทั้งหลาย ที่หมูจ๋าหยิบยกเอาเรื่องนี้มาเล่าขานต่อเพื่อให้เป็นอุทาหรณ์และนำไปพิจารณาร่วมกันว่า คนเรานั้นไม่จำเป็นที่จะต้องไปโกรธแค้นหรือพยาบาทใคร หากเรานิ่งเสียทุกอย่างก็จะเห็นผลได้ด้วยตัวของมันเอง เรื่องนี้ได้มาจากหนังสือ มนต์คลายโกรธ โดย ทูตใจ ที่ได้รับมาจากพระที่เรียนป.บัณฑิตมจร.ด้วยกันจึงนำมาให้ได้อ่านกันต่อ
* แม้เชื่อว่า โกรธเขา แต่เราร้อน เดินนั่งนอน ร้อนในอก แทบหมกไหม้
แล้วยังดื้อ ถือโทษ โกรธทำไม ได้อะไร เป็นประโยชน์ โปรดตรองดู *
(ทูตใจ)
ความเห็น (16)
สวัสดีครับ
คนสมัยก่อนปลูกอะไรไว้ จะมีคนกินบ้าง นกกินบ้าง
ก็ถือว่าทำบุญไป ไม่ต้องโกรธ จองกรรม จองเวรกัน มีน้ำใจ ให้อภัยกัน
เดี๋ยวนี้อาจหายากกว่าแต่ก่อนนะครับ
แวะมาเยี่ยมคนแรกเลยครับ...
สวัสดีค่ะ...
- ในชนบท แม้จะจนเงิน แต่รวยน้ำใจค่ะ
- ที่บ้านแม่ ปลูกอะไรที่กินไก้ไว้หลายอย่าง อย่างสอง-สามต้น ส่วนใหญ่เป็นพืชสวนครัว บ้านไหนต้องการอะไร ก็มาเก็บไป
- เคยถามแม่ว่า มะนาวมีตั้งสามต้น ทำไมไม่ขาย
- แม่บอกว่า ถ้าเราขาย คราวหลังคนอื่นเขาจะไม่กล้ามาขอไปทำกับข้าว..^_^
การให้เป็นการผูกไมตรีที่ดีที่สุดคะ
ไม่ว่าจะเป็นพืชผล แม้กระทั่งข้าวของขนมนมเนยก็แบ่งปันให้ผู้อื่นได้
ซื้อผลไม้หรือของอะไรติดไม้ติดมือมาหากเจอเพื่อนหรือคนรู้จัก
เราสามารถแสดงไมตรีแบ่งปันให้โดยไม่ลังเล
เราจะได้เพื่อนและคนที่มีไมตรีเพิ่มรอบข้างคะ
เป็นเรื่องที่น่ารักมากครับ
ขอบคุณน้องpornphonที่อ่านเป็นคนแรก ที่บ้านพี่ปลูกไม้หลายอย่าง เช่น มะม่วง ลำไย ขนุน สะเดาทั้งหวานและขม ฯลฯ ก็ให้เพื่อนบ้านเขาเก็บกินเพราะเขาช่วยดูแลบ้านให้เพราะตอนนี้พี่อาศัยอยู่กับพี่สาวและพี่เขยเนื่องจากพ่อและแม้ท่านเสียหมดแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะพี่กิ่งไผ่ใบหลิวก็จะมีแต่คนจนๆเหมือนกันนั่นแหละที่เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันมีน้ำใจให้กันเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- หนูเอาภาพมหัศจรรย์มาฝากค่ะ...
สวัสดีค่ะน้องปาริชาติคุณแม่ของพี่ท่านสอนว่าหากว่าเราไม่ค่อยได้เข้าวัดทำบุญก็ให้ทำบุญกับเด็ก ตอนนี้พี่สอนเด็กๆก็เลยชอบเลี้ยงขนมเด็กๆค่ะ บางทีนะคะพี่เอากล้วยไปเลี้ยงเขาก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อยทั้งๆที่บ้านเขาก็มีน่ะค่ะ นี่คือความสุขใจอิ่มอกอิ่มใจค่ะน้อง
สวัสดีจ้า ดร.ภิญโญ แบบว่าคนน่ารักก็เลยชอบเล่าเรื่องน่ารักน่ะ อิ อิ ยังมีอีกเพียบเลยจ๊ะ ทานขนมจีนน้ำเงี้ยวกันนะ
ขอบใจน้องซิลเวียที่มาเยือน ขอบคุณภาพน่ารักมากๆค่ะน่าจะเป็นดินน้ำมันเน๊าะ เอาภาพนี้มาฝากเช่นกันจ๊ะ
สวัสดีครับ คุณครูหมูจ๋า
ขอร้องอาจได้ผลมากกว่าข่มขู่
ดีจังครับ
จะให้คุณยายเอาไปใช้บ้าง
เพราะแกบอกว่ามีคนชอบมาขโมยปลาในสระ ของแก
ธรรมะสบายๆ ว่าด้วยการให้
สบายใจ ได้ธรรมครับ
ขอบคุณท่านพรชัยที่มาเยือนหายไปนานเลยค่ะเห็นด้วยขอร้องมักได้ผลกว่าข่มขู่
ขอบคุณที่ไม่แสดงตนนำไปใช้ได้ไม่ว่ากันแต่จะได้ผลเพียงใดบอกกล่าวด้วยนะคะ
ยินดีค่ะท่านรองที่มาเยือนธรรมะคลายเครียดและนำไปใช้ได้ค่ะท่านฯ