ฝิ่นดิบผสมมะนาว ยาปลิดชีพของคนเมื่อก่อน

ความเหมือนที่แตกต่าง การฆ่าตัวตายของคนเมื่อก่อนกับคนในยุคปัจจุบัน

วันนี้ผมมีโอกาสไปงานฌาปณกิจศพนายดาบตำรวจ ซึ่งเป็นผู้สูงอายุท่านหนึ่งในอำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน ได้รับคำบอกเล่าจากคนรุ่นราวคราวเดียวกันของลุงดาบว่า ลุงดาบมีตำนานรักที่น่าศึกษาเรียนรู้อย่างยิ่ง

ผู้เล่าบอกว่า สมัยที่ลุงดาบเป็นตำรวจใหม่ๆได้มาทำงานที่โรงพักขุนยวม (อำเภอขุนยวมในปัจจุบัน) ยังหนุ่มยังแน่น หน้าตาก็ดี มีดีกรีเป็นตำรวจใส่เครื่องแบบโก้หรู ตามประสาคนหนุ่มลุงดาบได้พบรักกับสาวสวยที่ขุนยวมนางหนึ่ง เป็นคนสวยในชุมชน สวยมาก (ผู้เล่ายืนยันอย่างนั้น) แต่ทั้งคู่ถูกกีดกันความรักจากพ่อแม่ของฝ่ายหญิง เนื่องจากไม่รู้จักญาติพี่น้องของฝ่ายชาย (ลุงดาบเกิดที่แม่สะเรียง ไม่ใช่คนขุนยวม) ที่สำคัญคนเมื่อก่อนถ้าไม่รู้จักมักคุ้นกับญาติพี่น้องของทั้งสองฝ่ายแล้ว มักไม่อนุญาตให้คบกันหรือแต่งงานกัน ด้วยเหตุนี้คนรักของลุงดาบหาทางออกไม่ได้จึงคิดสั้นปลิดชีพตัวเองด้วยการกลืนกินยาฝิ่นผสมน้ำมะนาว ตายสมใจ ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงเสียใจ ร้องไห้กันทั้งชุมชนด้วยความเอ็นดูสงสาร กลายเป็นตำนานเล่าขานกันมาจนถึงทุกวันนี้

ผมเขียนถึงเรื่องนี้ก็เพราะ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินว่า คนเมื่อก่อนที่ไม่สมหวังมักปลิดชีพตัวเองด้วยการกินฝิ่นดิบผสมมะนาว เป็นการตายอย่างไม่ทุกข์ทรมาน (เขาว่าอย่างนั้น) ผิดกับคนสมัยนี้ ที่มีวิธีการฆ่าตัวตายอย่างหลากหลาย และพิสดาร สารพัด

อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ นี่เป็นการเปิดเผยความลับในการใช้ชีวิตของคนเมื่อก่อน ส่วนทำไมคนที่กินฝิ่นดิบผสมมะนาวถึงตายง่ายและไม่ทรมานนั้น ผมคงไม่มีคำตอบเนื่องจากไม่ใช่แพทย์ หรือนักเคมี เอาเป็นว่าอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างก็แล้วกัน (ถึงจะเอาเป็นเยี่ยงอย่างก็คงยาก เนื่องจากปัจจุบันจะหาฝิ่นดิบมาใช้ไม่ใช่เรื่องง่าย)

ขอคารวะต่อดวงวิญญาณของผู้วายชนม์ทั้งสองท่าน ที่ได้สร้างตำนานรักให้ลูกหลานได้ศึกษาเรียนรู้เพื่อเป็นตัวอย่างในการใช้ชีวิตที่ถูกต้องต่อไป ขอให้ดวงวิญญาณของท่านทั้งสองจงไปสู่สุขคติเถิด

อาจารย์เก