ผ่าตัดไม่น่ากลัวอย่างที่คิด2 (ชีวิตหลังผ่าตัด)

เพราะมีประสบการณ์การปวดมานานทำให้แผลผ่าไม่ปวดมาก

     กลับจากห้องผ่าตัด ประมาณบ่าย 3 โมงถึงห้องพยาบาลจะมาจะเลือดอีก เจาะจังเลยแต่ทำไปเถอะขอนอนพักต่อก่อน ฤทธิ์ยาสลบยังไม่สิ้น ได้ยินเสียงบ่นซีดจังจะได้ไหมนี่เลือด ได้ยินพี่สาวตอบคนเหลืองโดยกำเนิด แล้วก้หลับไป ประมาณชั่วโมงพยาบาลเข้ามาถามปวดแผลไหม เอายาแก้ปวดหรือเปล่า เลยบอกไม่ค่อยปวด พยาบาลทำหน้าไม่ค่อยเชื่อถามต่อว่า ถ้าคะแนนเต็ม 10 ตอนนี้คะแนนปวดจะให้เท่าไหร่ เลยบอกเอาสัก 3 แต้มแล้วกัน แล้วพยาบาลก็จากไป คงสงสัยเหมือนกันว่าทำไหมไม่ปวดแผล ตัวเองคิดว่าคงเป็นเพราะประสบการ์การปวดรอบเดือนที่เคยปวดแบบทรมานมากๆ พอมาเจอปวดแค่แผลเลยจิ๊บ ๆ ไม่รู้สึกปวด 2ชั่วโมงผ่านพบาลคนใหม่เข้ามาถามจะให้ยาแก้ปวดอีก ก็บอกว่าไม่ปวดค้า ทำหน้าไม่เชื่ออีกคน คืนนั้นคนป่วยนอนดิ้นที่งคืน น่าจะขอยานอนหลับมากินปวดหลังและไหล่เตียงโรงบาลแข็งมาก

     ตื่นเช้ามาขบวนหมอเดินสวนสนามมาที่ห้องหมอประมาณ 8 คนนับด้วยสายตาทั้งหมอจบเป็นหมอแล้วและยังไม่จบ ถามไถ่อาการคนไข้ เห็นคนไข้ลุกขึ้นนั่งได้ยิ้มๆ บอกว่าวันนี้ยังไม่ต้องเดินก็ได้นั่งไปก่อนเดี๋ยวเป็นลมไปจะยุ่ง คงเห็นเหลืองซีดอยู่ เลยบอกว่าทดลองเดินแล้ว สีหน้าหมอตกใจ แต่ก็มีความพอใจในที แล้วก็จากไป

     ตอนเย็น 6 โมงหมอกลับมาอีกครั้งไม่มากเท่าเดิมถามอาการ แล้วบอกให้ลองจิบน้ำเดี่ยวจะท้องอืดถ้ากินเยอะ แล้วก็อืดจริง 1 ทุ่ม ความอืดเริ่มรู้สึก 2 ทุ่มทนไม่ไหวบอกพยาบาล พยาบาลบอกจะติดต่อหมอก่อนแต่ตอนนี้ให้เดินเข้าไว้อย่านอนมากเดินจนลมจะจับอยู่แล้ว 4 ทุ่มเริ่มหงุดหงิดหมอไปไหนจะทำยังไงคนไข้ไม่ยอมตด ไม่ยอมเหรอ สักพักส่งหมอเด็กมากมา แล้วสั่งยาแก้ท้องอืดให้ ไม่กล้ากินว้อยสีหน้าหมอไม่น่าไหว้ใจเดินต่อไป ยังเชื่อพยาบาลอยู่ เข้าห้องน้ำหาวิธีการทำให้ตด(ไม่สุภาพเนอะ) แล้วก็ได้ผลตดออกมา ค่อยยังชั่วนอนหลับซะที เช้าวันใหม่ตื่นมาเดินรอบห้องก่อน 3 รอบ เดินแล้วพัก เดินรอบตึกอีกที เจอคุณหมอเจ้าของไข้ยิ้มใหญ่ สั่งให้กินนำซุบเลยพร้อมยาแก้ท้องอืดเตรียมรอพร้อมเสร็จ ตอนเที่ยงให้กินข้าวต้ม เย็นกินข้าวสวยเดินคล่องขนาดนี้คงรับได้ แอบอ่านความคิดหมอ อยากกลับบ้านหรือยังหมอถามคนไข้บอกขอกลับวันจันทร์ คนไข้ไม่แน่ใจตัวเอง แต่หมอบอกวันอาทิตย์ก็ได้นะ เข้าทางเลยหาคนมารับกลับบ้านก่อนกลับก่อนกลับพยาบาลมาแนะนำการใช้ชีวิตนิดหน่อย แล้วปล่อยตัวกลับบ้านวันอาทิตย์ เพื่อนพ้องโทรมาบอกจะกลับบ้านแล้ว ทำไมกลับไวจังหลายคนงง..คงผ่าแผลเล็กเลยหายไว เลยบอกไปหมอบอกผ่าแผลเล็กนิดเดียว ประมาณ 2 นิ้ว 

    วันพุธต่อมาจะไปตัดไหม เพราะเริ่มคันที่ผ้าติดแผลเป็นผื่นอีกต่างหาก พี่พยาบาลบอกให้รอบวันก่อนพรุ่งนี้ค่อยตัดได้ ก็แหมมันคันเอาออกวันนี้แหละ คนผ่าเริ่มงอแงหลังจากทนมาได้หลายวัน  วันนี้จะเปลี่ยนผ้าให้ก็ได้ แต่ไหมยังไม่ตัดนะคนตัดไหมเห็นใจเพราะเห็นมีผื่นขึ้นจริง แล้วก็ได้เห็นแผลเป็นครั้งแรก ตกใจเลยไหนหมอบอกจะผ่าแค่ 2 นิ้ว ทำไมมันกลายเป็นคืบแบบนี้ถ้ารู้ว่าผ่าขนาดนี้แต่แรกนะจะไม่รีบลุกจากเตียงเลยขอบอก  2 นิ้วกับคืบมันช่างต่างกันเหลือเกินหรือหมอลืมบอกคำว่า 2 นิ้วชี้ก็ไม่รู้ แต่เย็บแผลสวยนะหลายคนชม มีการอ้างแผลให้คนอื่นดูอีก ผ่ายาวขนาดนี้เดินได้ไวจังเดินป๋อเลย ก็เขาบอกให้เดินจะได้หายไวไวเชื่อหมอและพยาบาลไว้ดีเอง ขอบคุณคณะคุณหมอทุกท่านที่ผ่าตัด แม้จะแอบโกหกก็ไม่เป็นไร ขอบคุณค้า ขอบคุณเพื่อนพ้องที่โทรเข้าให้กำลังใจหลังผ่าไม่ขาดสาย กำลังใจดีมีชัยไปกว่าครึ่ง จบจ้า..........

วู้........ขวัญเอ้ยขวัญมาเด้อจารย์หายแล๊วล่ะ