ผ่าตัดไม่น่ากลัวอย่างที่คิด

    เข้ารับการรักษาที่โรงบาลศรีนครินทร์ขอนแก่น หมอให้มาเตรียมตัวก่อนผ่า 2 วัน ทั้งพยาบาลหมอต่างเข้ามาถามไถ่อาการ และความเป็นไปให้คนไข้รู้สึกเสียวสันหลังเล่น วิสัญญีแพทย์เข้ามาถามอาการทั่วไปเพื่อเลือกวิธีให้ยาสลบแบบไหนดีจึงจะเหมาะ ทำเอาใจเต้นเป็นระยะๆ  

   9 โมงเช้าก่อนเข้าห้องผ่าตัด พยาบาลเข้ามาจิ้มแขนอีกรอบหลังจากที่พยาบาลเมื่อคืนจิ้มไปแล้ว 3 ทีไม่ได้ แขนเขียวขึ้นกับตาเห็นๆ เจ็บมาเพราะเข็มเล่มใหญ่ด้วย สอบถามว่าทำไมต้องใหญ่ขนาดนี้ได้รับคำตอบว่าเผื่อให้เลือดที่ห้องผ่าตัด

   10 โมงเช้าเอาชุดเตรียมเข้าห้องผ่ามาให้อีกรอบเป็นเสื้อตัวยาวตัวเดียว แล้วบุรุษพยาบาลก็มาเข็นเตียงไปห้องผ่าชั้นไหนไม่รู้หลับตาตลอดทาง ไม่อยากรับรู้ นาทีแรกที่เข้าห้องผ่าอากาศเย็นมาก นอนรออยู่นานคุณหมอบอกคิว 2  มีสมาชิกทยอยมานอนขนาบ 2 ข้าง ไม่ถามไถ่กันสักคำ นาทีนี้ทำใจให้สงบคิดถึงหน้าพ่อแม่ และคนที่รักไว้เท่านั้น  แล้วเตียงที่นอนอยู่ก็ขยับ ได้เวลาขึ้นเขียงแล้ว

   พยาบาลและวิสัญญีมาช่วยกันจัดท่าจับแขนขาแยก ลืมตาขึ้นมองเห็นหลอดไฟกลมใหญ่อยู่ด้านบน เหมือนในหนังเลย เสียงพยาบาลบอกจะฉีดยานะคะ ปวดนิดหนึ่งนะ อีกคนมาที่หัวจะให้ออกซิเจนนะแล้วก็เอาที่ครอบมาครอบจมูกไว้พลางบอกให้หายใจลึก ๆ จำได้ว่าหายไป 3 ลึก แล้วก็มารู้สึกตัวอีกทีตอนเขาจะเปลี่ยนเตียงออกจากห้องผ่านาทีแรกที่รู้สึกตัวบอกตัวเองฉันไม่ตายแล้ว แล้วเขาก็เข็นรถขึ้นห้องพักผู้ป่วย