พาเด็กลูกกรรมกรก่อสร้างรักษาปากแหว่ง เพดานโห่ว
พาเด็กลูกกรรมกรก่อสร้างรักษาปากแหว่ง เพดานโห่ว (1)
เมื่อลงชุมชนคุณครูศูนย์เด็กก่อสร้างจะเห็นเด็กแต่ละคนที่มาเรียนที่ศูนย์เด็กก่อสร้าง แต่ละคนจะมีประวัติเด็กซึ่งเป้นรายละเอียดของเด็กแต่ละคนว่า อยู่กับบิดา มารดาหรือไม่ พ่อแม่มีรายได้เท่าไร มีพี่น้องกี่คน เคยเรียนหนังสือหรือไม่อย่างไร มีปัยหาที่ต้องให้แก้ไขให้ต้องการอะไร เป็นต้น
เคสแรกที่ครูจิ๋ว พบและต้องประสานงานอย่างต่อเนื่อง คือ เด็กชายสมชาย อายุ 6 ปี เป็นโรคปากแหว่งเพดานโห่ว ตั้งแต่กำเนิด เป็นสิ่งที่ต้องติดตัวเด็กไปตลอดชีวิต ถ้าไม่มีโอกาสได้รับการรักษาพยาบาล ในช่วงที่เป็นเด็กอายุน้อยๆอย่างนี้ สิ่งแรกที่ครูจิ๋ว ทำ คือ
(1) ประสานงานกับไปที่ผู้ประสานโครงการศูนย์เด็กก่อสร้าง (ครูหน่อง) ปรึกษาว่า โรงพยาบาลไหนรับการผ่าตัด โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย
(2) ผู้ประสานงานให้ประสานงานไปกับโครงการพิเศษ ของสหทัยมูลนิธิ วึ่งมีโครงการผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาลเลิศสิน ครูจิ๋วเลยโทรประสานงานกับพี่ป้อม (โสมเพ็ญ) ซึ่งก็ได้สอนวิธีการประสานงานกับฝ่ายสังคมสงเคราะห์ของโรงพยาบาล ตลอดจนการต่อรองกับพยาบาลและแพทย์ที่รักษา
(3) ครูจิ๋วก็นำรายละเอียดทั้งหมด รวมทั้งขั้นตอนการผ่าตัด การรักษาแผล ตลอดจน ช่วงเวลาในการที่จะต้องนอนที่โรงพยาบาล และค่าใช้จ่ายในส่วนที่พ่อแม่ของเด็กต้องออกเอง ได้แก่ ค่ารถ ค่าอาหารที่โรงพยาบาล ค่าอุปกรณ์การล้างแผล ตลอดจนอาหารเสริมที่จะช่วยให้แผลสมานได้เร็วขึ้น
เมื่อได้คุยรายละเอียดพร้อมทั้งการวางแผนงานของครูที่ในช่วงเด็กต้องผ่าตัด ใครจะเป็นคนสอนที่ศูนย์เด็กก่อสร้าง ซึ่งมีจำนวนมาก และพ่อแม่จะต้องวางแผนเช่นเดียวกันคือ การหยุดงานซึ่งหมายถึงรายได้ของครอบครัวจะไม่ได้ และไม่มีเงินเข้ามา แต่จะต้องเสียค่าใช้จ่าย ซึ่งแม่เด็กอายุน้อยมาก ประมาณ 18 ปี ซึ่งอ่านหนังสือไม่ออกเลย และเดินทางคนเดียวไม่ได้แน่นอน ไม่ทราบสายรถเมล์ที่ผ่านเลย จะให้พ่อเด็กไปก็ไม่มีคนทำงานรายได้ของครอบครัวก็ไม่มี เช่นกัน มีลูกอีก 2 คนที่ต้องดูแล
เป็นปัญหาใหญ่ของครูประจำศูนย์เด็กก่อสร้างอย่างมาก เพราะหันไปทางไหนก็เป็นปัญหาไปหมด แต่ถ้าไม่ผ่าตัดตอนนี้เมื่อเด็กอายุมาก แผลที่ปากกับจมูกจะไม่สมานกัน ทำกันแผลติดยากมากเลย
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะคุณครูจิ๋ว
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะที่ครูพาเด็กไปหาหมอ ส่งผลให้เด็กมีชีวิตที่ดีขึ้น
สมัยก่อนดิฉันเคยทำงานเกี่ยวกับงานทันตกรรม เห็นเด็กปากแหว่งเพดานโหว่น่าสงสารค่ะ มีทั้งรุนแรงและไม่รุนแรง
เห็นพ่อแม่เด็กอุ้มลูกมาพิมพ์ปากเพื่อใส่เครื่องมือให้เด็กดูดนมได้ จะได้ไม่สำลัก
และสงสารแม่เด็ก ต้องอดทนมาก ๆ เวลาลูกดูดนม โดยเฉพาะบางคนเพดานโหว่หายไปเลยค่ะ
แต่บางคนปากแหว่งอย่างเดียวก็ค่อยยังชั่วค่ะ
ขอกำลังใจคุณครูค่ะ
ขอแก้ไข "ขอให้กำลังใจคุณครูค่ะ"
สวัสดีค่ะ ครูจิ๋ว
- ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ
- อ่านบันทึกแล้วขออนุโมทนาสาธุนะค่ะ
- จิ๋วเคยทำมูลนิธิสงเคราะเด็กยากจน ซี.ซี.เอฟ. เจ้าค่ะ
- อ่านบทความแล้ว คิดถึงงานที่เคยทำมากเลยค่ะ อิอิ.. ถ้ามีโอกาสอยากทำมากเลยค่ะ เพราะชอบมากๆ ทำแล้วมีความสุข
- แต่ตอนนี้ขอทำหน้าที่สอนเด็กไปก่อน หุหุ
- น่าดีใจมากขอเป็นกำลังใจให้ครูจิ๋ว และองค์กรทำโครงการนี้ต่อไปเรื่อยๆ รวมถึงแคสกรณีอื่นๆ ขอเด็กที่ด้อยโอกาสด้วยนะค่ะ
- ขอให้บุญกุศลนำส่งให้ครูจิ๋วและครอบครัวมีความสุขความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไปนะค่ะ สาธุๆ
สวัสดีค่ะ คุณ nana งาน พสว.ศอ.8
ที่มาให้กำลังใจในการทำงาน เป็นงานที่ต้องอดทน แต่เมื่องานสำเร็จแล้วมีความสุขค่ะ หวังว่าโอกาสหน้าได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Rattanaporn Chaichon
ที่มีชื่อเล่นเหมือนกันเลยน่ะ ดีใจมากที่ได้พบคนงานด้านองค์กรเอกชนเหมือน ขอเป็นกำลังให้ซึ่งกันและกันน่ะค่ะ