ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยได้เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้เลยค่ะ ทำการบ้านเยอะมากค่ะ
พอดีวันนี้ช่วงนั่งรอเพื่อนค่ะ ว่างๆ เลยหยิบหนังสื่อเรื่อง "สอนศิษย์ให้คิดเก่ง" โดย EDWARD DE BONO ขึ้นมาอ่าน
เลยไปสะดุดกับประโยคหนึ่งในหนังสือ เจ็บแปล๊บถึงขั้วหัวใจไปเลยค่ะ เค้าพูดถึงการศึกษา(ส่วนใหญ่)ในปัจจุบัน
"การศึกษา คือ การวางยาสลบ ผลิตซากที่ศพเดินได้ "
อยากมาร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันค่ะ ว่าอ่านประโยคนี้แล้ว รู้สึกอย่างไร เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้นคะ
จริงหรือค่ะที่ว่าการศึกษาคือการวางยาสลบ
เราว่าไม่จริงนะ
การศึกษาคือการเรียนรู้เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด
นะ
ค่ะ ขอบคุณที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะคะ คุณ กู๊ดซี
ผมไม่แน่ใจในความหมายในประโยคที่พบ แต่ไม่ว่ากระแส หรือทิศทาง หรือแม้แต่สภาพการณ์จริงทางการศึกษาจะเป็นเช่นใด ผมก็ยังเชื่อและศรัทธาว่า การศึกษา คือ กระบวนการของการพัฒนามนุษย์ และสังคมอยู่วันยังค่ำ
ขอบคุณครับ
ค่ะ ขอบคุณ แผ่นดิน นะคะ ที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
ขออนุญาติเอาความเห็นของ อาจารย์ ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ มาแปะนะคะเกี่ยวกับความเห็นในประโยคนี้ค่ะ
(หนูไปถามอาจารย์ใน Facebook มาหน่ะค่ะ...) ท่านได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับประโยคนี้ว่า
" Woraphat Phucharoen : ทำ ร้ายจิตใจเด็ก แบบรู้เท่าไม่ถึงการณ์ หลอกให้เสพวัตถุ ชื่อเสียงจอมปลอม ไม่มีความรักต่อนักเรียน ใครคิดตรงกับครูอาจารย์ได้เอ ครูอาจารย์เอาความรู้มือสองมาหากิน จบออกมา เป็น มนุษย์เงินเดือน ขี้ข้าฝรั่ง หลงโฆษณา กินสารเคมี ลืมชนบท ทอดทิ้งภูมิปัญญาท้องถิ่น ตัดเกรดชุ่ยๆ ลวกๆ ...ผิดพลาด เยอะมากเลย แต่ อย่าเถียงครูนะ
Woraphat Phucharoen : สอน ให้ เสพ ยาที่ บริษัทฝรั่ง เอามาขาย ใช้ปุ๋ย เคมี ที่ฝรั่งหลอกให้เรียน แค่นี้ ก็ ศพเดินได้แล้ว !!! โดนสอนให้ คิดไม่เป็น ไม่มี นวตกรรม วิศวะกร ซื้อเทคโนโลยี ที่ฝรั่งญี่ปุ่นเอามาขาย ปริญญาเต็มบ้านเมือง แต่ ป่าไม้ลด นักการเมืองโกงกิน กฏหมายชราภาพ สารพิษเต็มประเทศ สื่อต่างๆรับใช้นายทุนและลงแต่ภาพรุนแรง ฯลฯ "
ขอบพระคุณอาจารย์ ดร. วรภัทร์ ภู่เจริญ มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ปกติแล้วเป็นเรื่องทฤษฎีพหุปัญญานี่ครับของคุณ EDWARD DE BONO บางทีก็เรียกหมวก 6 ใบ แต่อ่านความคิดของอาจารย์วรภัทร์ ก็เห็นใกล้เคียงกัน ฮ่าๆๆๆ
กรี๊สสสสสสสสสสส คุณพี่ขจิต
หนูเคยแต่ขโมยผักเพื่อนในเฟคบุคค่ะ 55
------------------------------------------------------------
ค่ะ เอ็ดเวิร์ด เดอโบโน เจ้าของทฤษฎีหมวก 6 ใบอันลือชื่อนั่นแหละค่ะ
แต่เล่มนี้ ออกแนวเขียนถึงการสอนการคิด ใช้ได้ตั้งแต่เด็ก 8 ขวบยันถึงวัยทำงาน
(ในหนังสือว่างั้นค่ะ หนูก็ยังอ่านไม่จบเลยค่ะ)
เค้ากล่าวว่า
" ใครจะก้าวไปทางไหน เมื่อไหร่ อย่างไร และไปได้ไกลเพียงใด ล้วนอยู่ที่รูปแบบแล้วิธีการคิดของคนผู้นั้นเป็นสำคัญ" แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองไม่ค่อยเห็นความสำคัญของการ "สอนการคิด" เท่าไหร่