อักษรปรุงรส..บทกวี

คือหลากถ้อยร้อยฝันที่ฉันร่าย

คือรําบายนิยามในความต่าง

มีสมหวังครื้นเครงมีเคว้งคว้าง

อักษรวางปรุงรสบทกวี

พึงประสงค์สืบสานกลกานท์กลอน

ใช่เว้าวอนเร่รักขายศักดิ์ศรี

เพียงจรดภาษาแห่งวาที

มิหาญกล้าอวดดีเข้าประลอง

กระแสธารนํ้าใจที่ได้รับ

มิเคยคิดเปลี่ยนปรับเป็นจองหอง

ต่างนิมิตซ้อนสุมต่างมุมมอง

เพื่อสนองคารมให้สมจริง

อาจสะกิดรู้สึกสํานึกใด

แต่มิใช่หมายข่มให้จมดิ่ง

เพื่อทํานองเสนาะหวังเพราะพริ้ง

ล้วนแต่สิ่งจินตนาวิชากลอน

ฉันจะร่ายจินตนาให้สาสม

แต่ไร้ปมผูกมัดเพื่อกัดกร่อน

ตราบแต่นี้จะดับผองซับซ้อน

สิ้นอาวรณ์ว้าวุ่นให้ครุ่นคิด

จะโศก-สุข..ยิ้มเยาะหัวเราะร่า

หรือนํ้าตารินหลั่งเพราะพลั้งผิด

สรรพบทวิถีแห่งชีวิต

ขอลิขิตผู้เดียวมิเกี่ยวใคร

คือหลากถ้อยอารมณ์โลกสมมุติ

เหมือนสวมชุดบทละครเล่นตอนใหม่

ย่อมแตกต่างเรื่องราวเพื่อก้าวไกล

มิหมายใจหมายสื่อว่าถือดี

ทุกจังหวะเส้นสายปลายปากกา

พรรณนาทอถักเป็นสักขี-

เพื่อโยงใยอักษรผ่านกลอนนี้

หาได้มีจริตอันคิดคด

ยังน้อมใจวันทาคารวะ

ทุกทักษะกลอนกานท์ที่จารจด

เคารพผู้ประพันธ์ที่กลั่นพจน์

มิเคยลดสักน้อย..รอยศรัทธา

กิ่งไผ่...ใบหลิว

เขียนใน GotoKnow โดย กิ่งไผ่
ใน บทกวี......ลีลาแห่งอักษร

คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์

หมายเลขบันทึก: 340521เขียนเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2010 23:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน