เสาร์ที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓

๒๒.๕๑ วันเสาร์ที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ วันเสาร์นี้นอนแทบจะตลอดทั้งวัน เหตุผลที่นอนก็เพราะไม่ฉบายครับ หลังจากลุยงานหนักและพักผ่อนน้อยไปหน่อย ร่างกายเลยฟ้องว่าเฮ้ย ! ทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ไม่ไหวนะ คืนทำต่อไปแย่แน่ ๆ ก็เลยต้องฟังเสียงจากร่างกายบ้าง สักครั้งหลังจากที่ทำตามเสียงจากจิตใจเป็นส่วนมาก วันนี้หากไม่ฟังเสียงจากกายคงถึงขั้นแตกหักแน่ วันนี้สมปองโทรมาชวนไปกินข้าวปุ้นที่บ้านเพราะจัดงานบุญผะเหวด จึงตอบปฏิเสธไปเพราะมีโปรแกรมจะกลับอาจสามารถ บ้านเกิดเมืองนอนซึ่งไม่ค่อยจะได้กลับบ่อยนัก แต่อีกใจหนึ่งที่คิดก็คือเราจะขับมอไซค์กลับไหวหรือไม่สภาพร่างกายยังมึนงง ปั่นป่วนด้วยพิษไข้อยู่อย่างนี้จึงได้นอนต่อไป วันนี้อีกครั้งหนึ่ง พี่น้อยโทรมาชวนไปบ้านครูเดี่ยวงานบวชน้องชายครูเดี๋ยว จึงได้บอกปฏิเสธไปเพราะร่างกายไม่ไหวจริง ๆ และโครงการที่จะกลับอาจสามารถ จึงได้ติดไว้ก่อนคิดว่าวันพรุ่งนี้ นั่นแหละจึงจะเริ่มก้าวแรกสู่อาจสามารถ วันนี้ได้ไปซื้อกล้องถ่ายรูปใหม่ เพื่อใช้งานในวันเดินทางไปเที่ยวที่จะมีขึ้นในวันที่ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๓ ที่กำลังจะมาถึง การเดินทางในครั้งนี้มีโปรแกรมว่าจะเขียนหนังสือบันทึการเดินทาง โดยร่วมมือกับสมปองและทีมงาน โดยจะมีการจัดทำบันทึกการเดินทางในรูปแบบ วีดีทัศน์ด้วย ก็ต้องรอดูว่างานจะออกมาเป็นอย่างไรบ้าง วันนี้อีกเช่นกันได้แวะไปร้านหนังสือ ซีเอ็ด พบเจอนักเรียน ผู้ปกครอง เพื่อนครู แต่ไม่ได้หนังสือเล่มที่ต้องการเลย วันนี้ ต้องรีบพักผ่อนหน่อยหละ เพื่อฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาสู่สภาพเดิมให้เร็วที่สุด และจะได้ทำงานได้อย่างปกติ พรุ่งนี้ วันมาฆบูชา ทำให้ได้ย้อนระลึกถึงความสำคัญของวันนี้ วันที่พระพุทธเจ้าทรงได้วางรากฐาน แห่งการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ไว้ให้สรรพสิ่งได้นำไปใช้อย่างถูกต้อง เพื่อเดินทางกลับสู่ดินแดนเดิม ที่เราจากมาในตอนแรกเริ่มนั่นก็คือนิพพานนั่นเอง สิ่งที่พระองค์ทรงบอกไว้ก็คือ โอวาท ๓ ได้แก่ ๑.เว้นจากการทำความชั่วทั้งปวง ๒. ทำแต่ความดี และ ๓. ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ พรุ่งนี้เช้าจะไปร่วมทำบุญตักบาตรที่บริเวณบึงพลาญชัย อย่าลืมตื่นแต่เช้านะครับ...

[มาตายี]

สวัสดีวันหยุดค่ะ...สบายดีมั้ยคะ