นิพพาน คือ ความว่าง ?


ตนแลเป็นที่เพึ่งแห่งตน

"ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา"

"ของที่ใช้ไปแล้วจะให้คงสภาพอยู่และดำเนินอยู่ย่อมเป็นไปไม่ได้"

ชีวิตของสังสารวัตร วนเวียน ไม่รู้เท่าไร เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดไม่รู้เท่าไร

ฉันใด จิต ย่อมรับรู้เรื่องราวมากนับไม่รู้เท่าไรเช่นกัน การที่จะขัดเกลากิเลศ

เพราะเนื่องยังมีอวิชชา อยู่ย่อมเป็นเรื่องไม่ง่ายเลย...ที่จะขัดเกลากิเลศให้เบาบางลง ฉะนั้น

ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน ย่อมแสวงความดับทุกข์ที่เกิดจากเหตุ นั้นได้

แต่อิทธิบาท 4 และ พละ 5 ย่อมต้องมากพอจนเข้าถึงซึ่งพระนิพาน...

ก็จะข้ามทะเลทุกข์ไปได้

หมายเลขบันทึก: 340077เขียนเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ 2010 10:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 12:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สวัสดีค่ะ

ทุกอย่างต้อง เห็น ก่อนใช่มั๊ยคะ จึงจะยึดเป็นที่พึ่งได้..   เห็น ด้วยตา  ด้วยใจ  ด้วยความคิดพลังทางบวก   ขอบคุณค่ะ..     

ทุกวันนี้ยังต้องหมั่นฝึกจิตอยู่เลยคะ

ขอบคุณนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท