อัล-อัยน์ กับ มอย.
พูดถึงการทำธุรกิจแล้วย่อมหนีไม่พ้นกับการโปรโมทสินค้าหรือโฆษณา นั่นไม่ใช้หลักวิชาการที่เราเรียนหรือสอนให้แก่นักเรียนนักศึกษาในห้องเรียนเท่านั้น ถ้าเราไปถามชาวบ้านเขาก็ต้องทำแบบนั้น แต่จะต่างตรงที่ว่าวิธีและกระบวนการที่ใช่มันต่างกัน หรือถ้าพูดแบบง่ายๆ นั้นคือสุนนาตุลลอฮฺที่เขาส่งมา ดังนั้นเราต้องใช้โอกาสนี้ทำการโปรโมทอัล-อัยน์ของเราแบบจริงๆ จังๆ แล้ว อย่ารอให้เวลาผ่านไป หรือผ่านไปแล้วเกือบสองปีเพิ่งจะมาคิดทีหลัง ที่ให้โปรโมทอัย-อัยน์ เราอย่าไปคิดว่าเน้นกระจายขายโปรดักดังกล่าว แต่อย่าลืมข้างๆ ขวดมีพยัญชนะที่สามารถบงบอกถึงสถาบันการศึกษาที่สังคมต้องลองส่งลูกหลานมาเรียนด้วย ไม่ใช่ทดลองเปิดตลาดแค่ในโสร่งอย่างเดียว ถึงแม้เราไม่ได้โฆษณา ชาวโสร่งทุกคนก็ย่อมรู้ดี อีกอย่างช่วงนี้เป็นช่วงแนะแนวของแต่ละสถาบัน (อุดมศึกษา) เราน่าจะใช้วิธีขยายตลาด กระจายสินค้าตัวใหม่นี้เป็นการโฆษณาสถาบันทางอ้อมด้วย ดีกว่าไปลงประชาสัมพันธ์ในสื่อ ไม่ว่าจะเป็นวิทยุ โทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์ เพราะทุกอย่างเขาจะคิดค่าบริการ อย่างเช่นตอนที่เราพานักศึกษาไปดูงานที่หนังสือพิมพ์แห่งหนึ่งที่กรุงเทพ จากข้อมูลที่ทาง น.ส.พ. บอกว่า ถ้าจะลงโฆษณาในนี้ ต้องจ่ายค่าโฆษณาหน้าละ 400,000 บาท (สี่แสนบาทครับ) อีกอย่างชาวบ้านบางคนไม่มีเวลาฟังวิทยุ หรือพูดถึงอินเตอร์เน็ตหละก็ไกลกันใหญ่ (เฉพาะคนเฒ่าคนแก่ครับ) แต่ถ้าเราใช้โอกาสนี้ขยายตลาดเหมือนกับว่ายิงนกกระสุนเดียวได้สองตัวหรือป่าว
ถ้าเป็นไปได้น่าจะขยายตลาดไปยังโซนหรือพื้นที่ที่มีกลยุทธ์หน่อย อย่างเช่นตลาดนัด ชุมชนหรือแม้กระทั่งสถานีรถไฟ เพราะพอคนซื้อมาดื่มแล้ว นอกจากได้หายจากการกระหายแล้วสาธารณะจะได้มีข้อมูลเพิ่มขึ้น อีกอย่างตัวหนังสือข้างขวดของเราก็เด่นกว่าบริษัทอื่นๆ เราใช้สีเขียวซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ที่เป็นอิสลามีย์ (ปกติแล้วคนอื่นจะใช้สีน้ำเงิน) บางคนมองว่าขวดแปลกดี แถมน้ำที่ใส่ก็มาจากภูเขาสูงและมาจากแหล่งการเรียนรู้ และอินซาอัลลอฮน้ำที่เราดื่มก็บริสุทธิ์และฮาลาลันตัยยีบัน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น