เป้าหมายกับการเดินทางของชีวิต
เป้าหมายกับการเดินทางของชีวิต (เรื่องเล่าจากรายทาง)
ตั้งแต่มาจาก กทม.เมื่อปี 2547 จนถึงปัจจุบันเป้าหมายเพื่ออยากมาอยู่ใกล้คุณพ่อ-คุณแม่เพราะมาทำงานที่ปัตตานีระยะทางจากปัตตานี ไปนครศรีธรรมราช ประมาณ 300 กว่ากิโลเมตร เกือบจะ 400 กิโลเมตร ก็ไปหาคุณแม่ช่วงหน้าเทศกาล เช่น ไปทำบุญปีใหม่ ไปทำบุญวันสงกรานต์ เพื่อไปรดน้ำดำหัวผู้สูงอายุ ไปช่วงเทศกาลเดือนสิบ ไปทำบุญคุณพ่อที่เสียชีวิตแล้ว กลับไปบ้านไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหน เพราะคุณแม่คอยห่วงใยตลอด บางครั้งเพื่อนๆนัดไปออกเดท ก็ไปบ้างเป็นบางครั้ง จะไปเที่ยวที่ไหนๆก็คอยน้องชายที่อยู่ กทม.มาหาเพื่อรับไปเที่ยวทั้งครอบครัว
คิดว่าคงทำหน้าที่ครูผู้สอนตรงนี้ให้ดีที่สุดเพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนของชาติ เพื่อส่วนรวมโทรไปหาคุณแม่เกือบทุกวันเพื่อคุณแม่จะได้มีกำลังใจ เดือนเมษายนสงกรานต์ที่จะถึงนี้ว่าจะกลับไปเยี่ยมบ้านเพื่อไปเทศกาลสงกรานต์ไปรดน้ำดำหัวผู้สูงอายุ
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดบ่อยครั้งเพราะอยู่ไม่ไกลนักไม่เหมือนครั้งที่อยู่ กทม. กว่าจะได้กลับบ้านเป็นปี-สองปีถึงจะได้กลับ ตั้งแต่เป็นสมาชิกโกทูโนเจอผู้สนใจบางท่านส่งอีเมล์ผ่านมาทางเวปโกทูโนก็ดีใจเป็นธรรมดา ที่คอยรับใช้ เช่น ได้แต่งเพลงมาร์ชให้โรงเรียนวัดใดยาว ตอนที่บอกว่า “รักบ้านถิ่นเกิดเมืองนอน จิตใจอาวรณ์ไม่เสื่อมคลาย” ทำให้เพลงนี้ปลูกฝังเยาวชนเพื่อให้รักบ้านเกิดเมืองนอนของตน เป็นแนวคิดของท่านผ.อ.โรงเรียนวัดใดยาวเป็นแนวคิดที่ดีมากๆขอชื่นชมด้วยความจริงใจ บางครั้งผู้สนใจอีเมล์มาขอความช่วยเหลือเพื่อตอบกลับเกี่ยวกับการเรียน-การสอนวิชาภาษาอังกฤษก็เยอะค่ะ ผู้เขียนดีใจที่ได้ให้วิชาเป็นวิทยาทานกับผู้สนใจถึงแม้ว่าไม่ได้เรียนจบวิชาเอกภาษาอังกฤษแต่มั่นใจในสายเลือดและความสามารถในการสอนภาษาอังกฤษเพราะทางครอบครัวชอบและเก่งภาษาอังกฤษกันทุกๆคนค่ะ แต่อาศัยวิชาโทเพื่อสอนภาษาอังกฤษเรียนภาษาอังกฤษมาประมาณ 14 เล่มและก็ได้อาศัยประสบการณ์ที่สอนมานาน 10 ปีประกอบกับการใฝ่รู้ ใฝ่เรียน แลกเปลี่ยนเรียนรู้และรักภาษาอังกฤษเป็นชีวิตจิตใจ เป็นเรื่องเล่าจากรายทางที่อยากจะบอกความในใจค่ะ
ความเห็น (48)
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบคุณค่ะที่ได้อ่านเรื่องเล่ารายทาง
- ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
พี่ครูคิมคะ
ชีวิตต้องชัดเจนค่ะ เิปิดเผยจริงใจ แน่นอนจริงๆ
คิดถึงค่ะ
- สวัสดีคะครูจิ๋ว
- ชีวิตในการทำงานคล้ายๆกันคะ เริ่มต้นที่กทม.และกลับมาอยู่กับครอบครัว
- มีความสุขดีคะ ได้ทำงานด้วยใจรัก
- สู้ สู้คะ
- ขอชื่นชมในเป้าหมายและอุดมการณ์ค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ครูจิ๋วเสมอค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเป็นกำลังใจให้คุณครูจิ๋วค่ะ
- ขอมอบดอกไม้ให้คุณครูค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณPonpen
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ไหนๆชีวิตก็คล้ายๆกันแล้วจะแวะไปอ่านนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณธรรมทิพย์
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
แล้วจะแวะไปเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณบุศรา
ขอบคุณดอกไม้สวยๆค่ะ
แล้วจะไปเยี่ยมที่บันทึกนะคะ
สวัสดีครับ คุณครูจิ๋ว
รักบ้านเกิด ถิ่นกำเนิดของตน คือ คนกตัญญูครับ ครูจิ๋วยอดครูยอดคน ยอดกตัญญูครับ
สวัสดีค่ะ ผ.อ.พรชัย
ขอบคุณค่ะ กว่าจะได้มาถึงที่นี่นะคะอาจารย์
อุปสรรคที่ผ่านมาเยอะจริงๆ แต่ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี เพราะความอดทนคำเดียวค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกดีๆ
"เป้าหมายกับการเดินทางของชีวิต"
ขอชื่นชมค่ะ^__^
สวัสดีค่ะ น้องต้นเฟิร์น
จุดมุ่งหมายในชีวิตต้องมีค่ะ เพราะจะเป็นหลักยึดได้ไงละคะ
ขอบคุณคำชื่นชมค่ะ
แวะมาให้กำลังใจน้องครูจิ๋วจ้า
สวัสดีค่ะครูจิ๋ว
ชัดเจน เปิดเผย จริงใจ ...
ชื่นชม ขอเป็นกำลังใจ ไต่ฝัน กับเป้าหมายไม่ไกลเกินค่ะ
พี่ครูปริมปรางคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ไปเยี่ยมมาแล้ว อิอิอิ บรรยากาศน่าสนุกดีค่ะ
น้องปูคะ
ความชัดเจน จริงใจ ทำให้สำเร็จ หลายๆอย่างนะคะ
ขอบคุณค่ะ
เป้าหมายของชีวิต ขอให้คิดสร้างสรรค์ ครับ
อาจารย์เจเจคะ
"เป้าหมายของชีวิต ขอให้คิดสร้างสรรค์ค่ะ"
ขอบคุณค่ะ ดอกไม้สวยดีค่ะ
สวัสดีครับ ครูจิ๋ว
- มาเยี่ยม มาทักทาย ด้วยความระลึกถึงนะครับ
- มาอ่านเรื่องราวดีๆ ด้วยครับ
คุณณัฐวรรธน์
ก็ยังนึกถึงค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ เดี๋ยวไปเยี่ยมค่ะ
"อยากฟังนิทานไหมคะ" อิอิอิ
เป้าหมายเพื่ออยากมาอยู่ใกล้คุณพ่อ-คุณแม่ คุณครูจิ๋วก็บรรลุแล้วซึ่งเป้าหมาย แอบอิจฉาเล็กๆว่าระยะทางในการเดินทางกลับบ้านของครูไม่ไกลเลย เป็นกำลังใจในการทำหน้าที่ของครูครับ
สวัสดีค่ะ ผศ.ดร. เมธา สุพงษ์
แล้วเป้าหมายของท่านละคะ....อิอิอิ คืออะไร
ขอโทษที่ถาม....อ๋อระยะทาง...ไม่ไกลงั้นหรือคะ...ก็ดีนะที่ให้กำลังใจ
อ่านความคิดเห็นของท่านแล้วยิ้มออกเลยล่ะ....ขอบคุณมากๆทีให้กำลังใจค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราวชีวิตของคุณด้วยความชื่นชมครับ
และมาให้กำลังใจทุกโอกาสครับ
ครูบันเทิง เบิงทัน
เฮ...หลอกอีตายนิ...5555
กินข้าวเย็นแล้วไหม้ละ
คุณสุวัฒน์ กอไพศาล (ไม่มีชื่อกลาง)
ไม่ได้ทักทายกันนานแล้วนะคะ
ยังนึกถึงค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ครูเบิงทัน บันเทิง
อะรูไม่ไหร(อะไรไม่รู้) ขอบใจจร้า
โอ...ทำเผื่อแผ่คนอื่นด้วย...กลัว...คนเอารูปเราไปดูต่างหน้า ฮา...พูดเล่นน่ะ
ขอบคุณที่ทำรูปให้
คำถามที่ว่า แล้วเป้าหมายของท่านละคะ....คืออะไร เมื่อก่อนเคยมีเป้าหมายมากมายในชีวิต แต่แล้วเมื่อผ่านเย็น (ตอนหิมะตก) ผ่านร้อน (ตอนแดดออก) และผ่านฝน (โดนฝนกระหน่ำ) มาจนถึงปัจจุบันนี้ทำให้คิดได้ว่า ชีวิตนี้มีเป้าหมายอยู่สามอย่างเท่านั้น คือ คิดดี ทำดี และพูดดี อย่างอื่นๆคือแค่ส่วนประกอบของเป้าหมายครับ
สวัสดีครับครู จิ๋ว อ่านบันทึกนี้แล้ว นึกถึงคนคอนรุ่นน้องๆอีกคน ที่กลับบ้านบ่อยจนเสียชวิต เป็นครูอยู่ปัตตานีเหมือนกัน
น้อง บี จเรวัฒน์ เจริญรูปครับ ครู
ครูบันเทิง
หาข้าว หาปลามากินมั้งตะเฮ
5555 หรือไม่กินก็อิ่มแล้ว เพราะเล่นเน็ตเพลิน เหมียนใคบางคนฮา..
อาจารย์เมธาคะ
จาก คห.อาจารย์ "ผ่านร้อน ผ่านหนาวมามากแล้ว ว่างั้นเถอะนะคะ "
"คนไม่ธรรมดาก็ข้ามน้ำ ข้ามภูเขา มามากก็ธรรมดานะคะ ถ้าไม่ข้ามน้ำข้ามภูเขามาบ้าง จะไปถึงฝั่งได้อย่างไรคะ"
ใช่ค่ะ เป้าหมายมีมากมาย "บางอย่างมีเป้าหมาย บางอย่างตั้งเป้าหมายไว้แล้วไม่ค่อยจะสมหวัง นอกเสียจากว่ามาทำความดีร่วมกันค่ะ และนั่นคือเป้าหมาย"
ขอบคุณค่ะ ที่คิดดี พูดดี ทำดีค่ะ คิดว่าจะทำอย่างนั้นเช่นกันค่ะ
บังวอญ่าคะ คำว่า "กลับบ้านบ่อยจนเสียชวิต "
หมายความว่าไงคะ
น้อง บี สอนอยู่ มอ.ปัตตานี
อยู่ในกลุ่มนักคิดนักเขียน นคร มีบทกวี รวมเล่ม
เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุครับ
บังวอญ่าคะ
ขอบคุณที่ให้ความกระจ่าง ชัดเจนค่ะ
- สวัสดีค่ะ ครูจิ๋ว
- แวะมาทักทายเช่นกันค่ะ
ไปทำงานก่อนน่ะ..เจ้าไอซ์ตื่นพอดี..
สวัสดีค่ะ
- เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ ย้ายกลับมาบ้านเราดีมั๊ย
- โรงเรียนพี่ครูต่ำกว่าเกณฑ์ 3 คน
- ปีหน้าครูรอเออรี่อีก 2 คน
- ยินดีต้อนรับคนเก่งกลับบ้านค่ะ
คุณธรรมทิพย์คะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
ครูบันเทิงคะ
โอเคตามสบายค่ะ
พี่ดาวเรือง
ยินดีในความกรุณาค่ะ
มีโอกาสเมื่อไรแล้วจะไปในทันทีค่ะ
เข้ามาทักทายและอ่านเรื่องราวของคุณด้วยความสนใจและชื่นชมครับ
ไปอ่านงานเขียนของคุณมาแล้ว
เกือบทุกเรื่อง และจะติดตามตอนต่อไปค่ะ
มาให้กำลังใจค่ะครูจิ๋วระบำยอดหญ้าของครูอ้อยเล็ก...
สวัสดีค่ะ ครูอ้อยเล็ก
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ขอบคุณที่เชิญชมบันทึกค่ะ
อิ่มบุญกับวันมาฆะบูชากันนะคะ
ด้วยความระลึกถึงค่ะ