พ่อ/แม่ปกครองลูก Skill-ติดตัว และจิตวิทยาการขอ


Appreciative Inquiry : การขอให้ลูกช่วยงาน

นอนร้อนกันทั้งวันเลยทีเดียวครับวันนี้สำหรับผม

อากาศร้อนหนิ มันช่างทำให้เราอารมณ์เสียได้ง่ายดีจริงๆนะครับ

หงุดหงิดอะไรไปเรื่อย... ( บ่นอีกละผม 555+ )

ไม่ต้องเกริ่นอะไรกันมากครับ... มาเข้าเรื่องในวันนี้กันเลยดีกว่า

วันนี้ขอนำเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของอาจารย์ของผม นำมาเชื่อมโยง

เป็นเรื่องราวดีๆเกี่ยวกับจิตวิทยาการขอกันสักนิดส์ละกันครับ ^^



ตอนเด็กๆหลายๆท่านคงจะคิดว่า ทำไมพ่อกับแม่ท่านชอบใช้งานเราจัง... ความคิดในตอนนั้น

เราก็อยากที่จะมีเวลาเล่น สนุกสนาน แล้วทำไมต้องมานั่งกวาดบ้าน ล้างจาน ซักผ้า จัดของ เก็บห้อง ฯลฯ

ใครจะไปรู้ครับว่า... สิ่งที่ตอนเด็กเราคิดว่ามันช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ น่าเซ็งซะเหลือเกิน ที่จริงแล้ว

งานที่พ่อ แม่ท่านใช้ให้เราทำนั้น มันมีประโยชน์กับเรา มาจนถึงตอนนี้เลยละครับ... (งง ละซิ)  ^^



ครับ... การทำงานบ้าน หรือช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อ แม่นอกจากจะเป็นการตอบแทนพระคุณที่ท่านเลี้ยงดูเรามาแล้ว

สิ่งต่างๆพวกนี้ยังทำให้เราเป็นเราอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้... อาจารย์ของผมเล่าให้ฟังว่า "คุณเคยสังเกตไหม.. ว่าลูกร้านขาย

ของชำส่วนใหญ่จะได้เรียนสายแพทย์" ผมถามอาจารย์ "จริงเหรอครับ... ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น" อาจารย์ตอบ "พวกร้านขายของ

จะต้องมีการจัดของ ซึ่งพ่อกับแม่ก็มักจะใช้ให้ลูกๆช่วยจัด และเช็ค Stock อะไรพวกนี้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันฝึกให้พวกเขา

มีความคิดที่เป็นระบบ สามารถจดจำสิ่งต่างๆได้ดี รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน ซึ่งมันจะกลายเป็น Skill ติดตัวเขาไปตลอดชีวิต"



นอกจากเคสนี้แล้ว... ยังมีอีกเคสที่อาจารย์ของผมเล่าว่า "นักกฎหมาย หรือนักเจรจาต่อรองหลายคน ส่วนใหญ่ที่บ้านจะทำธุรกิจ

ร้านขายผ้า หรือสิ่งทออะไรพวกนี้" ผมถาม "ทำไมละครับอาจารย์" อาจารย์ตอบ "เพราะตอนเด็กๆพวกเขาจะถูกใช้ให้เฝ้าร้าน

ธุรกิจประเภทนี้เกิดความผิดพลาดได้ง่าย ของอาจจะไม่ตรง SPEC หมดทั้ง 100% การเจรจาต่อรองเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ตรงจุดนี้ทำให้พวกเขาได้ฝึกหัดมาตั้งแต่เด็ก เพราะต้องทำให้ลูกค้ายอมรับสินค้า หรือข้อเสนอต่างๆให้ได้ ไม่งั้นจะขาดทุนย่อยยับ

ในท้ายที่สุดสิ่งต่างๆเหล่านี้มันก็กลายเป็น Skill ติดตัวเขาอีกเช่นเดียวกัน"



ตัดมาที่จุดนี้ครับ... หลายๆท่านอาจจะสงสัยว่าสิ่งที่ผมกล่าวมาในวันนี้ มันเกี่ยวกับการขอตรงไหนน้อ... ตามมาครับ ^^

จะเห็นได้ว่า... วันนี้ผมได้พูดถึงประโยชน์จากการที่เราๆท่านๆ ถูกใช้งานมาเมื่อตอนยังเป็นเด็ก และมันได้กลายเป็น

ความสามารถติดตัวมาโดยที่เราไม่รู้ตัว ทั้ง 2 เคสนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า การที่พ่อ แม่ใช้ให้ลูกๆของเขาจัดของในร้าน

หรือให้ช่วยเฝ้าหน้าร้านเพื่อขายผ้านั้น มันได้ทำให้ลูกหลานของพวกเขา "มีความสามารถติดตัวไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว"



แต่ปัจจุบันมันต่างออกไปครับ... พ่อ แม่อยากจะให้ลูกตัวเองสบายจนเกินไป จนไม่กล้าใช้งานพวกเขา ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องครับ

ลูกของท่านจะเปราะบางต่อสังคมเกินไป เขาจะไม่มีความอดทนต่ออะไรทั้งนั้น ผมจึงอยากให้ทุกท่าน"ขอให้ลูกช่วยงาน"บ้างครับ

เพราะนอกจากจะช่วยแบ่งเบาภาระให้กับท่านแล้ว ยังเป็นการให้เขาได้ตอบแทนพระคุณที่ท่านเลี้ยงดูเขามาจนเติบใหญ่

ทั้งยังเป็นการฝึกให้ลูกของท่านมีทักษะบางอย่างติดตัวไปโดยที่เขาไม่รู้ตัวอีกด้วย มีแต่ได้กับได้ครับ (Win Win) ^^



เป็นอย่างไรกันบ้างครับ... กับ"การขอให้ลูกช่วยงาน" อาจจะดูเป็นเรื่องธรรมดา แต่มันแฝงสิ่งดีๆไว้ข้างในครับ

คำสั่งของพ่อ กับแม่นั้นศักสิทธิ์มีแต่หวังดีกับลูกๆทั้งนั้น เพราะฉะนั้นทำเถอะครับ... อย่างน้อยก็ช่วยให้ท่านเหนื่อยน้อยลง

ว่าแล้วก็นึกได้... มีงานวิจัยชิ้นหนึ่งครับ บอกว่า "แพทย์ส่วนใหญ่ จะชอบอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับ "หนังจีนกำลังภายใน" เพราะฉะนั้น

ถ้าเห็นลูกท่านอ่านการ์ตูน หรือหนังสือประเภทนี้ช่วยสนับสนุนเขาเถอะครับ.. ไม่แน่อนาคตเขาอาจจะเป็นแพทย์ที่ดีของชาติก็ได้"



แล้วคุณละคิดยังไง ^^

 

หมายเลขบันทึก: 335737เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2010 23:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:24 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

สวัสดีครับท่านเอิร์ท

พ่อแม่สมัยนี้อาจแปลความว่า " มีลูกโตทันใช้ " ผิดก็ได้นะครับ

คงเข้าใจว่า ลูกนะโตได้ทันใช้พ่อแม่ เลยยอมให้ลูกใช้อยู่ทุกวัน อิ.อิ.

ตอนผมยังเยาว์วัย คุณพ่อคุณแม่ผมใช้ลูกๆทุกคนเลยครับให้ทำทุกอย่าง ก็แบบที่ท่านว่าหละครับเราคิดว่าทำไมชอบใช้เฉพาะเรา พอเรามีหน้าที่การงานกันแล้วถึงได้รู้ว่าสิ่งที่ท่านใช้เรานั้นเราได้เรียนรู้และยังปประโยชน์ต่อเราในหลายด้าน

ท่านทั้งสองไม่เคยขอให้ผมทำนะครับแต่ใช้เลย...แฮ...

ขอบคุณครับที่ทำให้นึกถึงวัยเด็ก เมื่อ15ปีก่อน อิ.อิ.

ปล.เรื่อง TriGoal มีความคืบหน้าหรือยังครับ อย่าทิ่งความตั้งใจนะครับ

ขอบคุณครับท่านทนาย

ไม่ได้อ่านคอมเม้นท่านซะนาน... เหมือนอะไรขาดๆไปนะ 555+

เรื่อง Trigoal ผมพึ่งสงเมลล์ไปคุยกับพี่ต็อกเจ้าของ IDEA มาครับ

พี่เขาจะจัดแข่ง Trigoal ช่วงวันที่ 19-28 กพ นี้ครับ แถมเชิญไปเป็นแขกพิเศษด้วย

ถ้ามีโอกาสผมว่าจะไปร่วมอยู่เหมือนกัน... ส่วน Concept เอาอย่างท่านว่าละครับ

เดี๋ยวรอรูปอีกแปปครับ แล้วเราเอามาติดกันท้ายข้อความสักเดือนนึง ว่ามันจะได้ผลเป็นยังไง

ว่าจะใช้คำว่า... "Trigoal บอลสามก๊ก กีฬาไทย คนไทยไม่รู้จัก" ไม่รู้ว่าจะเวิร์คป่าว แต่ก็ต้องลองดู ^^

ก็ว่า...ทำไมตอนเด็กๆพ่อแม่ให้ทำโน่นทำนี่

เหมือนจะเป็นการฝึกเราไปในตัวนี่เอง

แต่พอได้คิดได้ทำได้ใช้บ่อยๆ

มันก็ติดตามตัวตามหัวมาจริงๆค่ะ

แต่บังเอิญ ชามได้รับมานิดเดียว หุหุ

สงสัย ชาม "ขอนิดนุง" เองล่ะมั้งคะ  555+

ขอบคุณน้องชามที่แวะมาครับ

แสดงว่า... ทำทีละนิด แต่ทำนานๆหรือเปล่าครับ 555+

วันนี้เงียบมากมาย... สงสัยเรื่องนี้จะคอมเม้นยาก คนอ่านเยอะ แต่มะมีการตอบรับเท่าไหร่

ถ้าไงติชมกันได้นะครับ จาได้เอามาปรับปรุงในบันทึกต่อๆไป ขอบคุณครับ ^^

เพื่อนที่ผมรู้จัก ตอนเด็กๆเค้าก้บ่นนะครับ ว่าโดนใช้ทำทุกอย่าง

แต่ดูตอนนี้สิ ผมกลับอิจฉาเค้า ทำได้หมดตั้งแต่ตกแต่งสวน ช่างไฟฟ้ายันช่างประปา

ขอบคุณครับกับการแบ่งปันสิ่งดีๆ

ผมรับผิดชอบงานในบ้านทุกอย่างครับ

ส่วนแม่เป็นแม่ครัว

พ่อเป็นช่างครับ

ตอนเด็ก ๆ คุณพ่อมักพูดเสมอว่า "สมัยพ่อต้องทำให้ปู่กับย่าตั้งแต่ ป.4"

และท่านก็พูดแบบนี้เรื่อยมาครับ และผมก็พูดอะไรไม่ได้ "เพราะผมเริ่มงานช้ากว่าท่าน 1 ปี" >< (ผมเริ่ม ป.5)

นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผม สามารถดูแลตัวเองได้ ในทุกวันนี้ครับ

ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ที่ทำให้ได้นึกถึงอดีตครับ

มีนก็โดนใช้ค่ะ เยอะด้วย++

แต่ทำไมยังไม่เห้นเก่งเลย>< ไม่ขยันด้วย อิอิ

ถ้าพยายามมองหาสิ่งที่ได้รับ คงเป็นความรับผิดชอบมั้งคะ

เพราะถ้าพ่อแม่ให้งานไว้แล้วลืมทำ กลับมามีเฮ

555

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นครับ

@คุณFallen >>> มันเป็นสิ่่งที่ได้มาโดยไม่รู้ตัวครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ ^^

@คุณFruiterman >>> ครับ... การที่เราทำได้ทุกอย่างในบ้าน มันช่วยทำให้คุณมีวันนี้ไงครับ ทำเองได้แถบจะทุกอย่าง โดยไม่ต้องพึ่งใคร ดูแลตัวเองได้ดีซะด้วย ขอบคุณที่แวะมาครับ ยินดีเสมอครับที่ทำให้นึกถึงวันวานเก่าๆ ^^

@น้องมีน >>> ตอนนี้มีนอาจจะยังเด็ก... รอเข้าวัยทำงาน แล้วจะรู้จ๊ะ ว่าที่เราทำๆไปนั้น มันเป็นประโยชน์กัยเราจริงๆ ขอบใจที่แวะมานะ ^^

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ แสดงความคิดเห็นกันได้เต็มที่เลยครับ ^^

ตอนเด็กๆนี่โดนใช้งานโดยตลอดเช่นเดียวกัยค่ะ

เคยคิดนะค่ะว่าทำไมใช้แต่เราไม่ใช้น้องเราเลย^_^

แต่ทามมายมิิเก่งเท่าน้องมิทราบนะค่ะเนี่ย

งง อิอิ

....สวัสดีค่ะ....คุณเอิร์ท....

เนื้อเรื่องนี้จะเดาเหตุการณ์ค่อนข้างยากไปสักหน่อยค่ะ แต่ก็พยายามอ่านอยู่ 2 รอบ เผื่อว่าจะเข้าใจง่ายขึ้นอีกหน่อย แต่จริงๆแล้ว พ่อแม่ทุกคนก็อยากที่จะเห็นลูกมีอนาคตที่มั่นคงทุกคน อย่างที่บ้าน แม่อยากจะให้ลูกเป็นครู เพราะเป็นงานที่มั่นคง สุดท้ายก็เป็นได้ดั่งใจท่าน ลูกๆ ทุกคนได้เป็นครูถึง 3 คน ที่เหลือก็ทำธุรกิจส่วนตัว ปันจุบันเป็นข้าราชการเต็มตัวซะที

ค่ะให้ลูกช่วยทำโน่นทำนี่บ้าง เป็นการช่วยฝึกให้เขาหัดทำหลายๆได้ด้วยตัวเองไปในตัวด้วยค่ะ

อย่างลูกหลานคนจีน ส่วนใหญ่ จะค้าขายเป็นค่ะ เพราะว่าพ่อแม่จะให้ช่วยขายของตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ^^

ขอบคุณสำหรับความเห็นครับ

@แป้ง >>> เหอๆ... สงสัยแป้งจะทำเยอะจัด ทำเป็นทุกอย่าง จนดูเหมือนไม่มีอะไรเด่นมั้งจ๊ะ... ส่วนน้องๆก็โดนใช้เฉพาะทางไป เลยดูแล้วเก่งกว่าแป้ง 555+ ขอบใจที่แวะมานะ ^^

@คุณสายลมที่หวังดี >>> อ่านแล้ว งง เหรอครับ... ซอรี่อย่างแรง ไว้จะปรับปรุงในบันทึกต่อๆไป ขอบคุณสำหรับคอมเม้นครับ ^^

@อร >>> ผมเคยรู้มาว่าคนจีนจะใช้ลูกสาวเยอะมาก ซึ้งลูกคนจีนจะทำอะไรได้หลายอย่าง แต่เพิ่งรู้นี้ละครับ ว่าค้าขายเก่งด้วย ขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ครับ ^^

ขอบคุณทุกท่านมากนะครับ ^^

เป็นการฝึกชนิดหนึ่งของพ่อแม่ เพียงแค่อยากให้ลูกได้เรียนรู้

แต่เด็กๆก็ไม่ค่อยชอบและเบื่อที่จะทำ (ทำไปบ่นไปเดี๋ยวก็โตนะ)

ตอนเด็กๆ ผมอยู่กับ คุณปู่ คุณย่า ครับ ท่านจะเจ้าระเบียบมาก

ผมก็ทำงานบ้าน ทำนู่นทำนี่ เลยได้อะไรมาหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องความละเอียดในการทำงานบ้าน(ต้องกราบขอบพระคุณที่ท่านอบรมณ์สั่งสอน)

แต่ก็มีหลายคนเคยทักว่า "ทำงานบ้านเองเลยเหรอ" "ใครได้นายเป็นแฟนก็คงโชคดีเนอะ สบายไม่ต้องทำไร"

แต่ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ถึงผมจะทำเป็นแต่ในใจผมคือ แฟนผมต้องทำได้ดีกว่าผม (เรื่องงานบ้านนะครับ)

ก็เลยเป็นกำหรือปล่าวไม่ทราบ จวบจนทุกวันนี้ยังหาแฟนไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับความเห็นครับ

@คุณมณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์ >>> ครับ... พอเค้าโต แล้วเค้าจะมองย้อนกลับมาเองละครับ ว่าสิ่งเหล่านั้นช่วงหล่อหลอมให้เขาเป็นเขาได้ ^^

@พี่วิ่ว >>> อะฮะ... เป็นพ่อบ้านเหรอครับพี่ นับถือๆ ผมพอทำได้บ้างครับ แต่ไม่เก่งเลย ออกแนวคร้านมากก่า พี่อย่าไปหวังมากครับว่าแฟนพี่ต้องทำได้เก่งกว่า... เราต้องยอมรับครับว่าสมัยนี้หายากส์... เอาแค่ทำกับข้าวได้ผมก็ดีใจโคตรๆแล้วละครับ.. ในชีวิตผมไม่ได้ต้องการจะกินข้าวกล่องทุกวันนะ ได้กินฝีมือแฟนบ้างอะไรบ้าง ก็มีความสุขแล้วละครับ ^^

ขอบคุณครับ ^^

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท