รู้สึก...เศร้า
หัวใจเงียบเหงา...ในคืนอ้างว้าง
..ขีดเขียนบทกวีไปพลางๆ..
รู้สึกว่าว่างๆ...ในวันที่ไม่มีใคร
รู้สึก...เหงา
คิดถึงรักบทเก่า..อีกจนได้
นั่งอยู่ที่นี่..อย่างเดียวดาย
รอความรักมากมาย..หวนคืนมา
น้ำตาร่วง...หัวใจร้าว
ทำไมต้องเศร้า...เป็นอะไรหนักหนา
ก็แค่ไม่มีใคร...อยู่ใกล้ตา
แค่หัวใจปวดปร่า…รีบลุกขึ้นมาสู้ต่อไป
..เอามือปาดน้ำตาทิ้ง..
ไปหน้ากระจกฉีกยิ้ม...ทำหน้าตาสดใส
หมุนตัวเริงร่า..ไร้ทีท่าอ่อนไหวใดๆ
นี่…ฉันน่าละอายมากใช่ไหม
ที่โกหกได้แม้กระทั่งหัวใจ...ตัวเอง
กิ่งไผ่...ใบหลิว
สวัสดีค่ะ
โกหกตัวเอง ดีกว่าโกหกคนอื่นนะ
แค่นึกละอาย...ก็ไม่เสียหายกับใครเน้อ
สวัสดีค่ะ...
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกลอนอารมณ์นี้
สวัสดีค่ะ ตามครูอี๊ดมาค่ะ
อย่าโกหก...เลย.. ทำตามที่หัวใจเรียกร้องเถอะ..
* .:。✿*゚‘゚・Have a nice day !!! *.:。✿*゚‘゚・❤
กวีบทเก่าเหงาศร้อยไม่จางหาย
ทำอย่างไรก็ไม่คลายความสับสน
หัวใจใหม่ยิ้มน้อยน้อยช่วยปลอบยล
หายอึงอลเบิกบานสำราญแทน
................................
แวะมาเยี่ยมครับ...
เหงา...เศร้า...เคล้าน้ำตา ครบสูตรความระกำเลยนะครับ โกหกไปเถอะครับใจตนเอง อย่าไปโกหกใจคนอื่นเป็นพอ ที่นี่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นซะที อิอิ
เห็นเงาเหงาทาบสีเทาทา ว่างเหว่หว้าลอยล่องมิรู้หน
รักเหือดหายวิเวกว่ายวกวน ก้มหน้ายลกระจกแยกแตกกระจาย
นำตาหยดลงดินดินซึมไห้ ลงน้ำไปชลธารครางกู่ก้อง
กระแทกผาผาแตกน้ำตานอง โลกทั้งผองต่างเหงาเศร้าเพราะเธอ
หัวใจปวดปร่า
จะต้องปวดมาก ๆ แน่เลย
สวัสดีค่ะ...ขอตอบขอบคุณทุกท่าน ณ ตรงนี้นะคะ