เพราะความประทับใจจากการจัดค่ายฯ ที่โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ อ.นครไทย จ.พิษณุโลก ของบรรดาบล็อคเกอร์ G2K ทั้งผู้ที่ไปร่วมค่ายฯ และพ่อยกแม่ยกที่อยู่เบื้องหลัง เมื่อปลายปี ๒๕๕๒ ทำให้เกิดค่ายฯ ต่อเนื่องในลักษณะนั้นขึ้นมาอีกครั้ง จากการร้องขอของบล็อคเกอร์ท่านหนึ่ง ที่ติดตามความเลื่อนไหวและการบอกเล่าเรื่องราวผ่าน G2K หลายต่อหลายบันทึก
ค่ายฯ ครั้งแรกซึ่งจัดที่ ร.ร.วิทยสัมพันธ์ โรงเรียนที่ ครูคิม – นพวรรณ พงษ์เจริญ สอนอยู่ ผมเองลงเรี่ยวแรงค่อนข้างเยอะ ทั้งการประสานงานกับ อบต. เพื่อขอรับการสนับสนุนงบประมาณ ขอรับบริจาคทั้งเงินและสิ่งของจากเพื่อนฝูง การร้องขอมิตรสหายนักฝึกอบรมให้มาช่วยจัดกิจกรรมสันทนาการในค่ายฯ กระทั่งการออกแบบและรันกระบวนการเรียนรู้ในค่ายฯ ที่ต้องการให้นักเรียนได้พัฒนาทักษะการเรียนรู้ทั้ง ฟัง คิด ถาม เขียน ฯลฯ
สำหรับผม ค่ายฯ ครั้งนั้นบรรลุความคาดหวังส่วนตัวผมเกือบทุกประการที่คาดหวังไว้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง (๑) การระดมการมีส่วนร่วมของผู้เกี่ยวข้องทั้งในและนอกพื้นที่ในการจัดกิจกรรมดี ๆ สำหรับเด็ก ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนงบประมาณจำนวนหนึ่งจาก อบต. จากบล็อคเกอร์ G2K ฯลฯ (๒) รูปแบบของกิจกรรมจิตอาสาที่มิใช่ให้การช่วยเหลือเพียงวัตถุสิ่งของแต่เป็นการให้ “ความรู้” เป็นทาน สำหรับผมถือว่ายิ่งใหญ่กว่าการให้ “วัตถุ” บล็อคเกอร์หลายคนเดินทางไกลมาร่วมเพื่อเป็นวิทยากรให้ และ (๓) บทเรียนและความมั่นใจในการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อเพิ่มพูน/เสริมสร้างทักษะการเรียนรู้ ผ่านเนื้อหา/เรื่องราวใกล้ตัว
เป็นเพราะการลงเรี่ยวแรงทำค่ายฯ คราวนั้นบรรลุความคาดหวังส่วนตัว ผมจึงสนใจที่จะจัดค่ายฯ ในลักษณะเช่นนี้อีก และผมเชื่อว่า ครูคิม – นพวรรณ พงษ์เจริญ ก็คงคิดไม่ต่างไปจากผม
ไม่ช้านานหลังจากค่ายฯ ครั้งแรกสิ้นสุดลง ผมได้รับการแจ้งข่าวจากครูคิมว่า อ.พรชัย ภาพันธ์ ผู้อำนวยการโรงเรียนไทยรัฐวิทยาที่ ๖๓ จ.ยโสธร ประสานงานมาขอให้ทีมงานไปจัดค่ายฯ หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้รับการประสานงานจาก อ.พรชัย และตกลงร่วมกันว่าค่ายฯ จะจัดขึ้นราวต้นเดือนกุมภาพันธ์
จัดค่ายฯ คราวนี้ ผมลดบทบาทในแง่การประสานงานเพื่อขอรับการสนับสนุนลง ผู้ทำหน้าที่นี้คือครูคิม และ อ.พรชัย ช่องทางการประสานงานคือ G2K มีบันทึกของทั้งครูคิมและ อ.พรชัย เชิญชวนเพื่อนบล็อคเกอร์ให้เข้ามามีส่วนร่วม ทั้งการเดินทางมาร่วมเป็นวิทยากร รวมไปถึงการสนับสนุนรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งที่สะดวกกรณีไม่สามารถเดินทางมาร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนได้
ผมเตรียมตัวไม่มากนัก เพราะรายละเอียดและการออกแบบกระบวนการเรียนรู้การจัดค่ายฯ ผมยังยึดถือแนวทางจากค่ายฯ แรกเป็นหลัก การปรับแก้เล้ก ๆ น้อย ๆ ไปว่าเอาที่หน้างาน ในส่วนการเตรียมทีมสันทนาการ ผมไหว้วานบ๊อบบี้ – อาคร ประมงค์ และทีมงานชุดเดิม ให้มาช่วยงาน
ค่ายฯ กำหนดไว้ระหว่างวันที่ ๖ – ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ เดิมทีนัดหมายกับทีมสันทนาการว่าจะเดินทางในสาย ๆ ของวันที่ ๕ เพื่อจะมีเวลาเตรียมการในช่วงเย็นที่โรงเรียน แต่เพราะติดอีกภารกิจหนึ่งผมจึงมิได้ร่วมเดินทางไปกับทีมงานได้ ผมเดินทางถึงโรงเรียนหลังจากกิจกรรมค่ายฯ ดำเนินการไปแล้ว ๑ วัน
ผมคุยกับทีมงานสันทนาการว่าในวันแรกให้ดำเนินการไปทั้งวัน ส่วนผมจะไปเริ่มเนื้อหาในเช้าวันที่สอง
ผมเดินทางมาถึงบ้าน อ.พรชัย ที่หมู่บ้านคำแดง ต.เดิด อ.เมือง จ.ยโสธร ตอนตีหนึ่งกว่า ๆ ของวันที่ ๗ เดินทางกว่า ๘ ชั่วโมงบนรถบัสประจำทาง ๒ ทอด จาก จ.อุดรธานี
ผมถามไถ่กิจกรรมในวันนี้จากบ๊อบบี้และทีมงาน ได้ความว่า กิจกรรมวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี กิจกรรมช่วงเช้าเป็นกิจกรรมสันทนาการ มีการบรรยายจาก พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส ผู้ช่วยอธิการบดี มจร. ช่วงบ่ายเป็นกิจกรรม “ปมมนุษย์” โดย ดร.ขจิต ฝอยทอง ต่อด้วยวอล์คแรลลี่ โดยบ๊อบบี้และทีมงาน ช่วงค่ำเป็นการสรุปการเรียนรู้จากกิจกรรมวอล์คแรลลี่
บ๊อบบี้บอกผมว่า การจัดกิจกรรมแม้จะขลุกขลักไปบ้างแต่โดยรวมแล้วโอเค นั้นหมายความว่า เด็ก ๆ มีความสนุกสนานเพลิดเพลิน ได้รับการเตรียมพร้อมที่จะเรียนรู้เนื้อหาต่าง ๆ ในกระบวนการที่จะเกิดขึ้นในวันต่อ ๆ ไป
โยมหนานเกียรติ
หนานเกียรติ สวัสดีเจ้า
ครานี้มิได้มีโอกาสมาร่วมแต่ส่งกำลังใจมาให้และทีมงานมากมายมหาศาล ขอให้ประสบความสำเร็จยิ่ง ๆขึ้นไป รักษาสุขภาพเพื่องานภายหน้าตวยเจ้า..
ระลึกถึงเสมอ...ปี้เหมียว
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับคุณหนานเกียรติ
ทุกบันทึก ทุกข้อความจะนำเสนอสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษายโสธร เขต 1 ครับ
บันทึกครูคิม บันทึกคุณหนานเกียรติ และบันทึกของผม ดร ขจิต ฝอยทอง