ต้องมีจิตใจของมือใหม่เสมอ ๆ
ท่านผู้รู้แนะว่า
บนเส้นทางแห่งการฝึกตน เราต้องสวมหัวใจหรือมีจิตใจของมือใหม่เสมอ ๆ ทั้งนี้ เพราะมือใหม่นั้นมีความเป็นไปได้ต่าง ๆ มากมาย แต่ผู้ที่เกิดความชำนาญแล้วนั้นจะมีทางเลือกไม่มากนัก
เมื่อนำมาพิจารณาด้วยใจอย่างใคร่ครวญแล้ว พบว่า บนเส้นทางฝึกพัฒนาจิตใจแห่งตนนั้น มันขึ้น ๆ ลง ๆ จะมีหลายครั้งที่ทำได้ดี และหลายครั้งที่ทำไม่ได้ดี การสวมหัวใจของผู้เริ่มต้นเรื่อย ๆ นั้น จะทำให้เราไม่ประมาท ที่จะหยุดการพัฒนา ประมาณนั้นขอรับ
ดู ๆ ไปก็คล้าย ๆ การเดินมรรคเพื่อทะลุกรอบอันคับแคบแห่งตน จนไม่มีตนนั้นเอง
ความเห็น (2)
ต้องมีจิตใจมือใหม่เสมอๆ
คำนี้ ดีจังเลยครับ
ผมเองก็แสวงหา จิตใจมือใหม่ มาเรื่อยๆครับ ส่วนใหญ่จะเป็นจากหนังสือ จากการฟังท่านผู้รู้ จากการอ่านใน G2K นำมาใช้ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง
แต่อย่างน้อย ก็ได้พัฒนาตัวเองครับ
ขอบคุณบันทึกธรรมที่มีประโยชน์ครับ
ผมก็เรียนรู้วิธีการทำงานแบบสด ๆ จากบันทึกหน้างานของท่านอยู่เป็นประจำเช่นกันขอรับ ได้ความรู้มากมายเสมอ ๆ ขอรับ