เคยเจ็บใจ..จนให้อภัยบ้างไหม
เป็นอารมณ์ชนิดหนึ่ง ที่เป็นไปตามความคิด อาจจะเป็นเพราะ เสียรู้ อาจเป็นเพราะ เสียใจ หรืออาจจะเป็นเพียง.....คิดมากไป ใช่ไหม
เคยบ้างไหม ที่อยู่คนเดียวและว่างงาน เลยคิดไปต่างๆนานาว่า.....ทำไมเป็นอย่างนี้ ทำไมไม่เป็นอย่างนั้น
ดังนั้น ไม่อยากให้สมองคิด จึงต้องหันมาทำงาน ทำ ทำ เพื่อให้สมองไม่คิดในเรื่องที่สับสน วุ่นวาย จนเลยเถิดมาถึง....เสียรู้ และ เสียใจ
*****
เสียรู้ เพราะ ความพลาดหวัง ผิดหวัง ตั้งใจว่า....น่าจะเป็นอย่างนี้ แต่แล้วกลับมาแปรเปลี่ยน พลิกผันไป...จนทำให้เกิดความเสียดาย ที่สูญเสียไป...นั่นคือ การเสียรู้
หักห้ามใจไม่ได้ จึงเกิดอารมณ์เสียใจ พอที่ประทังได้ ก็เพียง...เหงา เศร้า และร้องไห้
*****
เสียใจมาก ดับอารมณ์ของการสูญเสียไม่ได้ แค้น เคือง จนเกิดอาการ....เจ็บใจ
ครูอ้อย เจ็บใจ หรือ ภาษา ท้องถิ่น คือ เจ็บกระดองใจ คือ เสียใจมากๆๆ จนเจ็บปวดรวดร้าว มันส่งไปถึง ต่อมน้ำตา เลยมาที่อกหนัก จนอึดอัด หายใจไม่ออก และ ไปถึงในท้อง มากเสียจนต้องล้มตัวลงนอน หลับตา.....พยายามหาทางออกให้กับตัวเอง ให้หายความรู้สึก....เจ็บใจ เสียใจ
*****
ความรู้สึกแบบนี้ ไม่ได้เข้ามาบ่อยนัก เพราะ มักจะเป็นคนอารมณ์ดี คิดบวก สรวลเสเฮฮา จนนามสกุลว่า....แซ่เฮ
แต่ครูอ้อย เป็นปุถุชน คนสามัญ ย่อมยังคงมี.....รัก โลภ โกรธ หลง เป็นธรรมดา ที่ยังไหวหวั่น พรั่นพรึง ยังคงต้อง.....ใช้เวลา ปลดปลง ทำใจ บำรุงจิตใจ ไม่ให้สะทกสะท้านไปกับ.....สิ่งเร้า
*****
ในยามที่ล้มตัวลงนอนไม่ได้ ยังคงต้องเผชิญหน้ากับสิ่งเร้า ครูอ้อยจะมีวิธีการง่ายๆ ที่จะไม่ต้องพบกับสิ่งเร้า ที่เป็น...วาจา นั่นคือ เดินไปดื่มน้ำ และอมน้ำนั้นไว้ ไม่ต้องกลืนลงไปในคอ....อมไว้ นาน นาน นานจนกว่า สิ่งเร้าวาจานั้น เลือนลางจางหายไปเอง.....
หยุดลงแล้ว ไม่มีวาจา ถกเถียงกัน ให้ยืดยาว.....
ครูอ้อย มานอนคิดว่า อะไร มาทำให้เปลี่ยนไป....มันต้องมีสิ คิดเพียงใกล้ๆที่จำนนต่อหลักฐาน.....
อ๋อ...นี่เอง...เพราะ เจ้านี่เอง....มาเป็นตัวแปร ทำให้เปลี่ยนไป.....คิดออก บอกได้ จึงหาย เสียใจ หายเจ็บใจ และ มีอารมณ์ที่ดีเกิดขึ้น.....นั่นคือ การให้อภัย
การให้อภัย...เกิดขึ้นกับใคร ความรู้สึกเสียรู้ เสียใจ เจ็บใจ เจ็บกระดองใจ.....จึงหายไปสิ้น
เคยบ้างไหม เจ็บใจ จนมาถึงให้อภัย
ความเห็น (9)
สวัสดีครับครูอ้อย
เรื่องของความเจ็บใจเกิดขึ้นได้กับทุกคนนะครับ เพียงแต่ว่าทำอย่างไรเราจึงจะหลุดพ้นจากอาการเจ็บใจให้เร็วที่สุดเท่านั้นเอง ผมใช้วิธีนี้ครับ สลัดความคิดที่เกี่ยวกับความเจ็บใจออกไป บอกตัวเองว่า เจ็บใจหนอ ๆ นั่งนิ่ง ๆ และนึกทบทวนถึงสาเหตุของความเจ็บปวด ในไม่ช้ามันก็จะหายไปจากความทรงจำของเรา
ไม่อยากเห็นครูอ้อยเกิดอาการเจ็บปวดขึ้นบ่อยครั้งนะครับ เพราะจะทำให้เสียยี่ห้อแซ่เฮหมด
สวัสดีครับ
มาปลอบขวัญ ขอเป็นกำลังให้คนดีและคนเก่ง จงอดทน สักวันเราจะเป็นผู้ชนะ
ขอจงเข้มแข็งและแกร่งเช่นดังหินผาดังเดิมค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
เรียน ครูอ้อย
- อารมณ์
- โอกาส
- อภัย
สวัสดีค่ะ พี่สาวคนสวย ครูอ้อย แซ่เฮ
เจ็บใจ ก็รับรู้ไว้ว่า เจ็บใจ ไม่เจ็บกาย แล้วก็ก้าวข้ามไปเลย..
ให้อภัย ก็รับรู้ไว้ว่า ได้ให้อภัย ไม่เจ็บใจ ไม่เจ็บกาย แล้วก็ก้าวข้ามไปค่ะ..
มีความสุขมากๆ และ สวยวันสวยคืนตลอดไปนะคะ.. เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
สวัสดีค่ะ น้องรัก 
ครูอี๊ด
