"ไม่มีใครจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง"
"ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง"
(เพลง: ก้อนหินก้อนนั้น โรส ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์)
เนื้อเพลงนี้ผุดขึ้นมาทันที ที่ได้รับรู้ว่า.....
(แม่)"ต่อไปนี้ ไม่ซื้อมาขายแล้ว"
(น้าๆ)"เราทำขายเองเลยดีไหม ไม่ต้องไปง้อแล้ว"
"...**"""....*.*ll......***#####""........"(และอีกมากมายหลายประโยคที่เห็นจะมีน้ำโห และ อารมณ์ร่วมเต็มที่)
เรื่องของเรื่องคือ เตี่ย(พ่อ)ไปที่ธุระที่อ.ติดกันแล้วที่นั่นมีอาหารที่อร่อยขึ้นชื่อ เตี่ยเลยซื้อมาฝากแม่ และก็คนแถวๆบ้าน หลังๆมาก็พัฒนามาเป็น การรับมาขาย โดยการที่ทางร้านก็จะส่งขึ้นรถประจำทางมา แล้วเขาก็จะมาส่งที่บ้าน หรือ บางทีก็ไปรับของเอง ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี ขายดี .... จนเกิดเหตุการณ์ที่สะสมมาเรื่อยๆ เช่น ซื้อเท่าไหร่ก็ไม่ลดราคา ขายเท่าราคาปลีกทั่วไป บางทีไปก็ไม่ได้(ทั้งๆที่ไปรอเป็น ชั่วโมง) จนในที่สุดแม่ก็ตัดสินใจว่า ...... ทำเองก็ได้
** เกิดสมการ
เริ่มจากการเป็นลูกค้า > พัฒนาเป็น พ่อค้าคนกลางช่วยกระจายสินค้า > และกลายเป็นคู่แข่งในที่สุด
เป็นสมการการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัว
แต่จริงๆแล้ว ก็เพราะตัวเอง ที่สร้างคู่แข่ง ทั้งๆที่น่าจะได้ผู้ร่วมค้าที่ดี กลับกลายเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว
ระวังนะ!บางที เราอาจจะสร้างคู่แข่งโดยที่เราไม่รู้ตัวเลย
เพลงๆนี้เหมาะจริงๆค่ะ ว่าปะ
ความเห็น (3)
เห็นด้วยครับ บันทึกนี้ชัดเจนมาก เคยเจอคล้ายๆกันครับ
เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ
เมื่อวานนี้ไปเดินประตูน้ำ เจอแต่ร้านที่ไม่ค่อยเข้าท่าค่ะ
คล้ายว่าเค้าคิดว่าขายถูกแล้ว ไม่แคร์ลูกค้าเลยค่ะ
หรืออาจเป็นเพราะอากาศร้อน ประจำเดือนไม่มา หรืออะไรก็ตามแต่
คนขายอารมณ์ไม่ดี ลูกค้าก็ไม่อยากซื้อของล่ะค่ะ
เป็นบันทึกที่คมมากครับ และมันก็เกิดขึ้นแล้วจริงๆด้วย
ในวงการธุรกิจ ไม่มีมิตรแท้ หรือศัตรูถาวรหรอกครับ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆครับ ^^