ความเหมือนที่แตกต่าง

มุมมองที่แตกต่าง

สวัสดีค่ะ...กัลยาณมิตรทุกท่าน

ไม่ทราบว่า KIM จะคิดเหมือนใคร หรือใครที่คิดเหมือน KIM บ้างคะ

ตอนเป็นเด็กน้อย...เรียนระดับประถมศึกษา...ไม่ชอบภาษาอังกฤษเลย...เพราะเป็นภาษาที่แปลกใหม่สำหรับตัวเอง(ในสมัยนั้น) เรียนไปด้วยความไม่เข้าใจ...ยิ่งถูกครูลงโทษ...ยิ่งไม่ชอบใจ...ด้วยคิดว่า...เราก็พยายามแล้ว...แต่มันไม่เข้าใจ ทำไม่ได้ ทำผิด แล้วทำไม่คุณครูไม่แนะนำ หรือแก้ไขให้...เพราะเรามักจะคิดสิ่งที่แปลกและแตกต่างจากเพื่อนและครู... จบ ป. 6 จากโรงเรียนในหมู่บ้าน...ด้วยอาการ...งู งู ปลา ปลา...KIM จึงไม่แปลกใจที่คนปัจจุบันนี้เป็น...ปลาช่อน หรือว่า ปลาไหล...hee hee

     พอเข้าเรียนในระดับมัธยม...ก็ได้เรียนกับคุณครูที่มีความชำนาญด้านภาษาต่างประเทศโดยตรง...ด้วยวิธีที่หลากหลาย ทำให้ KIM เริ่มชอบภาษาอังกฤษมากขึ้น ศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเองมากขึ้น... (KIM มิได้หมายความว่าครูประถมไม่เก่งแล้วครูมัธยมเก่งกว่า...แต่เป็นเพราะ KIM ยังเด็กเล็กนัก ไม่รู้จักหาหนทางในการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง ต้องทำงานช่วยเหลือผู้ปกครอง...และก็เล่น ตามประสาเด็กๆ... KIM เคารพปูชนียบุคคลทุกท่าน...ด้วยหัวใจและความสัจจริง...)

     KIM มุ่งมั่นที่จะประกอบอาชีพครูให้ได้...มีความคิดมาตั้งแต่เด็ก...เมื่อมีผู้หลักผู้ใหญ่มาถามว่า...โตขึ้นอยากเป็นอะไร...KIM ก็ตอบว่า...เป็นครูค่ะ...หลายคนอาจจะคิดว่าเป็นคำตอบง่ายๆ ที่เด็กจะหาได้... เพื่อยืนยันคำตอบนี้...มาเรียนในระดับมัธยมศึกษา ก็มีผู้หลักผู้ใหญ่มาไถ่ถามอีกว่า...โตขึ้นอยากเป็นอะไร...คำตอบก็ยังคงเป็นเหมือนเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็กตอบ นั่นคือ...เป็นครูค่ะ...

     KIM สนใจเรียนด้านภาษามากกว่าด้านคำนวน...เมื่อถึงทางต้องเลือก...มีโควต้ามากมายมาให้เลือก แต่ที่โดดเด่นและเป็นที่สนใจแก่บุคคลทั้งหลายคือ...พยาบาลศาสตร์...กับ...ครุศาสตร์บัณฑิต...แน่นอน KIM เลือกเรียนสายอาชีพครู...ซึ่งญาติๆ ต่างก็ไม่ใคร่พอใจกับคำตอบของ KIM นัก

     KIM ไม่ได้เก่งภาษาต่างประเทศเท่าไร...แต่มีเพื่อน...กัลยาณมิตรมากมายที่ให้ความช่วยเหลือ...และได้เรียนกับครูชาวต่างชาติ...ผู้เป็นเจ้าของภาษา...และแล้วก็เรียนจบ...และก็มีงานทำ...รับราชการครู(ผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษ)

     ตอนที่เรายังไม่รู้จักภาษาอังกฤษ หรือตอนที่เรายังไม่รู้จักคนผิวขาว(ฝรั่ง...ไม่ว่ามาจากชาติไหนๆ ที่ผิวขาวๆ และพูดภาษาฝรั่ง) เราก็ว่าเขาเก่งสารพัดอย่าง ทั้งศาสตร์ความรู้แขนงต่างๆ เทคโนโลยี หรือความร่ำรวยอันหลากหลาย...ทำให้เราแอบยกย่องฝรั่งอยู่ในใจ...ร่ำไป...แต่มาวันหนึ่ง...ประสบการณ์(อันน้อยนิด)จากการทำงาน...ก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับชาวต่างชาติ หลายชาติ หลายภาษา...จึงทำให้กระจ่างแจ้งแดงแจ๋...ว่าแท้ที่จริง...เหอะๆๆๆ ในความต่างก็ยังมีความเหมือน...ในความเหมือนก็ยังมีความต่าง... กล่าวคือ...แม้จะเป็นฝรั่ง...ก็ใช่ว่าจะเก่งภาษาอังกฤษ...ไม่...  เขาก็แค่เป็นเจ้าของภาษา ฟัง พูด อ่านและเขียนในแวดๆวงๆ ของเขา...เท่านั่น...

         ได้ลำดับที่ 10  น่าพอใจอย่างไรหรือ... อย่างน้อยก็บอกให้เจ้าของภาษาที่ดูถูก KIM ให้รู้ว่า เด็กที่ได้ลำดับ 1-3 มีครูไทยเป็นผู้ฝึกฝนให้... huhu แต่ทั้งนี้ ทั้งนั้น สำหรับ KIM แล้ว การได้เข้าร่วมเรียนในข้องเรียนขนาดใหญ่เป็นประสบการณ์ที่สุดยอด ได้พบปะเพื่อนครูที่มาจากหลายสถานศึกษา...

     วันหน้าหากมีประสบการณ์ใหม่ๆ ก็จะแวะมาไหม่...ขอบคุณบรรพบุรุษของไทยแต่โบราณ...ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่าน...ขอบคุณ  ขอบคุณ  แล้วก็...ขอบคุณ

การเขียนบันทึก ที่สะท้อนความจริง บางครั้งก็ไม่ถูกใจใครหลายๆ คน แต่ทั้งนี้เราก็จะได้รู้ว่า...ในอดีตเราทำอะไรไปบ้าง ควรทำหรือไม่ควรทำ...หากเราไม่บันทึก อนุชนรุ่นหลังก็คงขาดมุมมองที่ต้องมีไปอย่างน่าเสียดาย

สำหรับ kIM การใช้ชีวิตและการทำงาน ยึดหลัก....การก้าวไป  สำคัญกว่าการก้าวถึง

My Regards

KIM