อย่างนั้น อย่างนั้นเอง
จะมีอีกสักกี่วัน จะรอคอยอีกสักกี่ปีที่พวกเราจะได้เห็นภาพที่งดงามที่ออกมาจากทั้งใจและกายโดยเฉพาะกับคนแก่ๆที่นับวันก็เหมือนตะวันชิงพลบเคลื่อนคล้อยรอเวลาที่จะตกดิน
เราทั้งหลายจะรอให้ตัวเองเดินไม่ไหวก่อน เดินไปได้ด้วยไม้ค้ำกาย
หรือรอให้ดวงตาพร่าเลือนรางมองไม่เห็นก่อนค่อยหายามาแก้หรือฉันใด
หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ที่ชราเข้ามาเยือนแล้วหรือจะเอามาทำประโยชน์อันใดได้
เมื่อถึงเวลาที่ความทุกข์เข้าแผดเผาแล้วท่านจะทำอันใดเมื่อน้ำคือพระธรรมที่จะดับความทุกข์เหล่านั้นท่านไม่เตรียมให้พร้อม
ตามธรรมดาคนเราเมื่อไม่เกิดความทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นกับตัวเองย่อมไม่มองหาเครื่องมือดับทุกข์เหล่านั้นก่อน
เช่นเดียวกันส่วนมากเมื่อไม่เห็นแจ้งประจักษ์กับตนเองน้อยท่านนักที่จะยอมพยุงกายเข้ามาใน(วัด)ร่มพระธรรมอันเย็นจับใจ
แต่ความเป็นจริงย่อมปรากฏอยู่เสมอว่ากว่าเราจะได้พบพระธรรมทุกอย่างก็ไม่สามารถหวลคืน(แก้ไข)ได้
ทุกคนย่อมคิดได้ก็ต่อเมื่อทุกอย่างผ่านเลยไป คนที่รวยย่อมไม่คิดว่าความจนจะมีโอกาศมาถึง แต่เมื่อใดความจนดำเนินมาถึงเขาเขาก็ไม่สามารถต่อต้านได้
เมื่อใดก็ตามที่อกุศลกรรม(บาป)ยังไม่ส่งผลเขาก็ยังยิ้มหัวเราะเยาะได้ แต่เมื่อใดบาปเหล่านั้นส่งผลเขาก็จะทุกข์ชั่วนิรันด์
เมื่อใดที่ยังมีชีวิต มีลมหายใจ กายบริบูรณ์ ใครเล่าจะคิดว่าความตายจะมาถึง แต่เมื่อความตายมาถึงแล้วเขาก็ไม่มีโอกาศได้คิดเลย(ใครก็ไม่คิดว่าตัวเองจะตายง่ายๆจึงพากันประมาท)
เหล่าบัณฑิตย่อมคิดว่าเมื่อเรายังมีร่างกายสมบูรณ์อยู่นี้แหละเราจะรีบทำความดีตามปรารถนา ตามกำลังอันบุรุษผู้มีความเพียรจะกระทำได้ เพราะเมื่อใดร่างกายแก่หง่อมแล้วก็ไม่อาจให้กิจทุกอย่างสมบูรณ์ได้ เพราะเหตุฉะนี้กระมั้งเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะราชกุมารครั้งนั้นจึงออกผนวชเมื่อตอนที่พระเกษายังดำสนิท
สวัสดีครับท่านสาธุชนทั้งหลายวันนี้อ่านหลายๆความแล้วก็ให้รู้สึกสับสน จึงหันมาดูรูปเก่าบรรยากาศแก่ๆบ้างเผื่อจะได้ผ่อนคลายตอนดึกๆอากาศเย็นๆเร้าใจยิ่ง แทนที่จะได้ผ่อนคลายกลับกลายเป็นการปลงไปได้ขอรับท่านทั้งหลาย
แกะข้อความปลงๆมาให้ท่านทั้งหลายได้อ่านเล่นๆเป็นห่วงบางท่านที่อยากเป็นนั่น-นี่อยู่ตลอด เลยวิ่งไปตามการปรุงแต่ง
อย่ากระนั้นเลยท่านสาธุชนมาหยุดดูตัวเองบ้างก็ดี เลยเอาภาพมาให้ดูเผื่อพบแสงสว่างบนหนทางแห่งความมืดมน
อนึ่งหากว่าภาพที่เอามาลงไม่เป็นที่เจริญตาแก่ท่านก็ดีอาตมาภาพขออย่ามีเวร เพราะในใจจริงก็เพื่อลงไว้ดูเป็นเครื่องเตือนใจเท่านั้นเอง หาได้มีเจตนาเป็นอย่างอื่นไม่
คืนนี้บรรยากาศดี ฝนตกรินๆลมพัดอ่อนคิดถึงชั่วชีวิตของเราบ้างก็ดี อาตมาขออำลาสำหรับคืนที่มืดมน หวังว่าตื่นตอนเช้าจะมีโอกาสเห็นแสงพระอาทิตย์อุทัยยามรุ่งเช้าฯ
ความเห็น (5)
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
ขอบคุณที่นำเรื่องดีดีมีข้อคิดมาฝากกันนะครับ
เมื่อทุกอย่างผ่านไปแล้วจึงคิดได้ เมื่อสงครามความแตกแยกบังเกิดขึ้นแล้ว เหลื่อแต่ควันปืนและเปลวไฟ เหลือแต่ซากของความผิดผลาดเมื่อนั้นมนุษย์ทั้งหลายมักหันกลับมาหวลคิด เมื่อใดกรุงศรีอยุธยายังไม่ล่มเมื่อนั้นจะไม่ปรากฏพระนามสมเด็จพระนเรศวรมหาราช-สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชให้พวกเราได้เลื่องลือ เมื่อใดยังไม่เกิดวิกฤตการณ์เหล่าขุนศึกอภิชาติชนหาปรากฏไม่ ถ้าหากว่าแกงยังไม่จืดจางเราก็ยังไม่คิดถึงเกลือ เมื่อใดยังไม่พลัดพรากเราก็ยังไม่คิดถึงกันแต่ความรักความคิดถึงย่อมปรากฏเมื่อเวลาที่จะจาก เมื่อท่าข้ามฟากยังมองเห็นได้เหล่าเรือนักเดินทางก็ไปอย่างมีความสุขโดยไม่เคยคำนึงว่าที่มีความสุขเพราะมีท่าส่งมา แต่อันสุดท้ายนี่น่ากลัวหวังว่าคงไม่เกิดคือ เมื่อใดโลกนี้มืดมนเมื่อนั้นคนย่อมตระหนักถึงธรรม ขอขอบพระคุณท่านทั้งหลายที่ติดตามอ่านครับ เจริญพรฯฯฯ
นมัสการพระคุณเจ้า
ถ้าเรารอให้แก่แล้วค่อยศึกษาธรรม น่าจะช้าไปนะเจ้าคะ
ถึงตอนนั้นอาจสมองเลอะเลือน เรียนไม่ค่อยรู้แล้วก็ได้
แถมไม่รู้ว่าชีวิตจะยาวถึงวันนั้นหรือไม่
คนเราถ้าไม่ทุกข์ก็ไม่ค่อยนึกถึงะรรมเจ้าค่ะ
ดิฉันเองก็ศึกษาธรรมเพราะพบทุกข์
สมดังที่พระพุทธองค์สอน
ทุกข์เป็นอาหารของศรัทธา
เพราะมีศรัทธา จึงมีบุพนิมิต มีการเดินทางด้วยมรรค
ทำไมพระองค์เลิศนักนะเจ้าคะ
ขอบพระคุณเจ้าค่ะสำหรับภาพเตือนใจ
นมัสการลาเจ้าค่ะ
คุณณัฐกราบนมัสการลาจะไปไหนหรือ อ่านข้อความของอาตมาแล้วคงไม่ปลงจนขนาดนะ อาตมาไม่ได้เข้ามาดูหลายวันต้องขออภัยวันนี้มาช่วยงานปฏิบัติธรรมแบบบ้านนอกอยู่ที่อำเภอบ้านไผ่ เสียดายที่ไม่ไ้ด้เอากล้องมาเลยไม่มีภาพให้ดู มาช่วยงานท่านพระอาจารย์นรงค์ที่เป็นเพื่อนสหธรรมิก เดียวคงเข้าไปอ่านบันทึกของคุณณัฐบ้าง คิดถึงทุกๆท่านครับ
นมัสการเจ้าค่ะ
มิได้เจ้าค่ะ ไม่ได้หายไปไหนไกล เป็นเพียงคำลงท้ายที่ใช้เท่านั้นเจ้าค่ะ
เพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่ ไปสัมนากับทีมมหาจุฬาเรื่องการเขียนบทความในวันวิสาขบูชาโลกมาเจ้าค่ะ ไหนๆก็ใช้งบทางราชการแล้ว เลยน่าจะทำตัวให้เป็นประโยชน์สมกับที่ใช้เงินประชาชนบ้าง เลยกำลังค้นหาข้อมูลที่จะใช้ในการเขียนเจ้าค่ะ
ก็คงต้องแว๊บจากโกทูโนสักระยะ เพราะหลังจากที่เขียนบทความเสร็จ ก็จะวาดรูปถวายพระคุณเจ้าต่อ จากนั้นก็เตรียมอ่านหนังสือที่จะสอบเข้าเรียนต่อ ป.โท พระพุทธศาสนาที่มหาจุฬาเจ้าค่ะ (กลัวสอบไม่ผ่านเจ้าค่ะ)
ขอบพระคุณพระคุณเจ้าที่ห่วงใย