เมื่อต้นหนาวสายลมห่มทุ่งหญ้า
แดดทาบทาสวยสว่างกระจ่างใส
น้ำในบึงพริ้วผ่านก้านบัวใบ
พรมพริ้มไหวล้อแสงแข่งตะวัน
ชื่นฉ่ำนักกับหัวใจคนในฝัน มืออุ่นอุ่นอิงแอบอยู่แนบกัน หลับตาลงหลงวันอันสุขใจ เอื้อมเด็ดดอมเธอชมเสียบผมให้ คำหวานหวานเคยคุ้นอุ่นหัวใจ ฝันก็เพริดพรายไปไร้ทิศทาง วะวิบวับลวงใจแล้วไกลห่าง คนหลงคำหลงฝันพลันเคว้งคว้าง เมื่อเหลียวหาคนข้างข้างว่างเปล่าดาย สะท้อนภาพความฝันอันหวั่นไหว ตาหลับลงเห็นหน้ายังอาลัย ต้องเตือนตัวเตือนใจว่าไม่จริง ก็สะท้านหัวใจได้อย่างยิ่ง ไฟความฝันไหม้มอดถูกทอดทิ้ง เพราะแท้จริง..ไม่มีฉัน..ในฝันเธอ..
ร่มไม้รื่นริมน้ำและความรัก
กลิ่นดอกหญ้าลอยลมชมว่าหอม
พยับแดดยังคงเป็นเช่นพยับ
แค่สายลมต้นหนาวก็หนาวสั่น
และต้นหนาวเมื่อลมพัดระบัดผ่าน
กิ่งไผ่.....ใบหลิว
และต้นหนาวเมื่อลมพัดระบัดผ่าน
ก็สะท้านหัวใจได้อย่างยิ่ง
ไฟความฝันไหม้มอดถูกทอดทิ้ง
เพราะแท้จริง..ไม่มีฉัน..ในฝันเธอ..
กลอนไพเราะมากจัง หากแต่เศร้าจัง
อยากหลงฝัน แล้วตื่นมาพบว่าเป็นจริง ได้ไหมคะ
...
เมื่อต้นหนาวสายลมห่มทุ่งหญ้า
ระบัดโบกปลิวไหวมาพาวาบหวาม
ฝากส่งใจข้ามขุนเขาลำเนาธาร
กระซิบผ่านว่าคงมั่น มิผันแปร ...
...
หลงฝัน อันหวานชื่น และรื่นรมย์ สบายใจค่ะ
รื่นไหลดีจังครับ
เหมือนเสียงดนตรี
..สวัสดีครับ
..ฉันอยู่ในฝันเธอหรือไม่..ไม่สำคัญ
..เธออยู่ในฝันฉัน..แค่นั้นพอ
..สุขใจที่ได้รัก
สวัสดีค่ะ...สาวน้อยซิลเวีย
ดีใจค่ะที่ยังไม่ลืมเลือนกัน และขอบคุณสำหรับ...คำชม (รึเปล่า? )..
สวัสดีค่ะ...คุณ kaniya
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
อารมณ์คน...อารมณ์กลอน...ผสมผสานกันไป
ตื่นจากฝัน หันมา หาสิ่งใหม่
กำลังใจ พร้อมให้ จากใจมั่น
ไม่ฝันเพ้อ แล้วจะเจอ ซึ่งคืนวัน
สุขนิรันดร์ ไม่ต้องพ้อ รอฝันจาง
สวัสดีค่ะ คุณ poo
กลอนเศร้า...เพราะคนเขียนเศร้า
แต่ไม่อยากให้คนอ่านเศร้านะคะ
มีคนบางคนพูดไว้ว่า " สักวัน....ฝันนั้นจะเป็นจริง " กิ่งไผ่ฯก็เชื่อเช่นนั้นค่ะ
สวัสดีค่ะ.....คุณ สันติสุข
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย
แอบไปอ่านกลอนที่บล็อกของคุณสันติสุขมาด้วยนะ
เขียนได้กระแทกความรู้สึกจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะ.....คุณ soraya
ฉันอยู่ในฝันเธอหรือไม่..ไม่สำคัญ..เธออยู่ในฝันฉัน..แค่นั้นพอ
ชอบสองวรรคนี้จัง
ขอบคุณนะคะที่ยังมาทักทายสม่ำเสมอ
สวัสดีค่ะ.....พี่ครู ป. 1