ไปเอ็กซ์เรย์ปอด...ได้เอ็กซ์เรย์ใจด้วย
อาการไอของฉันน่าเป็นห่วง เพราะไม่ได้ไอตลอดเวลา
แต่จะไอหลังจากใช้เสียงมากๆ และขณะกำลังสอน
กลางคืนไม่ได้นอน ติดต่อกันหลายคืน
ตัดสินใจไปหาคุณหมอ คุณหมอบอกว่าดูไปอีกสัก 1 สัปดาห์นะครับ
ฉันบอกว่าไอมานานย่างเข้าสัปดาห์ที่สามแล้ว
และหากยังนอนไม่หลับ ฉันเกรงว่าร่างกายอาจยอมจำนนเสียก่อน
และมั่นใจว่าที่ยังลุกขึ้นทำท่าประปรี่กระเปร่าได้
นั้นอาจเป็นผลบุญที่เกิดจากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ
ร่างกายจึงยังพอไหวๆแม้กลางคืนถ้านับเวลาแล้วถือว่านอนไม่พอ
ส่วนกลางวันไปสอน ทำกิจกรรมทุกอย่างเหมือนปกติ
เพราะไม่อยากปล่อยเด็กน้อยให้เป็นภาระของใคร
และไม่อยากให้เด็กน้อยว้าเหว่เพราะครูประจำชั้นไม่อยู่
คุณหมอเลยอนุญาตให้ทำการเอกซเรย์ปอดให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
ก็เดินไปห้องเอกซเรย์ ห้องที่ฉันคุ้นเคย เพราะผ่านการตรวจด้วยเครื่อง
ก่อนรับการรักษาจากห้องนี้หลายครั้ง
ระหว่างทางเจอป้ายบอกทางไปห้องเอกซเรย์เป็นภาษาพม่า
ก็เก็บภาพมาฝาก ถึงห้องก็เปลียนเสื้อ ใส่เสื้อสีเขียวสวยของโรงพยาบาล
แล้วก็จัดแจงเก็บของมีค่าใส่กระเป๋า
หนีบเข้าห้องเบอร์ 5 ซึ่งอยู่ด้านในสุด นึกสนุก ก็คว้ากล้องขึ้นมาถ่ายภาพตัวเอง
ก่อนเข้าห้องเอกซเรย์
ระหว่างรอผลการเอกซเรย์ ฉันเห็นเด็กน้อยจากโรงเรียนหนึ่ง เดินมาหาหมอด้วยตนเอง
เมื่อได้พูดคุยกันจึงทราบว่าเด็กมากับครู และคุณครูนั่งเป็นกำลังใจอยู่ท้ายแถว
เด็กบอกว่าเธอชื่นชมครูประจำชั้นของเธอมาก ครูประจำชั้นของเธอเหมือนแม่คนหนึ่ง
ฉันชมเธอว่าเธอกล้าหาญมาก ไม่กลัวหมอเหรอ
เธอบอกว่าคุณครูสอนว่าต้องกล้า ที่จะเรียนรู้ในทุกที่ๆปลอดภัย
แสดงว่าเธอมีทัศนคติที่ดีต่อโรงพยาบาล
เด็กหลายคนกลัวโรงพยาบาล กลัวหมอ กลัวตำรวจ และกลัวครู
อันเป็นผลมาจากการที่ผู้ดูแลเด็กไม่สามารถดูแลเด็กได้
ก็จะพยายามดึงสิ่งต่างๆมาขู่ ให้เด็กกลัว ทั้งๆที่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
หรืออาจเจอภาพประทับที่ไม่ประทับใจ เป็นความกลัวที่ฝังแน่น
และทำให้เด็กพลาดโอกาสที่จะเรียนรู้ไปอย่างน่าเสียดาย
พอดีผลเอกซเรย์ของฉันออกมา เราจึงยุติการสนทนาเพียงนี้
ดูซิฉันลืมถามว่าเธออยู่โรงเรียนอะไร เพราะมัวแต่รู้สึกทึ่งในตัวเธอ
เมื่อผลเอกซเรย์ออกมาปอดปกติดี ยังไม่ขาว ฉันก็เบาใจ
คุณหมอจึงฟันธงว่า หลอดลม หลอดเสียงอักเสบ และติดเชื้อ!
นอกจากรับประทานยาที่คุณหมอจัดให้แล้ว
ฉันยังดื่มน้ำมะนาว และน้ำมะกรูดคั้นบ้างสลับกันตามคำแนะนำของภูมิปัญญา
เพราะมองไม่เห็นโทษอะไร ดีเสียอีกทำให้ชุ่มคอ
และครั้งนี้ก็ได้สิ่งวิเศษสุดมาอีกตำรับหนึ่งซึ่งเป็นของพื้นๆที่ฉันมองข้ามมานานเหลือเกิน
นั่นคือมะขามเปียกที่ใช้ปรุงอาหารนั่นเอง ให้รับประทานทุกครั้งทีรู้สึกว่าจะไอ
ฉันจึงหาซื้อแถวโรงเรียนปรากฏว่าเป็นมะขามเปียกหวาน ซัดเข้าไปเกือบครึ่งกิโล
น้ำตาลทำท่าจะขึ้น ตกเย็นจึงไปทำการเผาผลาญด้วยการวิ่ง ค่อยยังชั่วที่รู้ทัน
เบาหวานคงจ้องอยู่แล้ว มันคงคิดนะว่าอย่าเผลอก็แล้วกันแล้วกัน
ประสบการณ์หลายสิบปีบอกว่านักเรียนต้องมีครูประจำชั้น
แม้จะเป็นการจัดการเรียนการสอนแบบสอนเวียนตามรายวิชาก็ตาม
จากผลการเปรียบเทียบความแตกต่างของนักเรียนที่มีครูประจำชั้นดูแลเอาใจใส่
มีพัฒนาการทั้งสามด้านสูงกว่าเด็กนักเรียนที่ไม่มีครูประจำชั้น
เด็กเรียนเรียนรู้และทำกิจกรรมโดยขาดพี่เลี้ยงช่วยเหลือในช่วงเวลาว่าง
ช่วงรอยต่อชั่วโมง หรือครูประจำวิชามีเหตุจำเป็นมาสอนไม่ได้
หรือช่วงหลังโรงเรียนเลิก และก่อนเข้าเรียนในตอนเช้า
ครูประจำชั้นล้วนมีบทบาทต่อการพัฒนาเด็กน้อย
ผลสำรวจนักเรียนด้านความพึงพอใจของนักเรียนที่ฉันสอน
นักเรียนที่มีครูประจำชั้นดูแล เอาใจใส่ มีความพึงพอใจ
และมีความสุข สูงกว่า และมีความกล้าหาญที่จะแสดงออกในทางสร้างสรรค์ได้ดีกว่า
มีความรับผิดชอบ และมีความภูมิใจในตนเอง
เพราะมันเป็นเสมือนบ้านที่อบอุ่นด้วยไอรัก หลังที่สองของเด็กน้อยนั่นเอง
ขอให้เด็กน้อยทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมที่จะเรียนรู้ในโลกกว้าง
มีจิตใจเป็นจิตอาสา จิตสาธารณะ
เจริญเติบโตเป็นคนดีของสังคม มีความรัก ความอบอุ่น
และปลอดภัยจากภยันตรายใดๆ
ขอบคุณกลิสเตอร์น่ารักๆจากhttp://www.zalim-code.com/gister.html
ขอบคุณค่ะ
ภาคผนวก
....ฮา๐ ครับพี่น้อง....
ภาษาพม่าที่พบเห็นในโรงพยาบาลสมุทรสาคร
แล้วจะนำมาฝากอีกค่ะ
สมุทรสาครเมืองคนสองประเทศ...อุ๊บ!
ความเห็น (20)
กราบเรียนครูต้อยติ่ง
- จิบน้ำอุ่น หรือ น้ำมะนาวอุ่นๆ ระหว่างการสอน หรือ บรรยาย น่าจะดีขึ้นครัย
- ที่สำคัญ คือ การพักผ่อนครับ
- รักษาสุขภาพ ครับท่าน
- วันคณุ กตัญญู รู้คุณครู
ยินดีกับผลตรวจค่ะครูพี่ต้อย รักษาสุขภาพนะคะ
ลูกศิษย์ครูพี่ต้อย น่ารักจัง ชื่นชมครูดี ด้วยจิตคารวะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู
ดิฉันก็เคยทรมานเพราะการไอค่ะ
เนื่องจากขนภายในหลอดลมที่เรียกว่าซีเลียไวผิดปกติ เจออะไรหน่อยก็ไอ
ปีที่แล้วอากาศเย็น ดิฉันไออยู่ 3 เดือน หมอส่งเอ็กซเรย์ปอดเหมือนกันค่ะ ผลคือทุกอย่างปกติ ยกเว้นซีเลียที่ว่า ให้ยาสูดทางปากซึ่งเป็นสเตียรอยด์มา
ดิฉันไม่กล้าใช้ เพราะกลัวสูดแล้วถ้าล้างปากไม่สะอาดพอหลังการสูด จะเกิดราในปากได้ เลยถามน้องเภสัชกรข้างบ้าน น้องเค้าบอกว่าโรคนี้ ชาวบ้านเรียกโรคไอร้อยวัน ได้ยามาทาน ซึ่งลดการแพ้ในลำคอโดยเฉพาะ
เลยค่อยดีขึ้นค่ะ (ขณะทานยานะคะ) ไม่ไอจนปวดไปทั้งเอว หลัง เหมือนก่อน ครบสามเดือนก็หายไปเองค่ะ
หายไวๆนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูต้อย
อย่านอนดึกนะคะ รักษาสุขภาพมาก ๆ ค่ะ
ขอให้หายเร็ว ๆ ค่ะ
(^___^)
ได้อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมคุณครูมากเลยครับ
รักและใส่ใจกับเด็กๆมาก รู้สึกดีใจแทนเด็กๆเหล่านั้นจริงๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ หายไวๆ ^^
สวัสดีค่ะ
ฝากพิจารณาและทดลองนะคะ อาการของคุณครูขอแนะนำ ใช้น้ำมันมะพร้าว จะดีขึ้นค่ะเพราะน้ำมันมะพร้าวมี กรดลอริก ค่ะที่จะช่วยให้หายไอ
ตามสาวน้อยน่ารักมาค่ะ คุณครูหายไวๆนะคะ
กราบขอบพระคุณท่านJJ ค่ะ
ดื่มน้ำอุ่น น้ำมะนาว ระหว่างทำการสอน และพักผ่อน
ผงเข้าตาจริงๆค่ะ
และขอบคุณธรรมะดิจิตอลค่ะ
สามวัยที่น่าคิด ครูต้อยผ่านสองวัยมาแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้
แต่จะนำประสบการณ์ที่ผ่านมาถ่ายทอดเรื่องราวเพื่อเป็นกรณีศึกษาดีไหมคะ
ยังเหลืออีก 1 วัยคือวัยนี้วัยที่พยายามให้เกิดความพร้อมเพื่อจะเผชิญกับสิ่งต่างๆ
ที่เดิมพันกันด้วยชีวิตและมีความดีเป็นเครื่องค้ำจุน ก่อนจะจากไปตามธรรมชาติ
นั่งคิดพิจารณาธรรมะดิจิตอลที่ท่านกรุณาส่งมาให้ดูถึงสองวันค่ะ
เลือกดูแล้วว่าตัวเองจะเป็นดั่งใครในภาพ
แต่ทุกคนในภาพล้วนมีความสุข
และมีความหมายทั้งสิ้น
วัยนี้จึงเป็นวัยที่ครูต้อยเห็นว่าควรตั้งมั่นอยู่ในความสงบ
และหาโอกาสเรียนรู้ธรรมชาติของธรรมชาติให้มากที่สุด
ประคองตนเองให้เป็นผู้มีสุขภาพดีเพื่อจะได้ช่วยเหลือสังคมให้นานที่สุด
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะน้องPoo
เด็กทุกคนมีฝันค่ะ
เด็กน้อยคนหนึ่งพูดว่า ฝันไม่เสียสะตางค์
แล้วทำไมเพื่อนๆจึงไม่กล้าที่จะฝัน
ขอบคุณค่ะน้องณัฐรดา
เป็นเช่นนั้นจริงๆนะคะ
ไอได้ไอดี นี่ถ้ามีรางวัลพี่ครูต้อย ชนะที่ 1 แน่เลย อิอิ
และขอบคุณความรู้ใหม่ค่ะ เรื่องขนภายในหลอดลมที่เรียกว่าซีเลีย
เดี๋ยวจะหาโอกาสเรียนรู้เจ้าขนตัวนี้ให้เข้าใจมากยิ่งขึ้น
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
วันนี้พี่ไปร่วมกิจกรรมวิ่งมาราธอน
ของครูสมุทรสาครมาค่ะ
ตื่นตี 5 และเดินออกจากบ้านไปพร้อมสามีไปยังจุด start
ระยะทางประมาณ 4 กิโลเมตร แล้วไปลงทะเบียนวิ่งผู้สูงอายุ 51-60 ปี
เกือบไม่รอดเหมือนกัน แต่วิ่งไปเก็บภาพสองข้างทางไปด้วย
พร้อมกับสูดกลิ่นมหาชัย ทำความรับรู้ขณะวิ่ง
นึกถึงผู้ป่วยทุกคนขอให้มีสุขภาพแข็งแรง และสามารถลุกขึ้นมาวิ่งได้
โชคดีมีรถพยาบาลตามหลังมาติดๆ
จนถึงที่หมายเป็นคนเกือบสุดท้ายด้วยความปลอดภัยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
น้องFallen
- มันเป็นโอกาสที่ดีของเราค่ะ
- หากได้มีโอกาส ครูต้อยไม่เคยปล่อยไปอย่างไร้ความหมาย
- ยกเว้นบางอย่างที่ให้ทำเพื่อตัวเอง มักพลาดที่จะไม่ได้ทำ
- ด้วยระลึกเสมอว่า เดี๋ยวเราก็จากไปแล้ว มันเกิดขึ้น แล้วดับไป
- ขอเพียงให้เด็กรุ่นใหม่เติบโตด้วยความเข้มแข็ง
- และมีพลังที่จะสร้างสิ่งสวยงามให้เกิดขึ้นบนโลกนี้
- ขอบคุณกำลังใจ
- ขอให้สิ่งดีงามส่งผลบุญถึงน้องFallen
- ให้พบแต่ความสุข ความเจริญค่ะ
ขอบคุณค่ะ ที่นำเรื่องราวน่าสนใจมาฝาก
พี่ตามไปที่บล็อกแล้วนะคะ
โชคดีได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วย
จะติดตามเรียนรู้ไปด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
กรดลอริกน่าสนใจนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- น้องซิลเวียเอาส้มมาฝากค่ะ
- ขอให้อาการไอหายเร็วๆ..ระหว่างสอนถ้าจิบน้ำอุ่นไปด้วยน่าจะช่วยได้เหมือนกันค่ะ
น้องซิลเวียน่ารักจังเลยลูก
ขอบคุณค่ะ
เห็นแล้วต่อมน้ำลายทำงานเลยลูกเอ๋ย
สวัสดีค่ะ
แวะมาชม
น่ารักกันจริงๆ เลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ^__^
น้องต้นเฟริ์น
ครูต้อยอ่านเจตนา และความตั้งใจของหนูแล้ว
ก็ขออวยพรให้หนูทำได้ดั่งใจหวังนะคะ
ขอให้เจริญๆและมีความสุขมากๆค่ะ
ตามมาเยี่ยมและให้กำลังใจคุณครูค่ะ
ไอเรื้อรังรักษายากเพราะมักเกิดจากการใช้งานมากไป
คงต้องดูแลตัวเองและทำงานให้พอดีเพื่ออยู่เป้นกำลังใจเด็กๆต่อไปค่ะ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมค่ะ
