คือภาพซ้อนในนิยามความว่างเปล่า
ที่สร้อยเศร้าแทรกซึมในทรวงอก
ความทรงจำซับซ้อนซ่อนเรื้อรก
แผ่ปกคลุมครอบอยู่รอบกาย
ในความเงียบเหงาของเรานั้น
นิ่งงันดุจเงาคราวแสงฉาย
บางคราวก็กระจ่างมิจางคลาย
ยังงดงามคล้ายๆว่าเคยมี
แม้คืนวันผ่านไปไม่หวนกลับ
เมื่อทุกสรรพเปลี่ยนไปไม่คงที่
วันเวลาก้าวผ่านเนิ่นนานปี
ยังจดจำสิ่งดีดีที่ผ่านมา
คือภาพซ้อนทุกทีที่คิดถึง
ยังลึกซึ้งความผูกพันอันมีค่า
เมื่อทบทวน ยังเป็นสุขเหมือนทุกครา
และรู้สึกทุกเวลา.....ว่ารักเธอ
กิ่งไผ่.....ใบหลิว
ซ้อนทับซับซ่อนสับสน
ระคนวิ่งวนค้นหา
แสงแรกอยู่ที่ปลายฟ้า
รอเธอสุดหล้าฟ้าไกล
แวะมาเยี่ยมครับ
ขอโทษด้วยครับ
ที่ขึ้นเครื่องหมายคำพูดซับซ้อน
สวัสดีค่ะ...คุณphornphon
ขอบคุณที่แวะมาพร้อมบทกวีที่จับใจ...
..สวัสดีครับ
..ลึก..สุดใจ
คือภาพซ้อนซ่อนสายให้หวนหา
คือสัมพันธ์ผ่านกาลเวลาพาสุขสันต์
คือทรงจำเนิ่นนานนิจนิรันดร์
คือเรื่องราวเธอกับฉันยังตรึงตรา
....
มาร่วมรำลึก ภาพซ้อนแห่งทรงจำ นำมาซึ่งความรู้สึกดีๆ ค่ะ
คุณ Soraya............
ขอบคุณนะคะ...ที่ยังอยู่เป็นเพื่อนกัน
ลึก...สุดใจ
ยากที่ใครจะมองเห็น
แต่....สัมผัสได้ ด้วยความรู้สึก
......
สวัสดีค่ะ....คุณ poo
ความทรงจำของเรา มีภาพซ้อนทับกันอยู่มากมาย
อยู่ที่ว่า ในห้วงเวลานั้นๆ ภาพไหนจะแจ่มชัด
และอยู่ที่ว่า....อะไรคือสิ่งที่ทำให้ภาพนั้นฉายชัดขึ้นมา
ขอบคุณค่ะ...สำหรับบทกวีที่ไพเราะและความหมายดีมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
เป็นภาพที่งดงาม
น่าจดจำจริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณณัฐรดา
ขอบคุณที่มาทักทายเป็นกำลังใจนะคะ