เดินไปด้วยกันสู่บ้านปางจำปี

               

 สวัสดีค่ะ!

วันนี้เป้าหมายของเราอยู่กันที่หมู่บ้านปางจำปีค่ะ หลังจากที่เราได้วางแผนปฏิบัติภารกิจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาลงมือปฏิบัติจริงกันสักที มาเริ่มมุ่งหน้าเข้าสู่หมู่บ้านปางจำปีไปพร้อมๆกันเลยค่ะ
"เดินไปด้วยกันสู่บ้านปางจำปี" ตามมาเลยคะ

"เดินไปด้วยกันสู่บ้านปางจำปี"

ตามมาเลยคะ

 

              

  ภารกิจที่ทำให้จุดมุ่งหมายของเราต้องมาอยู่ที่บ้านปางจำปีแห่งนี้ ก็คือการสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์ป่าของหมู่บ้านแห่งนี้นั่นเองค่ะ โดยวิทยากรได้แบ่งกลุ่มสำรวจออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่เข้าสำรวจป่าและกลุ่มที่สำรวจหมู่บ้าน กลุ่มของเราตั้งใจว่าจะเข้าสำรวจในป่า แต่พอได้รับคำปรึกษาจากพี่กบแล้ว ทำให้ทราบว่าเป็นวิธีการหาข้อมูลที่ผิด เนื่องจากการเข้าไปในป่าไม่ได้หมายความว่าจะพบสัตว์ป่าทุกชนิดภายในเวลาอันสั้น พี่กบจึงแนะนำให้เราเข้าไปสอบถามจากชาวบ้านในหมู่บ้านแทนจะได้ข้อมูลเยอะกว่า พวกเราจึงเริ่มเดินมายังหมู่บ้านปางจำปีอย่างสนุกสนาน พบว่าบ้านแต่ละหลังในหมู่บ้านมักจะเป็นบ้านที่สร้างด้วยไม้เสียส่วนใหญ่ แต่ละหลังจะติดกันไม่มีการสร้างกำแพงกั้นเขต ดูแล้วเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน ทำให้รู้สึกอบอุ่นดีค่ะ  ในระหว่างที่เดินสำรวจอยู่ก็ถือโอกาสถามพี่ที่นำทางเรามายังหมู่บ้านไปด้วย พี่เขาพอมีความรู้อยู่บ้าง และบอกว่าทราบมาจากผู้เฒ่าผู้แก่อีก
 

 

 

สถานที่แรกที่พวกเราทำการสัมภาษณ์คือ ร้านขายของชำในหมู่บ้าน ที่ร้านค้าแห่งนี้เราได้พบกับคุณยายและคุณป้า จึงได้สัมภาษณ์ทั้งสองท่านเกี่ยวกับเรื่องราวของสัตว์ป่า คุณยายบอกว่ารู้รายละเอียดไม่มากนัก และได้เล่าว่า มีเสือกับหมีซึ่งเป็นสัตว์ที่ไม่ค่อยพบเห็นง่ายๆ ในตอนกลางวันถ้าเป็นตอนที่หมู่บ้านเงียบสงบ ชาวบ้านกำลังพักผ่อน เสือก็จะออกมาหากินให้เห็นในป่าหลังบ้านเลยทีเดียว แต่ตอนนี้สัตว์เหล่านั้นต่างย้ายไปอาศัยอยู่ในเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าหมดแล้ว เนื่องจากประชากรเพิ่มขึ้น ความวุ่นวายก็เพิ่มตาม สัตว์ป่าจึงอพยพออกไป

 

     

จากนั้นเราได้พักรับประทานอาหารที่นี่แล้วจึงเดินทางต่อ และสอบถามชาวบ้านไปตามทาง ได้รับคำแนะนำว่าให้ไปที่บ้านของนายพรานในหมู่บ้าน เด็กๆในหมู่บ้านจึงอาสานำทางไป โดยบอกว่า “บ้านนั้นมีสุนัขดุ แต่ไม่เป็นไร จัดการได้”

 

      จากนั้นเด็กๆได้นำทางพวกเราจนเดินทางมาถึงบ้านของนายพราน ภรรยาของนายพรานได้บอกว่านายพรานเพิ่งกลับมาจากการล่าสัตว์ ตอนนี้กำลังพักผ่อนอยู่ พวกเราจึงเดินทางสัมภาษณ์ชาวบ้านในหมู่บ้านต่อไป เห็นชาวบ้านกำลังนั่งทำ"ตอก"กันอยู่ "ตอก"คือการเอาต้นไผ่มาเหลาเป็นเส้นบางๆ เพื่อใช้มัดสิ่งต่างๆแทนเชือก มีความเหนียว ทนทาน และขาดยาก คุณสมบัติคล้ายกับเชือก และเรายังได้พูดคุยกับคุณยายที่มีอายุมากที่สุดในหมู่บ้านอีกด้วย

 

 

   

เมื่อได้ข้อมูลจากคุณยายแล้ว พวกเราได้ให้เด็กๆนำทางไปยังบ้านของนายพรานท่านอื่น พอเราไปถึงบ้านของนายพราน ภรรยาของนายพรานได้เรียกนายพรานให้ออกมาพบพวกเราว่า"ตั๋วๆ" ซึ่งแปลว่า"ตัวเองๆ" ฟังแล้วน่ารักดีค่ะ พวกเราได้ลงมือสัมภาษณ์ข้อมูล บันทึกภาพและเสียง ซึ่งได้ข้อมูลเกี่ยวกับการล่าสัตว์ป่ามากพอสมควร เมื่อเราสัมภาษณ์เสร็จจึงตัดสินใจเดินทางกลับที่พัก พวกเราเดินทางจนเกิดความเหนื่อยล้า จึงตัดสินใจโบกรถเพื่อขอติดรถไปกับชาวบ้าน แต่รถไปส่งเราได้แค่ตรงปากทางเข้า เราจึงต้องเดินต่อไปเอง ซึ่งทางเดินเข้าไปยังที่พักทั้งไกลและมีความชัน เพื่อนในกลุ่มจึงสอนเทคนิคในการเดิน คือ ให้เดินถอยหลังและเดินเฉียงๆขึ้นเพื่อลดความชัน พวกเราได้ลองทำดูและมันก็ได้ผลจริงๆค่ะ ทำสลับกับเดินไปเรื่อยๆจนมาเจอป้ายที่เขียนว่า“เขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า” พวกเรามีความหวังว่าจะได้เห็นสัตว์ป่าสักตัวแต่ก็ไม่ได้เห็น เพราะเราเสียงดัง สัตว์ป่าจึงไม่เข้ามาใกล้ เมื่อเดินทางจนมาถึงที่พักในที่สุด พวกเราถึงกับโห่ร้องด้วยความดีใจ จากนั้นจึงเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในที่พัก ซึ่งมีลักษณะเป็นบ้านคล้ายกระท่อมเพราะทำมาจากไม้ฟาก

 

 

ภายในบ้านมี 4 ห้องนอน มีห้องน้ำภายในตัว แต่ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่น ตรงกลางภายในบ้านมีที่สำหรับจุดกองไฟสำหรับให้ความอบอุ่นและมีโต๊ะสำหรับทำงานด้วย เมื่อเราพักเหนื่อยได้สักพักจึงชวนกันไปเล่นน้ำตก และมีโอกาสได้เห็นวังปลา ซึ่งมีปลาเยอะมาก เมื่อเล่นจนหนาวจึงไปอาบน้ำและรับประทานอาหารมื้อเย็น จากนั้นได้รวมกลุ่มทำกิจกรรมที่อาจารย์และพี่กบเตรียมไว้ พวกเราจึงถือโอกาสปรึกษาข้อมูลจากพี่กบว่าวันพรุ่งนี้จะทำอย่างไรต่อไป เพื่อที่จะได้ข้อมูลเพียงพอตามที่เราต้องการ จากนั้นได้พักผ่อนตามอัธยาศัยและได้เข้านอนด้วยความเหนื่อยล้าจากการปฏิบัติภารกิจมาทั้งวัน

พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป

ติดตามบันทึกต่อไปนะคะ

" สวัสดีค่ะ "

 

[ศิลปศาสตร์ นิเทศศาตร์ บูรณาการ]

เขียนดีมากเลยทีเดียว

อิอิ

ชอบๆๆๆ