เดินเท้า...เข้าป่า
คราวนี้เราเดินเข้าป่ากันเจ้า
สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านทุกๆท่าน
สำหรับบล็อกนี้เป็นเรื่องราวที่พวกเราจะมาเล่าถึงเส้นทางของการตามหาฝายแม้ว หลังจากที่เราได้รวมตัวกัน ณ วัดประจำหมู่บ้าน ทาง“พ่อหลวง”(ผู้ใหญ่บ้าน) ได้จัดวิทยากรสำหรับแต่ละกลุ่มไว้ กลุ่มเราได้ คุณลุงสวัสดิ์ ขัตติยะ ค่ะ ได้แนะนำเรื่องราวของหมู่บ้านและได้นำทางและได้บอกเล่าประวัติเกี่ยวกับผืนป่าให้พวกเราฟัง ตลอดทางเดินเข้าหมู่บ้าน ลุงสวัสดิ์ ได้เล่าเรื่องราวให้ฟังหลายๆอย่าง พวกเราเดินไปฟังไปเหมือนเด็กๆกำลังฟังนิทานกันเลยค่ะ : ) และประโยคที่โดนใจพวกเราสุดเลยเลยคือ “ที่ลุงเล่าให้เราฟังตลอดทางเดิน ลุงไม่อยากให้เราเบื่อ กับ การเดินทางที่แสนจะน่าเบื่อและอันตราย” แต่พวกเราก็สู้เต็มที่ ^^
^^^^^ คุณลุงสวัสดิ์ ขัตติยะ^^^^^
กำลังตั้งใจลุงสวัสดิ์อธิบายเรื่องป่า
ลุงเล่าว่า : ป่ามันมีชีวิต มันมีจิตใจ บางวันเราจะได้ยินเสียงป่า ครึกครื้น ป่าร้องไห้ ป่าสนุก และเวลาเราเข้าป่าเราต้องเงียบๆไว้บ้างบางชั่วเวลา เพราะเราจะได้ยินเสียงนก เสียงสัตว์ป่าต่างๆมากมาย
ทางเข้าป่ามีทั้งทางเท้าและทางเดินรถค่ะ
ในการเดินทางครั้งนี้ มีทั้งขึ้นเขาลงห้วย ลงโคลน ลุยน้ำ และพบเจอกับธรรมชาติที่เราเองก็ไม่เคยพบเห็นธรรมชาติที่เป็นธรรมชาติจริงๆแบบนี้มาก่อน สดชื่นมากค๊า : ))
เดินมาซักพัก (ใหญ่ๆ) เหงื่อตกกันเป็นแถวๆ พวกเราก็ถึงที่พักกันแล้ว ดีใจกันยกใหญ่ เพราะว่าหิวข้าวกันสุดๆเลยล่ะ ฮ่า ๆ ๆ
เย้ ! ถึงแล้ว ปางจำปีโฮมสเตย์
อาหารมื้อแรกกับการเดินทางครั้งนี้ : ) [อร่อยมากๆ]
พอนั่งกินข้าวกันเสร็จแล้ว พวกเรานึกว่าจะได้ขึ้นที่พักเลย ที่ไหนได้ลุงสวัสดิ์บอกว่า “ไป เราไปดูฝายแม้วของจริงกันดีกว่า” แล้วพวกเราก็ลุกตามลุงไป
อั่นแน่ ! เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะค่ะ เอาไว้เรามาอ่านต่อกันในบันทึกหน้าจ้า ^______^
โดย...นางสาว รมณ สิงห์โตทอง รหัสนักศึกษา 5214101358 สาขา นิเทศศาสตร์บูรณาการ คณะ ศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้
คำสำคัญ (Tags): #ฝายแม้ว
หมายเลขบันทึก: 325080เขียนเมื่อ 4 มกราคม 2010 23:32 น. ()ความเห็น (3)
ชอบตรงที่ว่า
ป่า มัน มี ชี วิต
และ มี จิตใจ ค่ะ
โครต โดน เลย อ่ะ
จาก วอยส์ กลุ่มกาแฟอาราบิก้า
"ป่ามีชีวิต" อย่างงี้ต้องลองสัมผัสดูซะแร้ว
อาหารห่อใบตอง น่ากินจัง ~
*รีบๆลงตอนต่อไปนะคะ รออ่านยะค้าาา ^^
" ป่ามีชีวิต... "
ดีอ่ะ..
ให้นิยามป่าได้ดีมากเลย