อัลฮัมดูลิลลาฮฺครับ ได้มีโอกาสมานั่งเขียนความรู้สึก ลึกๆในใจ ให้พี่น้องทุกคนได้มานั่ง
อ่านกันในวันนี้ ปีใหม่ก็ผ่านมาแล้ว แต่ถามว่า อะไรคือปีใหม่?(ไม่ต้องตอบน่ะครับ ตอบตัว
เอง)สำหรับผมแล้ว วันปีใหม่ก็คือวันที่วันมันหมุนครบรอบหนึ่งปี แต่ถามว่า เราดีใจกับมัน
รึป่าว ถ้าเกิดว่าเราดูข่าว เค้าก็มีการฉลองเทศกาลกันอย่างสนุก แต่อันที่จริง การครบรอบ
ปีใหม่ก็เปรียบเสมือนว่าเราเข้าใกล้ความตายทุกที เราควรจะถามตัวเองน่ะครับ เปลี่ยนเรื่อง
กันดีกว่าครับ ความตายเป็นสิ่งที่เราทุกคนควรจะระลึกมันเอาไว้น่ะครับ ไม่ได้จะมาเล่าเรื่อง
ความตายหรอกครับ ดูชื่อหัวข้อครับ ห่า ดูเลยครับ นานๆครั้ง ครับ เออ ฟังแล้ว รู้สึก งงๆ
หัวข้ออารั่ยของมัน อันที่จิงแล้วมันเป็นหัวข้อ ที่ตัวเองนั้นอยากจะบอกอารั่ยซะอย่าง แต่ไม่
รู้ว่าจะตั้งหัวข้ออารั่ยดี เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ที่มาที่ไปของเรื่องก็คือ ตัวเองได้ตัดผม
ฟังดูแล้ว รู้สึกว่า มันจะทำมะดามากสำหรับคนอื่น แต่ที่คณะวิทย์ของผมแล้ว มันไม่ปกติ
ครับ ปกติก็ทำตัวไม่เหมือนใครอยู่แล้ว ไว้ผมยาว ดูแล้วมันรกลูกกะตา คนอื่น สำหรับตัว
เองแล้ว มันก็งั้นๆน่ะ แต่ยังไงๆมันก็ตัดสั้นแล้ว เรียกได้ว่า ปีหนึ่งตัดครั้งหนึ่งครับ โอโฮ้
อารั่ยมันจะขนาดนั้น เค้าก็เลยเรียกนานครั้ง โดยความรู้สึกส่วนตัวแล้ว ไม่ค่อยชอบการ
ตัดผมซะเท่าไหร่ ตัดทีไหร รู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเองยังไงอย่างงั้น เจอคนในคณะวิทย์
เกือบทุกคนครับ จะเข้ามาทัก ผ่านคนนั้น เค้าก็มอง มีแต่คนมองๆๆๆๆๆ เฮ้ย มันจะมอง
อารัยของมัน ไม่เคยเห็นคนตัดผมสั้นหรือไงฟ่ะ เฮ้อๆเศร้าจัง ไม่น่าตัดเลยฉัน
แต่เราก็ย้อยอดีตไม่ได้ ถูกต้องรึป่าว ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป
เดียวสักวันหนึ่งมันก็คงจะคุ้นไปเองนั่นแหล่ะ(ปลอบใจตัวเอง) เฮ้อ เมื่อไหรจะยาว
เหมือนเดิมเนี้ย ฮือๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับทรงผมเท่ห์ๆน่คับ คุณน้องซิลเวีย
เฮ้ย ใครว่ะ เด็กใหม่อ่ะป่าว ดูเด็กเลยน่ะ อิอิอิอิอิ
ทำจัยเหอะช่วงนี้ ตัดผมแล้วมันดูดีขึ้นน่ะ ครัยๆเค้าก้อมองเป็นทำมะดา
เอ้อ ขอบใจว่ะเพื่อน