เพลง คร๊อสติ้ช และภาษาไทย
ผมชอบให้นักศึกษาเขียนเล่าเรื่องประสบการณ์การเรียนรู้ด้วยตัวคนเดียว คนละ 10 บรรทัดส่งผมครับ การเรียนรู้มีความสำคัญต่อการวางแผนกลยุทธ์ในองค์กรมากครับ ทั้งในการเรียนการสอนและการ Coach ให้นักศึกษาหรือผูประกอบการณ์ทำ AI Project ผมจะพยายามให้เขาเล่าเรื่องการเรียนรู้ด้วยตัวคนเดียวให้ผมฟัง เพื่อจับไสตล์การเรียนรู้ หรือระบบการเรียนรู้ที่ work ที่สุดสำหรับคนๆนั้นครับ ค้นพบว่ามีจุดร่วมเหมือนกันบ้าง บางคนก็มีระบบการเรียนรู้เฉพาะตัว นี่เป็นกรณีสองกรณีศึกษาจากเว็บบอร์ดของเรา http://www.aithailand.org/AIboard/index.php?topic=422.0
ลองอ่านดูนะครับแล้วมาสรุปพร้อมกันว่ามันจะเกี่ยวกับภาษาไทยอย่างไร
กรณีศึกษาที่ 1
"การเรียนรู้เชิงเดี่ยวของดิฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการฝึกทักษะทางด้านภาษาอังกฤษ โดยมีคุณเนตรปรียา ชุมไชโย หรือที่เรารู้จักกันในนามว่า "ครูเคท" เป็นต้นเเบบของผู้ที่ใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารได้อย่างดีเยี่ยมไม่เเพ้เจ้าของภาษากันเลยที่เดียว เมื่อหลายปีก่อน หลายคนคงจะจำกันได้กับโฆษณา One-2-call ที่พูดถึงผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เดินทางไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ ด้วยความกลัวทำให้เธอไม่กล้าพูดภาษาอังกฤษ ในที่สุดเธอจึงกล้าลุกขึ้นมาเอาชนะความกลัวด้วยการมีอิสระทางความคิด กล้าทำในสิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้ เธอพยายามฝึกฝนภาษาอังกฤษจนสามารถพูดได้คล่องเเคล่วอย่างที่เราเห็นในโฆษณา ด้วยความที่ดิฉันเองก็รู้สึกดีต่อการเรียนภาษาอังกฤษเป็นทุนเดิมอยู่เเล้ว ตอนเด็กๆดิฉันเคยดูภาพยนตร์เรื่อง Titanic ซึ่งมีเพลงประกอบภาพยนตร์ที่เพราะมากเเละดิฉันก็ชอบมากจนต้องซื้อเทปมาฟัง คือ เพลง my heart will go on วันนั้นคุณครูสอนวิชาภาษาอังกฤษที่โรงเรียนได้มอบงานให้นักเรียนออกมาร้องเพลงสากลที่หน้าชั้นเรียนเพลงอะไรก็ได้ที่เราชอบในคาบต่อไป ดิฉันก็เลยเลือกเพลง my heart will go on ด้วยความอยากที่จะให้ร้องออกมาดี
ดิฉันจึงฟังเพลงนี้ทุกวันทั้งในรถเเละที่บ้าน ฝึกร้องบ่อยจนจำเนื้อร้องได้ขึ้นใจ เมื่อร้องเพลงเสร็จคุณครูก็ชมว่าสำเนียงการร้องของดิฉันค่อนข้างดี เเละนั่นเป็นเหตุการณ์ที่จุดประกายทำให้ดิฉันชอบเรียนภาษาอังกฤษเพราะรู้สึกสนุกกับการเรียน สนุกกับการฟังเพลงสากลที่ชื่นชอบอย่างเพลงของวง The moffatts, Westlife, Blue ที่โด่งดังมากตอนที่ดิฉันเป็นวัยรุ่น เรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ ดิฉันก็พยายามหาหนังมาดูโดยการฟัง English soundtrack ให้มาก เเรกๆก็ฟังไม่ค่อยออกว่าเขาพูดอะไรได้เเต่อ่านคำเเปลภาษาไทยเเล้วก็ฝึกฟังสำเนียงการพูดให้คุ้นหู พอได้ดูบ่อยๆดิฉันก็พอจะจับประเด็นได้บ้างว่าเขาพูดอะไร (โดยพยายามไม่ดู Thai sub.) เเละสิ่งที่ดิฉันกำลังหัดอยู่ในขณะนี้ คือ การฝึกพูดเเละสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษ
เเละเเล้วฉันก็ได้มีโอกาสลองใช้ทักษะที่สั่งสมมาพูดคุยกับน้องที่เป็นลูกครึ่งซึ่งเป็นลูกสาวของคุณอาที่มาจากประเทศออสเตรเลียที่กลับมาเยี่ยมญาติๆที่เมืองไทย เเม้จะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาไม่กี่เดือนที่มีโอกาสฝึกสนทนาเป็นภาษาอังกฤษ เเม้ดิฉันจะพูดผิดๆถูกๆเเละบางครั้งก็ใช้ภาษามือประกอบ เเต่ดิฉันก็รู้สึกได้ว่าตัวเองมีพัฒนาการในการพูดภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นเเละจะพยายามฝึกฝนในด้านการสนทนาต่อไปเรื่อยๆ เพราะดิฉันเชื่อว่าการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศสามารถทำให้ชีวิตเรากว้างขึ้น เเละการฝึกฝนเท่านั้นที่จะทำให้ดิฉันเก่งในการพูดภาษาอังกฤษได้ "Practice makes perfect"
กรณีศึกษาที่ 2
การเรียนรู้เดี่ยวของดิฉัน คือ การถักครอสติส ตอนแรกดิฉันเห็นเพื่อนถักก็เลยอยากทำบ้างจึงได้ไปซื้อครอสติสรูปแมวมาถัก ด้วยการที่ดิฉันหัดถักเป็นครั้งแรกทำให้ดิฉันไม่ค่อยได้ใส่ใจรายละเอียดในการถักเท่าไหร่ แต่เมื่อพอถักเสร็จ จะเห็นได้เลยว่ารูปมันจะไม่สวยมันจะเป็นคลื่น ๆ เพราะว่าบางแถวจะถักขวาทับซ้ายบางแถวก็จะถักซ้ายทับขวาทำให้ได้รูปที่ออกมานั้นไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่ดิฉันจึงลองซื้อมาถักใหม่อีกอัน คราวนี้ซื้อรูปนกแพนกวินมาถัก เนื่องด้วยจากการที่ผ่านการถักมาแล้วหนึ่งอันจึงทำให้ดิฉันรู้วิถีถักขึ้นมาอีกนิดนึงคือ ต้องถักให้มันไปทางเดียวกันทั้งหมด ถ้าจะถักขวาทับซ้ายก็ต้องขวาทับซ้ายทั้งหมด เมื่อถักเสร็จเอามาเทียบกันจะสามารถเห็นได้เลยว่ามันสวยต่างกันจริง ๆ เมื่อถักอันที่ 2 เสร็จดิฉันจึงตัดสินใจไปซื้ออันที่ 3 แต่ครั้งนี้ดิฉันได้สังเกตเห็นของน้องคนหนึ่งที่กำลังถักอยู่มีการเนาผ้าให้เป็นตารางตามแบบและแต้มสีที่เหมือนในแบบลงบนผ้าและ เมื่อพอถักเสร็จก็เอาผ้าไปซักจะทำให้สีที่เราแต้มไว้นั้นหลุดออก พอกลับมาถึงที่บ้านดิฉันจึงลองทำตามนั้นดู ซึ่งการทำเช่นนี้จะทำให้การถักนั้นง่ายยิ่งขึ้น เมื่อถักเสร็จจึงทำให้ดิฉันได้ครอสติสที่สวยงามเพิ่มมาอีก 1 อัน และใช้เวลาในการถักที่เร็วกว่าเดิม
ข้อเสนอแนะสำหรับนักวิจัยการเรียนการสอนภาษาไทย
ไม่ใช่ทุกคนครับที่ชอบเรียนภาษาไทย เมื่อวานผมถามน้องอีกคนในสำนักงาน น้องเอ็ เป็นคนเก่งเรื่องงานออกแบบweb ครับแต่เอ้บอกว่า "ภาษาไทยนี่ผมเรียนไม่ได้ดีเลยครับ" ผมถามว่า ทำไมหล่ะ เอ้ตอบว่า "กฎมันยุ่งยากครับ อาจารย์"
ถ้าเจอกลุ่มนักเรียนแบบนี้ นักิจัยอาจลองถามประสบการณ์การเรียนรู้ด้วยตัวคนเดียว ในวิชาอื่นๆ หรืออะไรก็ได้ จากนั้นค่อยสะกัดกระบวนการเรียนรู้ในวิชาที่เขาชอบมาดัดแปลงใช้ในการเรียนการสอนก็ได้ครับ อย่างเท่าที่ผมดีในกรณีของนักศึกษาผู้หญิงจุดร่วมคือ
1. ต้องมีต้นแบบ หรือตัวอย่างที่เขาชอบ เขาจะพยายามเรียนรู้เอง ตรงนี้อาจให้เขาเลือกหนังสือ/หนังที่เขาชอบ เอามาเรียนภาษาไทยก็ได้ครับ
2. ผู้หญิงชอบทำอะไรก็กุ๊กกิกให้คนอื่น อาจทำเป็นกิจกรรมแต่งนิยายให้พ่อแม่อ่านก็ได้ครับ อันนี้เขาจะฝึกของเขาเอง
3. ลองให้เขาศึกษาภาษาไทยในเรื่องที่เขาชอบ เช่นคนที่สองให้เขาเล่าเรื่องไมหพรมไปแลยครับ คล้ายๆโครงงาน อย่างคนที่สองนี่ภายหลังผมให้เขาทำ IS ปริญญาโทเรื่องการจัดการความรู้เรื่องไหมพรม ซะเลยครับ เป็นการใช้ AI ผสมกับ KM ครับ ดูเธอสนุกมากครับ เมื่อวานยังมานั่งคุยกันอยู่เลย
ความเห็น (2)
พูดถึงเรื่องการฝึก ทำให้ผม นึกได้ถึงหนังสือที่กำลังอ่านอยู่
Outliers สัมฤทธิ์พิศวง
เรื่อง 10000 ชั่วโมง
ที่ว่า คนที่เก่งมากๆอย่าง บิลเกต บิลจอย หรือ ไมเคิล จอร์แดน
เขาฝึกฝีมือ นานมากๆ ก่อนที่เขาจะประสบความสำเร็จ
รวมๆแล้ว บิลเกต มีโอกาสได้ ใช้งาน เขียนโปรแกรมเครื่องเมนเฟรม รวมๆ 10000 กว่า ชั่วโมง
เขาถึงสามารถ เขียน MS Dos ขึ้นมาขายได้
หรือ ไทเกอร์ วู้ด ที่ฝึกซ้อม ตั้งแต่ 6 ขวบถึงได้เป็นเบอร์ 1 วงการกอล์ฟ
มีอาจารย์ท่านหนึ่ง ศาสตรภิชาน ไกรฤทธิ์ บุญเกียรติ กล่าวเอาไว้ว่า
Skill ทักษะ หมายถึง จับหรือทำอะไร แล้วรีบๆให้มันพังคามือ ตั้งแต่ยังเด็ก
ผมค่อนข้างมั่นใจว่า ตอนผมเด็กๆ ชอบรื้อของเล่น (บอกได้เลยครับ รื้อจริงๆ)
ชอบรื้อ แต่ประกอบไม่เป็น เพื่อนผมซื้อชุดคิท Elec มาต่อตั้งแต่ ม.ต้น
ผมก็ซื้อมาทำโครงการด้วย
จับแล้วให้พังคามือตั้งแต่ยังเด็ก โตขึ้น ได้จำ และ เก่งในด้านนั้นๆครับ
Mon ผมได้ทิศทางจากคุณไปเขียนต่ออีกแล้ว
THX and Merry Christmas