บทกวีแห่งหัวใจ
เดียวดาย ในความรู้สึก
ในหัวใจ ลึก...ลึก ปวดปร่า
อาจมีร่องรอยความเหงา...ในแววตา
แต่ทว่า.....ไม่คร่ำครวญ
อยู่เงียบ....เงียบ...กับตัวเอง
ปล่อยความเหงาบรรเลง..ผันผวน
อาจจะดีที่มีเวลาทบทวน....
ปล่อยโซ่ตรวนความหลังกักขังใจ
ใช่ว่า...จะกระด้าง...ปานหิน
เพียงแต่แอบริน..หยาดน้ำ...ใส..ใส
ถ้าดูเหมือนคนไม่มีหัวใจ
ก็เพราะ....ให้เธอเก็บไว้.....นานแล้ว
โดย......กิ่งไผ่ใบหลิว
คำสำคัญ (Tags): #บทกวีแห่งหัวใจ
หมายเลขบันทึก: 318197เขียนเมื่อ 4 ธันวาคม 2009 22:43 น. ()ความเห็น (8)
เศร้าจังค่ะ
ปวดแปลบแสบแสนและอินตามเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
ไม่เขียนกลอนอ้อนรักอีกแล้วล่ะ
หลายคนมองว่าเป็นจริง...เฮ้อ!
มาเยี่ยมเยียนสาวผู้มีหัวใจเป็นกวีศรีอักษร
งดงามครับ
สวัสดีครับ
- มาเยี่ยมเยือนและซาบซึ้งในบทกลอนที่ไพเราะและมีความหมายครับ
สวัสดีค่ะ คุณครูอี๊ด
- ขอบคุณนะคะที่ยังติดตามบล็อกของกิ่งไผ่
พี่ครูป.1 จ๋า
- ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยม
- น้องสาวคนนี้ยังอยากอ่านกลอนระดับเทพีของพี่สาวคนสวยอยู่นะคะ
สวัสดีค่ะ...คุณสันติ
- ขอบคุณที่มาค่ะ
- คนที่มีหัวใจกวีย่อมของมองเห็นความงดงามของบทกวี....คุณเองก็เช่นกันนะ
คุณณัฐวรรธน์.....ขอบคุณจากใจที่ยังเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ