ตอนผมได้คุณนายโซดากับคุณอาชาเย็นมาเลี้ยงใหม่ๆ มีสุนัขตัวหนึ่งซึ่งอยู่แถวบ้านชอบวิ่งมาเล่นกับเจ้าสองตัวนี้เป็นประจำ สีของมันโทนเดียวกับเจ้าชาเย็น ผมเลยตั้งชื่อมันเองว่า เจ้าชาใหญ่ เพราะตัวมันทั้งใหญ่ทั้งล่ำสันสมชาย เมื่อเทียบกับคุณชาเย็นที่เหมือนเด็กกะโปโล
ตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นสุนัขข้างถนน แต่ความจริงมันมีเจ้าของเลี้ยงแบบเปิด บ้านของมันอยู่ไกลจากบ้านผมประมาณ ๑๐๐ เมตร โดยมีควน..เนินเขาเตี้ยๆ กั้นอยู่ตรงกลาง
เจ้าชาใหญ่แวะเวียนมาที่บ้านผมจนสนิท ผมมีจานข้าวให้มันต่างหากอีกหนึ่งจาน ตอนเช้าเราเดินไปทำกิจวัตรประจำวันด้วยกัน ๑ คน ๓ ตัวอยู่เป็นประจำ
แล้ววันนึงมันก็เล่นบทอัศจรรย์กับแม่นางโซดากันใต้ถุนบ้านผม สมัยแม่นั่นเพิ่งผ่านวัยสาวมาหมาดๆ ผมมั่นใจว่ามันเป็น..ตัวแรก เพราะตอนนั้นแม่ตัวดียังไม่เคยหนีออกไปไหน
ตอนผมทำรั้วกับตาข่ายกั้นเจ้าสองตัวของผมไม่ให้หนีออกจากบ้านไปคาบไก่ชาวบ้านเขา เจ้าชาใหญ่ก็ยังอุตส่าห์หาวิธีมุดรั้ว ดำน้ำ เข้ามาหาเพื่อนของมันด้วยความเพียรพยายาม จนผมยังอดทึ่งถึงความุมานะของมันไม่ได้
วันดีคืนดีที่นางโซดาหลุดออกไป หลายครั้งผมก็จะต้องไปตามแถวบ้านของเจ้าชาใหญ่
.. .. ..
ช่วงหลังที่นางโซดาคลอดลูกแล้ว เจ้าชาใหญ่ก็มาเวียนหาอยู่บ้างแต่น้อยลง และน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งผมทำกรงขังเจ้าสองตัวนั้นแบบขั้นเด็ดขาด การเวียนมาเจอเพื่อนของมันก็น้อยลงถึงขั้น..นานๆที
ลูกของโซดา ๔ ตัว ดำหมด มีหนึ่งตัวเป็นสีน้ำตาลแบบเดียวกับมัน ซึ่งก็คือ เจ้ายกล้อตัวแสบ นี่เอง ผมคิดอยู่ตลอดว่า สองตัวนี้น่าจะเป็นพ่อลูกกัน เพราะสมัยหลังๆที่เจ้ายกล้อตัวโตแล้ว มันสองตัวก็ไม่เคยฟัดกัน..เหมือนหมา
.. .. ..
เจ้าชาใหญ่กับผม เรามีสัมพันธภาพกันดีมาก เวลาผมเดินผ่านถิ่นมัน ซึ่งเป็นชุมนุมสุนัขเล็กๆ ไอ้ตัวอื่นจะมีเห่าและตั้งป้อมหวงที่ แต่เจ้าชาใหญ่จะเป็นตัวที่วิ่งหางระริกเข้าหาผม บางครั้งถึงกับกระโจนกอดผมจนเสื้อเปราะไปหมด
วันที่ผมต้องลุยน้ำฝ่าความมืดคนเดียวตอนน้ำท่วมเมื่อปีกลาย ก็ได้มันนี่แหละที่เดินลุยน้ำเป็นเพื่อนผมมาส่งถึงบ้าน
.. .. ..
เมื่อวานผมได้ข่าวว่ามันกัดลูกเจ้าของบ้านที่เลี้ยงมัน เขาเลยจัดการ วิสามัญ มันเสียแล้ว
ใจหาย..
ไปดีเถอะนะ..ชาใหญ่
หมดเวรหมดกรรมซะที
น่าสงสารเจ้าชาใหญ่ ขอให้ไปดีเถอะนะคะ
ท่านอาจารย์หมอเต็มเขียนสัมพันธภาพระหว่างน้องหมาได้ละเอียดจังค่ะ ;)
คิดถึงโซดากับชาเย็น เช่นกันค่ะ
ทุกครั้งที่ผมเห็นมัน ผมรู้สึก ปลอดภัย
มีความรู้สึกไม่ต่างกันค่ะ
คนเราเหตุไฉนจึงถืออำนาจเหนือชีวิตสัตว์อยู่เรื่อย
เด็ก 2.5 เดือน กับ เจ้าพ่อด่างของมัน ก็เพิ่งถูกวางยาเบื่อตายไปเมื่อเดือนที่แล้ว ....เศร้าเลย
แล้วทำไมเจ้าชาใหญ่ถึงไปกัดลูกเจ้าของละค่ะ
โดยปกติหมามันซื่อสัตว์กับเจ้าของ รวมทั้งคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของเจ้าของด้วยค่ะ
ลูกเจ้าของไปแกล้งหรือแหย่อะไรมันก่อนหรือป่าว จนมันรำคาญทนไม่ได้ก็เลยกัดค่ะ
.....
ที่บ้านก็เลี้ยงหมาค่ะ น้องชายแหย่มัน จนมันทนไม่ไหว มันก็เลยกัดน้องชายค่ะ
ชอบที่คุณหมอ เขียนบล็อกเรื่องหมาสนุกดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
น่าสงสาร อย่างมากก็น่าจะเลิกเลี้ยง น่าจะนึกถึงฟามหลังมั่ง ยกให้คนอื่นต่อก็ได้ถ้าไม่เอ็นดูแล้ว คือ หมาก็น่าจะเหมือนคนตรงที่ไม่ได้อารมณ์เอ็นจอยตลอด 24 ชม. เด็กอาจจะไปทำอะไรบางอย่างกวนอารมณ์เขาก็ได้ บังเอิญเจ้าของเขารักลูกจนลืมคิด หมาเลยรับกรรมไป
ตามมาขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมที่บล็อกค่ะ
สุขสันต์ววันพ่อค่ะ
อ่านแล้วเห็นความกตัญญููของเจ้าสี่ขาเลยครับ
เอาหมาๆมาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
แวะมาเยี่ยมเยียน และทักทายค่ะ แต่ต้องแสดงความเสียใจเรื่องเจ้าชาใหญ่ด้วยนะคะ
ทำไม ทำไม และ ทำไม????
คนถึงชอบตัดสินกับสัตว์ด้วยวิธีที่โหดร้ายแบบนี้เสมอเลย...แนนเห็นมาเยอะมาก ทั้งๆที่เวลาคนทำผิด ตัดสินแต่จำคุกและก็ปล่อย...
ที่หมา แมว ทำผิด ก็อาจจะด้วยเหตุผลของมันที่ไม่อาจจะอธิบายหรือแก้ต่างด้วยคำพูดได้.. สุดท้ายคนก็ตัดสินว่ามัน "ต้อง "ผิด" เสมอไปสินะ...
โถ..สงสารเจ้าชาใหญ่นะคะ ไม่ชอบอย่างแรง เจ้าของใจร้ายจัง...
อยากให้คน รักสัตว์เลี้ยงและเข้าใจนิสัยของความเป็นสัตว์เลี้ยงมากๆจังค่ะ
ขอบคุณคุณหมอเต็มศักดิ์ที่บันทึกเรื่องราวเจ้าชาใหญ่ให้ได้อ่านกันค่ะ...ชอบมากค่ะ