-_- zzZ เหนื่อยทั้งกาย-ใจ
และแล้วก็ผ่านพ้นไปอีกวันหนึ่งแล้วกับการใช้ชีวิตของผมในฐานะของ "ครูเอกชน" คนหนึ่งหรือในฐานะมนุษย์เงินเดือน ซึ่งไม่มีวันไหนที่จะไม่เหนื่อยกับการทำงานเลย ผมเคยคิดนะว่าถ้าวันหนึ่งผมไม่มีงานในขณะที่ผมทำงาน มันจะเป็นอย่างไรคงแปลกมาก ๆ เพราะขนาดเวลาจะกินข้าวยังไม่มีเลย...พูดไปแล้วก็เศร้าเหมือนกัน แต่ยังไงชีวิตของเราจะต้องเดินหน้าต่อไปเพื่ออุดมการณ์ของผมที่จะอุทิศตนให้กับอาชีพ "ครู" และเพื่อหาเลี้ยงปากท้องตนเองด้วย "ไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ ในสายอาชีพนี้จะเป็นแบบนี้ไหมน๊า?" แย่จังแต่ดีที่ได้เห็นรอยยิ้มของเด็ก ๆ ที่กำลังรอเรา ครูผู้ซึ่งมีหน้าที่สั่งสอนทั้งวิชาความรู้ คุณธรรมความดี ของพวกเขา มันจึงเพียงพอที่จะทำให้ลุกขึ้นจากเตียงนอนแต่เช้า เพื่อมุ่งไปยังเป้าหมายของผมได้ และยังเป็นเพราะมุมดี ๆ (บทกลอน/ข้อความ) ที่คอยเติมเต็มอุดมการณ์ของผมให้ฮึดสู้ต่อไปได้
ก่อนจะจบการบันทึกของผม ๆ ขอฝากข้อคิดดี ๆ ให้กับผู้ที่มีอารมณ์คล้าย ๆ ผมว่า
A man cannot survive without hope. คนเราจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้หากชีวิตอยู่
อย่างสิ้นหวัง
<<--มาเติมความสดชื่นยามเช้าให้กับตัวเองกันหน่อย-->>
สู้ ๆ ครับทุกคน...จะเป็นกำลังใจให้ทั้งตัวเองและคนรอบข้าง ^_^
ความเห็น (1)
เช่นเดียวกัน เป็นกำลังใจให้เสมอในฐานะเดียวกัน เห็นด้วยคนเราต้องมีความหวัง แต่หวังให้สูงและไปให้ถึงด้วยจร้า ครูเป้ เพือตัวเองและคนที่คุณรัก(คุ้นๆเนอะๆ)