ครูสั่งไว้
ครูสั่งไว้
เมื่อท่านจากไปให้ทำดังต่อไปนี้
1. กระดูกของครูให้พระรูปหนึ่งท่านเป็นผู้จัดการ
ไม่ว่าท่านจะอยู่ในสมณะเพศหรือไม่ก็ตาม (หากว่าหาท่านไม่เจอ ให้หนูเก็บกระดูกบางส่วนไว้จนกว่าหนูจะตามหาท่านเจอ หรือ หนูหมดลมหายใจ)
2. หนังสือที่จะแจกในงานศพ
ให้หนูรวบรวม การถอดบทเรียน "ครูเพื่อศิษย์ของหนูทั้งหมดที่เขียนใน G2K" พิมพ์แจกเป็นธรรมทานในงานศพ ถ้าหนูไม่มีตังค์ให้ปรึกษาแม่ของท่าน
เวลา 9.19 น. วันที่ 19 พฤศจิกายน 2552
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หนูจะปฏิบัติตามที่ครูสั่งไว้
ไม่ว่าหนูอยู่หนแห่งหนใดของโลกใบนี้ หนูจะวางทุกสิ่งอย่าง
เพื่อมาทำหน้าที่ ๆ ครูฝากไว้ ......เจ้าค่ะ.......ลูกศิษย์ก้นกุฏิ
ความเห็น (3)
ครูพูดย้ำกับหนูเสมอ หลายครั้งหลายครา ว่าเวลางวดเข้ามาแล้ว ให้หนูตั้งใจ เร่งมือเขียน บันทึก หนูเองกลับมัวเมากับการจัดการเรื่องโลก ๆ จนละเลยงานเขียน ทำให้หนูกลับมาทบทวนในตนเอง อืม ถ้าเวลานั้นมาถึงจริง ๆหนูควรทำเช่นใด อืม
วัดที่พระท่านนั้นทำงานอยู่ ก็อยู่ในเขตจังหวัดเดียวกับบ้านครู ญาติพี่น้องของครู หนูเองก็พอจะรู้จักบ้าง ทุก ๆท่าน น่ารักและเป็นมิตร แม้หนูเองจะไม่เคย พบพระรูปนี้เลย แต่ก็เชื่อมั่นอยู่ลึก ๆ ว่า พระรูปนี้ท่านมีเมตตาและพร้อมที่จะทำในสิ่งที่ครูสั่งเสียหนูไว้ได้
ปัญหาที่หนูต้องเร่งอีกอย่างก็คือ การเขียนบันทึกครูเพื่อศิษย์ใน G2K เท่าที่หนูเขียนมันน้อยนิดมาก กับเรื่องราวที่ครูสอน
เอาหล่ะ รู้แบบนี้แล้วก็อย่าช้า ทุกสิ่งไม่แน่นอน ถ้าไม่เขียนเดียวความรู้จะหายไป ใครจะรู้ หนูอาจจะตายก่อนครูก็ได้ งั้นต้องรีบละ
กราบขอบพระคุณครูค่ะที่เมตตาให้โอกาสหนูมาตลอด หากมีอะไรผิดพลาดหรือ ไม่เหมาะไม่ควร หนูขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียว ในความเขลาเบาปัญญาของตนเอง และจะฝึกฝนตนต่อไป จนกว่าจะถึงปลายทางที่ตั้งใจไว้
กราบขอบพระคุณค่ะ
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)
เขียนได้ดีขอให้เขียนอีกมีประโยชน์มากเลย
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ ท่านพระมหาแล ขำสุข(อาสโย) ที่เมตตาให้กำลังใจ
หนูจะเร่งเพียร อดทน ทำต่อไป ครูท่านเมตตาบอกหนูอีกว่า
ใช้ใจเราเขียนต่อไป ยิ่งเขียนมากขึ้น เราจะยิ่งลำบากและเหนื่อยมากขึ้น เพราะงานประจำเราก็มี งานนนี้เราก็ต้องทำ แต่ก็ให้อดทน การเขียนบันทึกของเราเป็นการ ละความเห็นแก่ตัว