บุคลิกดีเป็นศรีแก่หน้า

พอD ๆ หน่อย

อยู่บนความเหมาะสม

          วันนี้ได้ดูทีวีรายการวัยรุ่น พิธีกรของรายการและผู้ที่มาออกรายการส่วนใหญ่แต่งตัวเปิดเผย ใส่เสื้อผ้าที่โชว์เนื้อหนัง กระโปรงสั้น ๆ เมื่อดูแล้วก็เป็นห่วงเยาวชนที่กำลังอยู่ในวัยเลียนแบบ ว่าจะพากันแต่งตัวอย่างนี้กันหมด

การแต่งตัวนั้นเป็นการแสดงออกถึงบุคลิกภาพด่านแรก ๆ ที่จะสร้างความประทับใจของบุคคล เพราะเป็นการแสดงถึงอุปนิสัยและความคิดส่วนหนึ่งของคน ๆ นั้น ประเพณีไทยเรามีคำว่า “กาลเทศะ” ซึ่งสำหรับในแง่ของการแต่งกายนั้น คือแต่งกายให้เหมาะสมกับเวลาและสถานที่ เช่น เราเป็นเด็กอยู่ในวัยเรียนก็ควรแต่งกายให้เรียบร้อยสมวัย คนไทยเราไม่นิยมแต่งตัวเปิดนู่นเปิดนี่เพราะแสดงถึงการไม่เคารพต่อสถานที่ หรือการไปพบผู้ใหญ่ก็เช่นเดียวกัน ไม่ควรแต่งตัววาบหวามเกินไป นั่นคือ เราต้องรู้ว่าควรจะแต่งกายอย่างไร เพื่อให้เหมาะสมกับเวลาและสถานที่นั้น ๆ ใคร หลาย ๆ คนอาจจะกลัวว่า หากแต่งตัวเรียบร้อยจะเป็นคนตกยุค ตามแฟชั่นไม่ทัน แต่แฟชั่นนั้นบางครั้งก็ไม่ได้ถูกต้องเสมอไป โดยเฉพาะแฟชั่นที่แฝงมาในสื่อโทรทัศน์มักจะเป็นการแสดงออกเฉพาะกลุ่มมากกว่า คือ มีคนที่ทำตัวแบบนี้อยู่เพียงกลุ่มเดียว ซึ่งไม่ใช่คนส่วนใหญ่ของประเทศ แต่เนื่องจากสื่อโทรทัศน์เป็นสื่อวงกว้าง ทำให้เราเห็นพฤติกรรมนี้ซ้ำ ๆ จนนึกว่าเป็นเรื่องที่ชินตา เด็กวัยรุ่นบางคน จึงเลียนแบบโดยไม่รู้ตัว การแต่งกายด้วยกางเกงเอวต่ำ กางเกงขาสั้น กระโปรงสั้น ๆ เสื้อเอวลอย เสื้อกล้ามหรือ เสื้อสายเดี่ยวออกมานอกบ้านนั้น ก็ใช่ว่าแต่งกายแบบนั้นแล้วจะเหมาะสม เพราะหากคิดให้ดี คิดให้    ถี่ถ้วน จะเห็นว่าการแต่งตัวเปิดเผยนั้นเป็นโทษมากกว่าเป็นคุณ เนื่องจากการแต่งกายแบบนี้เป็นสิ่งที่ล่อแหลม อาจนำอันตรายมาถึงตัวได้ ยิ่งถ้าต้องเดินทางคนเดียวไปในที่ต่าง ๆ ควรแต่งกายให้เหมาะสม พอดีพองามจะดีกว่า เราไม่อาจจะรู้ได้ว่าคนมองแล้วคิดอะไร เป็นการยั่วยุเขาหรือไม่ อย่างสุภาษิตที่ว่า “กันไว้ดีกว่าแก้” นั่นเอง

การแต่งกายที่ดีจะทำให้ผู้ที่พบเห็นนึกชื่นชมเป็นคะแนนบวกตั้งแต่ต้นจะทำอะไรก็จะสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี อีกทั้งยังเป็นการรักษาประเพณีไทยที่ดีงามเอาไว้อีกด้วย ดังนั้น เยาวชนทั้งหลาย    จึงควรที่จะเลือกแต่งกายให้สะอาดเรียบร้อยจะดูดีกว่า และปลอดภัยกว่า เพื่อตัวของตัวเอง