สองวันก่อนมีโอกาสได้ไปเยี่ยมโรงพยาบาลศูนย์แห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากกรุงเทพมหานครมากนัก
จากการอ่านแบบประเมินก็พอจะทราบข้อมูลอยู่ในด้านของอัตรากำลังและภาระงานที่หนัก
เนื่องจากเป็นรพ.ศูนย์ต้องรับส่งต่อผู้ป่วยซึ่งมีอาการหนักจากรพ.ชุมชนในจังหวัดและจังหวัดใกล้เคียงมารับการดูแลรักษาในระดับตติยภูมิ
เข้าเยี่ยมในหน่วยงานอายุรกรรมพบว่ามีการเสริมเตียงเป็นจำนวนมาก
และมีผู้ป่วยที่จำเป็นต้องเข้ารับการดูแลในหอผู้ป่วยหนัก(ผู้ป่วยในระยะวิกฤต)
กำลังนอนรออยู่เป็นจำนวนมาก ผู้ป่วยส่วนใหญ่ช่วยตัวเองไม่ได้เลย
รวมทั้งยังมีห้องแยกโรค ห้องย่อยๆ
ที่ดัดแปลงมาใช้ในการรับผู้ป่วยไว้ดูแลผู้ป่วยอีกจำนวนหนึ่ง
แต่จำนวนพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยมีจำนวนน้อยมากซึ่งไม่เพียงพอสำหรับการดูแลผู้ป่วยยอ่างแน่นอน
ทุกคนทำงานหนัก ไม่เห็นใครได้นั่งเฉยๆ
แต่ทุกคนก็ยังมีใจรักในการพัฒนาคุณภาพ
พยายามดูแลผู้ป่วยให้ปลอดภัยมากที่สุด เท่าที่จะทำได้
เป็นกำลังสำคัญอย่างหนึ่งของโรงพยาบาล
ที่เล่ามาเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของทั้งหมดที่ได้เห็นในระยะเวลาประมาณ
สอง สาม ชั่วโมงที่สัมผัส อดีตพยาบาลเก่าอย่างเรา
ขอให้กำลังใจผู้ร่วมวิชาชีพทุกท่าน ที่ทุ่มเท
แรงกายแรงใจให้กับการดูแลผู้ป่วย ความดีที่ทุกท่านได้ทำในวันนี้
คงตอบสนองทุกท่านอย่างแน่นอน พอลล่าเชื่ออย่างนั้น
และขอเป็นกำลังใจให้พยาบาลทุกคนค่ะ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥ ใน .♥♥ ·° เรื่องเล่าของพอลล่า·° .♥♥
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก