ตัวกรวง ว่างเปล่า และเรืองแสง
เป็นอากาศ
อยู่ได้ด้วยลมเพียงแผ่วเบา
สูญสิ้นไปก็ไม่กระทบใดใด
ไร้ความหมาย
ไร้ความรู้สึก
ไร้ความเจ็บปวด
ชีวิตเหมือนไม่มีชีวิต
ไม่สำคัญแม้ละอองธาตุ
เป็นพลังงานที่ไหลเวียนอย่างเอื่อยๆ
ร่างเน่าเปื่อย เหม็นคลุ้ง
หนอนชอนไช เหวอะหวะ เหลวและไหล แหวะ!
โครงกระดูก
เส้นเอ็น
เถ้าถ่าน
ลมพัดปลิว
กระจาย
สิ่งที่ยังไม่สูญสลายนั้นละ... วิญญาณ...กรรมดี-กรรมเลว
ดิน น้ำ ลม ไฟ ก่อตัวเป็นรูปร่างใหม่ สมองใหม่ ความทรงจำใหม่
วิญญาณเดิม รัก โลภ โกรธ หลง เดิมๆ
ตกเป็นทาสเดิมๆ
T=0
สว่างแจ้งปัญญา
ไร้คำถามอีกต่อไป
ลมหายใจสำนึกด้วยความตาย-ความเกิด
เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาอย่างต่อเนื่อง
ยึดติด ทุกข์
ปล่อยไปตามธรรมชาติ สุข
ทุกข์ๆ สุขๆ
ทุกข์ไม่จริง สุขไม่แท้
เรื่องของโลก
ปล่อยวาง ทิ้งทั้งทุกข์-ทิ้งทั้งสุข
ตระหนักรู้ปัจจุบันคือคำตอบของชีวิต
ผู้แสวงหาย่อมได้มา
ทางมีให้เดินแล้ว จุดหมายปลายทางที่มีธงปักอยู่
แผนที่ครบ น้ำมันพร้อม
มองไกล ก้าวไปตามนั้น
………………
แปลกจังเลย
คุณอุษาสาด
ตอนแรกนึกว่าเขียนคล้าย ๆ กัน
แต่ตอนนี้รู้ว่าไม่คล้ายกันแล้ว
เขียนแปลกค่ะ